65 vjeçarja nënë Zylja ka rrëfyer për “NismënThurje” të gjithë historinë e vështirë të jetës së saj, gjobën me policin e bashkisë dhe bisedën që pati me kryebashkiakun Erion Veliaj.
Ajo rrëfen të gjithë historinë e jetës së saj, plagët, mundimin dhe
mjerimin.
Rrëfimi i Nënë Zyles:
“Nga ta kapësh e nga ta përplasësh jetën time. Përveç martesave të
fëmijëve nuk kam parë një ditë të gëzuar. Unë jam Zylja, 69 vjec,
nënë e 8 femijëve të lindur, njërin prej tyre e humba kur ishte gjashtë
muajsh, 2 djemve të rritur dhe 5 vajza. Jeta ime ka qenë gjithmonë e
tillë.
Edhe nëna ime ka shitur tek po i njejti vend ku po shes edhe unë sot.
Edhe në kohë të Enverit. Kishin bahce në shtëpi dhe shisnim nga pak
kur bëheshin gjërat. Aty te tuneli. Më merrte gjithmonë me vete që
kur isha fëmijë, se detyrimisht ne ishim 5 femije dhe duhet te
ushqeheshim. Kur u martova pastaj tek po i njejti fshat, fati donte te
me conte tek po I njejti vend. Jam martuar qe kur kam qene 15 vjece.
Kam ngelur shtatezane po ate vit. Linda djalin e pare, gezimi i pare.
Po ku mund ta ndjeja une, isha akoma femije per vete, po ajo foshnje
nuk jetoi me shume se gjashte muaj per te treguar edhe per me te
bere te ndihesha ashtu sic me bene femijet e tjere qe me erdhen me
pas.
Gjithsecili ne konakun e tij, e te gjithe ne punen tone shkonim cdo
dite ne kooperative bashke me burrin per t’iu sigurar sadopak buken
kalamajve, sa te rriteshin edhe ata te beheshin te afte per pune. Te dy
kemi qene punetore te thjeshte. E mbaj mend si sot ate buken e
misrit qe blinim. E prisnim me hanxhar aq e forte ishte.
Une e pertypja nje here per vete e pastaj ia jepja femijeve, se kisha
frike se mos mbyteshin. Kur erdhi demokracia nuk morem toke nga
kooperativa, ato i moren ata qe i ndane, ata te vulave. Une mora nje
dynym e gjysem toke qe ma kishte lene babai dhe e ngritem seren qe
atehere. Qe nga ajo kohe e deri tani ne me ate ushqehemi e
mbahemi.
Eshte e vetmja e ardhur qe ne kemi. Djali im kujdeset per te. Punon si
kali nga mengjesi deri ne darke. Ne krahe i ngre te gjitha, plehun,
farat e gjthcka. Mbjellim qepe, spinaq barishte dhe domate. Tek ai
djale i kam syte, se tjetrin e kam ne Greqi e ka 15 vite qe s’lidhemi
dot me te. Dime vetem qe eshte mire dhe kaq. E nga ky shqetesim
burri m’u semur edhe vete m’u shpik tensioni. Vajzat I kemi martuar
po ne Kashar, ne njerez te mire, por familje me halle si puna jone.
Njeren vajze e kam ne Greqi.
Kam nje jete qe dal edhe shes bashke me burrin tek po i njejti vend
qe kur hapem seren. Aty te tuneli. Ne me ate mbahemi, jo vetem nga
leket, po edhe buke ne darke kur s’kemi nxjerre gje gjate dites. C’e do
qe e kemi larg e na duhet nje ore me kembe per te shkuar. Kur bie shi
shkon balta deri ne gju.
E megjithate vet i bejme te gjitha, nuk kam pare ndihme nga asnje
deri me sot. Asnje nuk ka vene doren ne zemer. Vijne ne fshat
kamionat me ndihma e mu tek dera jone ndalonin. Dilnin nuse te reja
qe merrnin ndihmat e ne pleq me 1000 halle nuk na ka dhene njeri
sikur nje kile makarona e une sot nuk mundem t’ia bej dot hallall
njeriu. Nuk kam votuar asnjehere sepse askush s’me ka ndihmuar
asnjehere. S’jam me asnje se s’ia kam pare hairin njeriu. Me keto
krahe e me keto kembe shkoj e kthehem cdo mengjes e darke. Sot
une dal aty dhe shes te gjitha ato qe behen tek sera, qepe, domate,
spinaq, cfare te jete ne sezon. Nisem qe ne mengjes. Ne oren 5:30 ne
mengjes e deri ne 4:30 ne mbasdite jam aty bashke me burrin tim.
Kisha ca pa dale se me hipi tensioni dhe nuk mund te cohesha dhe
dilte vetem burri im, kur para nje jave mori nje gjobe 10 mije
lekeshe.
Dje qe dola dhe une e mora dhe une nje. Kemi marre disa gjoba, po
une nuk i kam thene njeriu se nuk doja qe t’i shqetesoja se e di qe do
beheshin keq. I kemi paguar. Disa here ma kane marre mallin, ajo ka
qene me e keqja. Njerezit ndoshta mendojne se ne fitojme, por nuk
fitojme. Nese ne muaj i nxjerr 200 mije leke te vjetra, eshte muaj i
mire. Jemi 6 fryme ne shtepi, djali me nusen dhe dy femijet dhe plaku
79 vjec. Para dy javesh shita vetem pak spinaq. Bera 50 leke. Me hipi
tensioni e nuk doja veten. As leket e urbanit nuk nxorra. U them
gjithnje ne shtepi qe nese nusja do te gjente nje pune, ndoshta nuk
do dilja me te tregu. S’kam dhe fuqi. Plaku po ashtu, ka bere kemben
operacion dy here dhe mezi ecen.
Kur me thane sot qe do te me conin tek nje treg i ri per te takuar
Erion Veliajn, nuk doja te shkoja, po me tha nje i njohuri im qe me ka
respektuar qe shko, prandaj shkova. Nuk shkembeva fjale me te.
S’merr vesh nena nga politika. E putha dhe perqafova, se ne e kemi
zakon. Njerezit duhet t’i duash dhe respektosh sidomos kur jane te
rinj. Une jam njeri i thjeshte, nuk i kam rene asnjerit ne qafe, madje
dhe ai polici kur po me vinte goben po me thoshte ” E di moj nene qe
te nxjerr halli ketu, se dhe une kam nenen time qe shet tek Shkolla e
bashkuar prej kohesh, po dhe ajo pothuajse cdo dite merr gjoba.
Nuk eshte e drejte po cfare te bejme ne?”. Nuk e di a me genjeu a me
tha te verteten. Nena do vetem te shese barishtet e seres. Me ato
blejme ushqimin, ilacet, paguajme ujin per seren se ate e blejme
ngaqe nuk ka uje ne fushe, e sajojme femijet. Nje here kur ra stuhi e
madhe dhe e shkuli te gjithe seren thame se vdiqem. Shyqyr na u
gjend vajza e madhe nga Greqia dhe e rregulluam prape.
Aty e kemi jeten. Aty lart ku me thane une nuk shkoj dot, Te Oxhaku,
eshte shume larg. Sepse jo cdo dite shesim. Me thone qe jam bere e
famshme, por une nuk kam internet, e as djali nuk ka. Nuk dime ti
shohim keto gjera. As na hyjne ne pune. Ne duam te shesim barishtet
qe te jetojme. Nese niperit e mbesat do kene nje fat me te mire, I
lutem Zotit perdite qe ti shohe”.
