Nga Elona Caslli
Teksa përballesh me aktivitetin e fondacionit “ Fundjavë Ndryshe” e ke të vështirë të mos të gjendesh përballë dilemës në ta quash “ Fundjavë Ndryshe” apo “Fundjavë Poshtërimi”.
Aktiviteti i këtij fondacioni, drejtohet nga Arbër Hajdari, një djalë krejt i ri në moshë. Hajdari duhet komplimentuar që në një moshë kaq të njomë, ka fituar besimin e qindra shqiptarëve, të cilët ia besojnë donacionet fondacionit të tij.
Mesa duket tek Hajdari, gjen vend shprehja që: ”Mosha nuk matet me vite, por me pjekuri dhe karakteri nuk matet me intelekt, por me zemër.
Hajdari, në një moshë kaq të njomë arriti të kishte vendin e tij, pranë Kryeministrit në tryezën e rrumbullakët në planin për të rindërtuar vendin pas tërmetit.
Nëse do të futesh në profilin zyrtar të “ Fundjavës Ndryshe” në një nga rrjetet sociale, do ta kesh vështirë ta dallosh, nëse je në profilin e Erion Veliajt apo në profilin e “ Fundjavës Ndryshe”.
Ngjashmëria është kaq e madhe sa dallimin e bën vetëm emri i vendosur në profil. Madje pranë Hajdarit, do të shohim shpesh edhe zv.kryetaren e bashkisë zonjën Anisa Ruseti, e cila gjatë periudhës së karantinës, është shfaqur shpesh në pasarelën e ekraneve duke kryer atë proces që në botën e qytetëruar quhet “Porno me varfërinë” dhe që në thelb nënkupton keqpërdorimin e imazhit të njerëzve në nevojë, për efekt propagande ose përfitimi.
Rikthehemi tek Hajdari dhe tek “ Fundjava Ndryshe”.
Në postimet “ Fundjavës Ndryshe” vihet re një keqpërdorim i skajshëm i fëmijëve. Shfaqen fëmijë që vrapojnë drejt makinave me ndihma dhe fëmijë të uritur që i gëzohen një çokollate.
Na shfaqet edhe brendia e shtëpive, ku skamja është ulëritëse dhe brenda skamjes ulëritëse na shfaqen përpara një aparati fotografik, të gjithë pjesëtarët e familjes të renditur si para një toge pushkatimi.
Dhe kjo sipas Hajdarit quhet Bamirësi.
Dinjiteti njerëzor është i shenjtë qoftë për një të pasur dhe qoftë për një të varfër. Para se të ndihmosh dikë, duhet fillimisht ta respektosh. Dhe respekti nuk është zgjedhje. Është detyrë që çdo njeri, ka kundrejt një njeriu tjetër. Në çastin kur ti e shkel me këmbë dinjitetin e dikujt dhe më pas i jep para ose ushqim, në të vërtetë ti nuk e ke ushqyer dhe as nuk e ke ndihmuar. Ti e ke poshtëruar.
Dhe natyrshëm kushdo me dy fije mend në kokë dhe një fije cipe ne fytyrë, kur gjendet përballë aktivitetit të “ Fundjavës Ndryshe” pyet veten- Është “ Fundjavë Ndryshe apo Fundjavë Poshtërimi?”
Për të paraprirë argumentet që mund të ngrihen kundër këtij artikulli dua të theksoj se:
1.Fytyrat e fëmijëve të uritur që hanë një çokollatë, nuk bëhen për të bindur donatorët se paratë e tyre shkuan në vendin e duhur. Aktiviteti i rregullt i një fondacioni dëshmohet përmes faturave dhe jo përmes fotove.
2.Donatorët mund të nxiten për donacione të mëtejshme edhe duke pare veç pamjet e shtëpisë, ku jeton një familje dhe jo domosdoshmërisht duke njohur publikisht pjesëtaret e familjes, emrat e tyre, peshën trupore, numrin e këmbës dhe shenjën e horoskopit.
3.Si ka mundësi që Fondacionet e Bamirësisë në këtë vend, që qarkullojnë mijëra euro të mos kenë brenda strukturës së tyre, një jurist, që të ketë pasur mirësinë të lexojë një nga “Doracakët për të Drejtat e Njeriut të Këshillit të Evropës” ku trajtohet qartazi në një zë më vete tema : “Fotografitë e Individëve” e cila në ligjëratë të drejtë thotë-
“”Fotografia e personit paraqet karakteristikat unike të tij dhe pëbën njërën prej karakteristikave kryesore të personalitetit të individit. Çdo individ ka të drejtën e reputacionit. Reputacioni është pjesë e indentitetit individual dhe integritetit psikologjik.
Post Scriptum- Hajdari dhe të ngjashmit e tij, duhet të kuptojnë se duke i keqpërdorur njerëzit në nevojë, nuk zbusin varfërinë, përkundrazi e përshkallëzojnë këtë të fundit duke gjymtuar figurën dhe shpirtin e njerëzve.
DENONCO