Nga Ardjan Turku
Sot përjetova një situatë shumë të veçantë, si asnjëherë më parë, në Kuvendin që vërtetë meriton të quhet i Jashtzakonshëm. Absolutisht me antarët e Kuvendit Kombëtar dhe jo me mercenarë, për probleme shumë të rëndësishme të PD dhe vendit (as për qejfet e as për hallet personale të Sali Berishës).
Ishim bashkë, pikërisht me ata që vite e dekada kemi qenë ne betejat politike dhe kishin tagrin statuor të ishin aty e të votonin. Ka shumë për të folur për këtë që po ndodh. Nuk është se nuk e prisja pasi, që pas humbjes së zgjedhjeve, i dija mirë opinionet e antarësisë. Gjithsesi një pyetje më sillej rrotull në mendje pothuaj çdo ditë:
Si ka mundësi që pas tetë vitesh në drejtimin e partisë mbështetja për kryetarin të jetë kaq e vogël dhe e vakët? E përpos shumë argumenteve e faktorëve të thënë e stërthënë, një krahasim i thjeshtë, figurativ, duket se i qaset pozitës dhe veprimeve aktuale të tij.
E thënë shkurt, Partia Demokratike e Shqipërisë ishte një lis që iu dorëzua Bashës për tu kujdesur dhe për ta fuqizuar më tej, të priste degët e thara, të siguronte krasitjen e duhur, ta plehëronte dhe vadiste me ide dhe aksione që duhej të jepnin fryte.
Është e gjithëpranuar tashmë se ai, në të kundërt, ngjiste degët duke prerë atë ku kishte mbështetur këmbën, e kështu vit pas viti, e ktheu lisin në palmë. Tani ka mbetur sipër palmës, me degët e sipërme apo me atë pjesë që së fundmi ka afruar në kryesi, këshill kombëtar a parlament, gjithsesi vlera për PD. Aty ai, për momentin, sigurisht ka shumicën.
Por jo në Kuvendin Kombëtar e aq më pak në bazën e antarsisë. Prandaj dhe kundëpërgjigjet e tij janë të natyrës “proceduriale” dhe të mbështetjes në faktorë të tretë. Nuk po flasim për besimin e qytetarëve dhe të partive të tjera opozitare.
Dhe nëse nuk të mbështet mbi 60% e kuvendit dhe masa e antarësisë, nëse nuk ngjall më besim brenda familjes dhe nuk krijon dot më koalicion, për çfarë qëndron në majë të palmës me argumente proceduriale?