Nga Emarilda Leti
Fatkeqësia që na ra nuk ishte më e madhe se ajo në të cilën tashmë gjëndeshim. Termeti na shkundi si tapetin të cilin në pamje të parë nuk e kupton pisllekun që ka mbledhur, por shkundja i nxorri në pah. Njërezit nuk u bënë të varfër nga termeti ata ishin të varfër, njërëzit nuk u bënë të babëzitur tani, janë stërvitur për vite me rradhë të bëhën të tillë dhe ata që gjatë gjithë kohës notojnë në rehatllikun e paditurisë që i ka zaptuar vazhdojnë të mbyllin sytë.
Të mos flas për tema që populli i thjeshtë nuk i diskuton fare si psh; Nuk kemi fonde emergjencash, nuk kemi plan emergjecash, nuk ka trasparence, nuk ka liri të fjalës, nuk ka opozitë dhe nuk lejohet opozita, shteti nuk di ku dhe si i ka banoret e tij, nuk ka minimunim e njërzillekut për t’u përgjigjur këtyre banoreve sikur edhe me një gënjeshter por me edukate.
Kam muaj që dëgjoj të flitet për boom-in ekonomik të vendit tonë dhe kush nuk na njeh ka të drejte ta besoje për sa kohë qeraja e një ambienti modest në një qytet si Laçi ka arritur në 1000Euro. Ka të drejtë dhe ai që vendos këtë shumë qeraje pasi kemi çunat (Skifterat) që aq lekë i kanë vetem një natë tallavaje. Por dua të flas pak për këto të fundit.
Ndërkohë që nxitoja më makinen time që vetem shpirti i ka ngelur për të ngarkuar dhe shkarkuar ndihma, rrugës bllokohesha nga automjete te viteve të fundit që bënin xhiron e rradhës në qytet, shpenzim i cili është baraz me tre nga pakot që në kemi shpërndare si ndihma për të lehtësuar sadopak gjendjen mjerane në të cilën ky vend ndodhet.
Gjithmonë jam habituar nga shifrat pompoze për të cilat më kanë folur shpesh miqtë e mij nga Laçi, por në të njëjten kohë duke mos i njohur personalisht kurrë aq lekë, kam menduar se mbase janë të verteta. Por nëse janë të verteta, ku janë? Unë kam pritur këto dy jave të më vinte ndonjëri e të sakrifikonte dy javë tallava për t’u bërë ndihmë për dikë. Nuk pashë asnjë.
Erdhen disa, por s’ishin Skifterat, ishin njërëz të thjeshtë që nuk i njeh njeri dhe nuk i falenderon njëri, pasi janë heronjtë e përditshmërisë që punojnë dhe jetojnë pa ngritur zërin për të mbajtur familjen e tyre dhe nëse është e mundur të ndihmojnë dhe një familjë tjetër.
Për ta mbyllur u bëj thirrje skifterave; Kush do, të flasë tani ose të heshtë përgjithmonë!