Prokurori që luftoi shumë për pavarësinë e institucionit, Shkëlqim Hajdari, më në fund u thye dhe pranoi të përfshihej në një llogore politike.
Hajdari, ish-drejtues i Prokurorisë së Apelit Tiranë, ish-kryetar i Shoqatës së Prokurorëve dhe së fundmi prokuror në Shkodër, duket se nuk mundi t’i rezistonte shprehjes së kryeministrit Edi Rama se “nuk janë njerëzit që korruptojnë sistemin, por është sistemi që korrupton njerëzit”.
Në rastin e ish-prokuror Hajdarit, “korruptimi” në këtë rast ishte me një post politik. Ditën e mërkurë, me vendim të Këshillit të Ministrave, Shkëlqim Hajdari emërohet në postin e Inspektorit të Përgjithshëm, në varësi direkte të Kryeministrit.
Hajdari, prokuror prej vitesh, u përfshi gjatë dy viteve të fundit në debate publike me kryeprokurorin Adriatik Llalla. Madje, njerëz pranë tij deklaruan se ka pasur edhe një konflikt fizik ndërmjet të dyve, por kjo gjë u mohua si nga vetë Hajdari, ashtu edhe nga zyra e Prokurorit të Përgjithshëm.
Gjithësesi, raportet ndërmjet Llallës dhe Hajdarit u karakterizuan nga ashpërsia, ku kryeprokurori i Apelit u shfaq si “reformator dhe mbrojtës i pavarësisë së prokurorisë nga politika”, duke aluduar në qëndrimet e tij se Prokuroria e Përgjithshme mbante qëndrime politike në vendimmarrjen e saj.
Hajdari shfrytëzoi disa herë hapësirën e “Zërit të Amerikës” për të goditur Prokurorin e Përgjithshëm dhe kjo u lexua si një kundërvënie e SHBA-së kundër Llallës, duke përdorur Hajdarin. Këto sulme u shtuan më tepër, kur Llalla e “internoi” Hajdarin nga kryeprokuror i Apelit të Tiranës, si prokuror i thjeshtë në Shkodër.
Por, me emërimin e tij të fundit në varësinë e Kryeministrit, krijohet bindja se sulmet e Hajdarit ndaj Llallës nuk duket të kenë qenë as parimore dhe as profesionale. Pavarësisht se kryeministri Edi Rama është treguar “jo-luftarak” ndaj Prokurorit të Përgjithshëm, ai mesa duket ka përdorur leva të tjera kundër Llallës. Dhe një ndër to, rezulton të ketë qenë edhe Shkëlqim Hajdari. Ky i fundit, edhe në deklarimin publik të dorëheqjes, u shpreh i keqardhur se nuk kishte arritur që të përcillte frymën e tij për respektimin e pavarësisë së institucionit të Prokurorisë.
Duke u prezantuar si një luftëtar i parimeve kushtetuese, Hajdari nuk humbiste rast pa e paraqitur veten si mbështetësi kryesor i Reformës në Drejtësi, ndërkohë që Llalla, sipas tij, ishte kundër saj.
Emërimi i tij nën varësinë e Kryeministrit, më shumë se sa një pozicion pune për Hajdarin, mund të konsiderohet nga ata që e kanë besuar deri më tani, se humbën mbështetësin kryesor të parimeve dhe të pavarësisë.
Por, ndoshta Hajdari mund të ruajë pavarësinë politike, edhe nën urdhërat e Kryeministrit. E vështirë për t’u besuar, por ithtarëve të tij publikë dhe mediatikë u mbetet të shpresojnë që ai do të jetë “i pavarur” nën varësinë e Kryeministrit.
