Britania nuk ka deportuar asnjë emigrant që ka hyrë në Mbretërinë e Bashkuar përmes kanalit të La Manche në Francë sipas politikës së saj të kthimit pas Brexit. Ky fakt është bërë i ditur nga shifrat e bëra publike nga Home Office. The Times shkruan se qeveria britanike prezantoi rregulla të reja imigracioni në janar të vitit të kaluar në lidhje me azilkërkuesit e papranueshëm, nëse ata do të kishin kaluar në një vend tjetër të sigurt, ku mund të kishin kërkuar azil.
Megjithatë, në 21 muaj që nga futja në fuqi e rregullave, vetëm 83 azilkërkuesve iu është mohuar kërkesa. Kujtojmë se 70,000 emigrantë kanë kaluar Kanalin me varka të vogla që nisen nga Franca veriore. Ekspertët e imigracionit kanë theksuar se rregullat janë të pakuptimta nëse qeveria britanike nuk ka bashkëpunimin e vendeve të tjera për t’i kthyer ato. Rregullat e “papranueshmërisë” të azilkërkuesve u krijuan për të zëvendësuar rregulloren e BE-së ‘Dublin III’, një ligj i BE-së që rregullon se cili shtet anëtar është përgjegjës për përpunimin e kërkesave për azil, por që nuk zbatohet më në Britani pas përfundimit të periudhës së tranzicionit të Brexit.
Marrëveshja e kthimit i mundësoi Britanisë vetëm të largonte një pjesë të vogël të azilkërkuesve, 263 të tillë në 2019, por numri i kalimeve me varka të vogla ishte gjithashtu një shifër dukshëm më e ulët prej rreth 1,900.
Shifrat e publikuara nga Zyra e Brendshme ekspozojnë dështimin e rregullave të papranueshmërisë për të ndihmuar në trajtimin e krizës së emigrantëve në Kanal, ndërsa shtojnë presionin mbi Suella Braverman, sekretaren e Brendshme, për të ashpërsuar masat.
Ajo po planifikon një legjislacion të ri që do ta bëjë më të lehtë deportimin e emigrantëve që kërkojnë azil pasi kalojnë ilegalisht drejt Britanisë me gomone. Detajet e legjislacionit nuk janë bërë të ditur, por Braverman thuhet se po shqyrton se si kërkesat për azil nga vende “të sigurta” si Shqipëria mund të gjurmohen shpejt, duke mundësuar që emigrantët nga ato vende të largohen brenda disa javësh nga mbërritja e tyre.
Ministrat po punojnë gjithashtu për një marrëveshje me vende të tilla si Shqipëria për të pranuar “kthimet e shpejta” të azilkërkuesve të refuzuar për të siguruar që individët mund të largohen nga MB. Megjithatë, legjislacioni është vonuar. Braverman i tha komitetit të punëve të brendshme këtë javë se nuk ka gjasa të zbulohet deri në vitin e ardhshëm.
Dështimi për të larguar njerëzit ka rritur numrin e mbetur të azilit në nivelin më të lartë në më shumë se dy dekada, me 143,000 azilkërkues që presin një vendim për aplikimet e tyre. Më shumë se 100,000 janë duke marrë mbështetjen e taksapaguesve, e cila përfshin një kompensim javor të jetesës prej 40,85 paundësh. Janë rreth 40,000 emigrantë që qëndrojnë në hotele me një kosto prej 7 milionë funtesh në ditë. 21 personat që u deportuan sipas rregullave të papranueshmërisë ishin në Danimarkë, Gjermani, Irlandë, Itali, Slloveni, Spanjë, Suedi dhe Zvicër.
Në total, qeveria britanike shqyrtoi kërkesën e 20,605 azilkërkuesve për largim sepse kërkesat e tyre ishin të papranueshme sipas rregullave nga janari 2021 deri në shtator të këtij viti. Prej tyre, 18,494 “njoftimet e qëllimit” iu lëshuan individëve për t’i informuar se çështja e tyre po shqyrtohej për të përcaktuar nëse veprimi i largimit për arsye të papranueshmërisë ishte “i përshtatshëm”. Megjithatë, pak më shumë se gjysma – 9,772 – u pranuan më pas në sistemin e azilit pasi qeveria briktanike dështoi t’i largonte ata.
Në 83 rastet në të cilat individëve iu shërbyen vendimet e papranueshmërisë, qeveria ishte në gjendje të gjente prova se një vend tjetër ishte përgjegjës për kërkesën e tyre për azil për shkak të pranisë së mëparshme të individit ose lidhjes me një vend të sigurt. Peter Walsh, përfaqësues i Observatorit të Migracionit të Universitetit të Oksfordit, e ka përshkruar futjen e rregullave të papranueshmërisë si “simbolike” dhe jo një taktikë që do të largonte emigrantët nga Mbretëria e Bashkuar.
Ai tha: “Qeveria e di se për të qenë në gjendje të kthejë njerëzit, nevojitet bashkëpunimi me vendet e tjera për t’i kthyer ata.”.
Enver Solomon, shefi ekzekutiv i Këshillit të Refugjatëve, tha: “Ne mbetemi thellësisht të shqetësuar nga përdorimi i rregullave të papranueshmërisë nga kjo qeveri, të cilat ne e dimë se jo vetëm që shkaktojnë ankth të madh për mijëra në sistemin e azilit, por janë gjithashtu plotësisht të pazbatueshme. “Statistikat tregojnë se rregullat e padrejta thjesht kanë rritur numrin e madh të njerëzve që jetojnë në harresë në azilin e mbetur me kosto të madhe financiare. Ne i bëjmë thirrje kësaj qeverie të kuptojë dhe të rishikojë rregullat menjëherë.”
Një zëdhënës i Home Office tha: “Njerëzit duhet të kërkojnë azil në vendin e parë të sigurt që arrijnë, në vend që të bëjnë udhëtime të rrezikshme në MB. Kjo është arsyeja pse ne kemi rregulla në fuqi për t’i bërë kërkesat për azil të papranueshme ku njerëzit kanë udhëtuar ose kanë lidhje me vende të sigurta.
“Ne vazhdojmë të kërkojmë marrëveshje ripranimi me vende të tjera që kanë interes të ndërsjellë në parandalimin e azilkërkuesve që bëjnë udhëtime të rrezikshme dhe të panevojshme. Ndërkohë, një raport nga think-tank Policy Exchange sugjeroi që Britania duhet të kopjojë Shtetet e Bashkuara duke hequr studentët e huaj nga shifrat e emigracionit. Ai tha se studentët ndërkombëtarë priren të jenë në Mbretërinë e Bashkuar përkohësisht dhe në mënyrë artificiale i fryjnë shifrat. Raporti vjen pas kritikave ndaj planeve të qeverisë britanike për të goditur studentët ndërkombëtarë pasi shifrat e imigracionit këtë javë zbuluan një rritje prej 76 për qind të emigrantëve që vijnë në Mbretërinë e Bashkuar për të studiuar. The Times raportoi se studentët ndërkombëtarë mund të ndalohen nga Britania nëse nuk fitojnë një vend në një universitete.
