Nga Nebil Çika
Kur shikoj këto “ndërhyrjet agresive”këtyre të LSI në zhvillimet në PD me kujtohet arrestimi i Sali Berishës nga Ilir Meta në 29 nëntor të vitit 2000.
Në atë kohë isha zëvendës kryeredaktor i RD dhe kam pas fatin të jem, jo vetëm deshmitar okularë, por edhe objekt i dhunës policore të ushtruar ndaj drejtuesve, politikanëve dhe militantëve të PD dhe gazetarëve të RD. Më qëlloi mua ato ditë të drejtoj gazetën se kryeredaktori Astrit Patozi ishte në një vizitë në SHBA .
Ka qenë një nga ditët me të vështira të punës sime si gazetar.
Selia e vjetër e PD u rrethua për orë të tëra nga qindra forca speciale që rrihnin, dhunonin e arrestonin çdo njeri që kalonte edhe rastësisht pranë selisë . Redaksia e gazetës u mbush plot njerëz,kryesisht mbështëts të PD, që u strehuan atje gjithë natën për ti shpëtuar dhunës së policisë dhe shërbimit sekret që i përndiqnin .
Gazetarët rriheshin e shaheshin me liber shtëpie sa herë dilnin nga redaksia për të bërë punën e tyre. Un vet, bashkë me shoferin Ilir Arapi dhe me rojen e gazetës të ndjerin Pirro,u nxrrëm me dhunë nga makina dhe u mbajtëm me pistoleta në kokë nga civilë të armatosur që na kërcënonin e shanin me libër në mesnatë,për rreth 30 minuta,pas një kioskë afër PD.
Një natë terrori që kulmoi rreth orës 2 pas mesnate me arrestimin e dhunshëm të Sali Berishës sapo doli nga PD . Pamjet e asaj nate horrorri në selinë e PD dhe rreth sajë u filmuan dhe u transmetuan nga ATN1 e drejtuar nga Ilir Goci e Sokol Olldashi.
Të nesërmen pas lirimit, z. Berisha akuzoi personalisht kryeministrin Ilir Meta për këte terror shtetëror të paparë ndaj opozitës dhe drejtuesve të sajë.
Një ditë më parë, gjatë një proteste kundër një vizitë të Ilir Metës në Bajram Curri,ishte vrarë nga policia Sylë Lusha dhe ishin plagosur,arrestuar e dhunuar dhjetëra qytetarë të tjerë. Sado që kanë kaluar shumë kohë ende e kujtoj me saktësi atë natë horror në selinë e PD të ushtruar nga forcat speciale dhe të urdhëruar, sipas Berishës,nga Kryeministri Ilir Meta.
E di që kam problem kujtesën e fortë por edhe këmbënguljen për të thënë të vërtetën megjithëse kjo më ka prishur gjithnjë punë .
Por e vërteta mbetet e vërtetë dhe ka ende ca “hajvanë” si puna ime që kujtohen herë pas here për të dhe mirë që i mbajnë mend vetë po i’ua kujtojnë edhe të tjerëve.
Në Labëri kësaj i thonë: Shejtani fle,ti shkon e zgjuan !
