Nga Enton Abilekaj – Sot KQZ vendosi ta lërë opozitën pa numërues në gjysmën e vendit. Nuk ishte vendim i papritur, ishte vulosja e një projekti të menduar mirë nga Edi Rama dhe të mbështetur, me naivitet nga ndërkombëtarët dhe pa asnjë vrarje ndërgjegjeje nga bashkëpunëtorët e Ramës në opozitë.
Nga 3 marsi dhe deri sot, në 25 prill, një seri vendimesh ia kanë hequr mundësitë opozitës reale të vendit, të konkurrojë sadopak e barabartë me një mekanizëm të përbindshëm të Rilindjes. Në 3 mars Gjykata e Apelit vendosi të anulojë vendimin e shkallës së parë për PD dhe t’ja kthente kështu vulën grupimit Alibeaj, që prej më shumë se një viti, nuk kishte asnjë aktivitet partiak. Pas kësaj, megjithëse Komisioneri Zgjedhor nuk pranoi të regjistronte PD me Alibeajn si Kryetar, Këshilli i Ankesave dhe Sanksioneve (KAS), vendosi të funksionojë si Këshilli Kombëtar i PD-së dhe të shpallë Alibeajn kryetar në detyrë.
Berisha u detyrua të strehohej në një koalicion opozitar që të mund të hynte në zgjedhje, me besimin se, sado që pushteti totalitar po nxjerr thonjtë, lufta brenda sistemit të kontrolluar prej pushtetit mund të japë rezultat. Pushteti e gjeti dhe aty, ia hoqi siglën e partisë nga Koalicioni, pastaj, me kërkesën e një grupimi që nuk kishte asnjë lidhje me koalicionin, vendosi që, në kundërshtim me vullnetin e partive dhe me Kodin Zgjedhor, të emëronte Ilir Metën kryetar të koalicionit dhe jo Sali Berishën.
Politikani që ka 61 kandidatë për kryetar bashkie dhe qindra kandidatë për Këshillat Bashkiakë, forca më e madhe politike që garon, nuk figuron askund në fletën e votimit. Edhe kaq ishte shumë. Ajo që ndodhi sot i hoqi edhe mundësinë për të numëruar gjysmën e votave në total, i hoqi iluzionin çdo njeriu sado naiv që do të ketë zgjedhje në 14 maj.
Sot u vendos të mos ketë zgjedhje, u shpallën fituesit, u mbyll procesi para kohe. Më shpejt se kaq nuk i kishte mbyllur as Berisha i 1996, që u vuri drynin kutive diku rreth drekës. Hera e parë në historinë e pluralizmit që zgjedhjet mbyllen 20 ditë përpara.
As opozita e llumit apo e kërpëratave nuk e kishte bërë këtë shërbim për Edi Ramën. Enkelejd Alibeaj dhe ata që e mbështesin, do të mbaheshin mend si kolaboriacionistët e regjimit nëse do të ishin vetëm. Ata vërtet po shërbejnë për ta çuar në asgjësim opozitën, ata vërtet po shkëmbejnë pluralizmin e vendit me kockat që u hedh Taulant Balla, por nuk mund të mos quhet përgjegjës Komisioneri Zgjedhor, as KAS, as Kolegji Zgjedhor.
Ilirjan Celibashi, si personi përgjegjës për zgjedhjet, që pas shpalljes së datës së zgjedhjeve, mund të kishte provuar një zgjidhje, që opozita të përfaqësohej. Ligji ia jep këtë mundësi, që ai e shpërdoroi në shërbim të regjimit.
Katër nga 4 anëtarët e KAS, duke zbatuar verbërisht urdhërat politikë për të shfarosur opozitën, janë sot bashkëpunëtorët e regjimit, të damkosur si KASapë së zgjedhjeve.
Gjyqtarët e apelit, anëtarë të Kolegjit Zgjedhor që votuan për përjashtimin e opozitës, janë po ashtu përgjegjës.
Diplomatët e huaj në Tiranë, që ndërhyjnë në politikën e brendshme, që u japin leksione shqiptarëve dhe u tregojnë për kë të votojnë dhe i futen nën sqetull Edi Ramës, janë gjithashtu bashkautorë.
Ata që heshtin sot, kur pluralizmi po shërbehet si stoli nëpër ekrane dhe mitingje janë gjithashtu bashkëpunëtorë të regjimit.
Nuk bëhet fjalë për Sali Berishën. Asnjëherë nuk është bërë fjalë për fatin personal të Sali Berishës, që nga 9 shtatori i 2021 dhe deri sot. Bëhet fjalë për funksionimin sadopak demokratik të sistemit, tek moslejimi i ekzekutimit pa gjyq të një qytetari, të një politikani sado të keq. Bëhet fjalë për shenjtësinë e votës, si themeli i vetëm i demokracisë, për të mos e zëvendësuar me emërime nga jashtë dhe nga brenda, për kontroll të qeverisë nëpërmjet votës, për aq pluralizëm sa lejon një regjim kleptokratik, që po i përzë shqiptarët nga vendi.
Ndërsa opozita vazhdon fushatën, vazhdon të bëjë rolin e fasadës demokratike, me shpresën se mekanizmi i Edi Ramës do ta nxjerrë fituese në zgjedhjet pa numërues, duhet menduar çfarë do të ndodhë në 15 maj, kur rezultati i parashkruar të zyrtarizohet nga kasapët e zgjedhjeve.
E sigurtë është që 14 maji nuk do të sjellë paqe.
/Dosja.al/
