Nga Artan Fuga
Kush e njeh gjeopolitikën e shqiptarëve nuk besoj mos vejë re një gjë themelore.
Ne gjithmonë qendrojmë nën strehën e një fuqie të madhe.
Edhe Skënderbeu kur luftonte me osmanët, e kishte një çati te Papa a ndonjë mbret në Itali, si i Napolit.
Pastaj më pas te Turqia.
Madje edhe Enveri, prishej me dikë pasi ishte lidhur me një fuqi tjetër.
Si duket është e vetmja mundësi t’i përballojmë fqinjët që na hanë copa copa.
Ka rreth një muaj që qeveritarët dhe politika shqiptare është pa një çengel ku të vari pallton.
Jemi si në ajër.
Pasi u mësuam që shefat flisnin në emër të fuqisë së madhe, tani as ata vetë nuk e dinë se çfarë do të ndodhë.
Presin fermanin nga she rifi i ri i qytetit.
Hera e parë ndoshta në qindra vjet që jemi të pasigurt se kush na mbron.
Prandaj janë politikanët si në ajër, nervozë, dhe nuk dinë çfarë të bëjnë, të lajnë hesapet me njeri tjetrin, të kërkojnë të afrohen me sherifin e ri duke ja futur rivalëve politikë, apo të bëhen së toku për të përballuar ndonjë ferman si ai që i erdhi aliut.
Ik,
dorëzoju,
bëj ç’të duash,
apo hiç.
Heshtja që andej u rëndon shumë!
Nuk kanë faj.
Enveri u rrezikua shumë kur iku Stalini dhe erdhi Hrushovi.
Iku Mao dhe Erdhi Teni!
Ky është mekanizmi i ushtrimit të pushtetit në Shqipëri.
Një njeri ose forcë politike sundon nën sundimin e tij ose të asaj nga një fuqi e madhe.
Po iku mburoja sipër, sundimtari shqiptar nuk di ta ushtrojë pushtetin.
Humb toruan.
Puna është se e paguajmë ne.
Kjo është struktura treshe e pushtetit në Shqipëri!
Fuqia e madhe
Sundimtari në Shqipëri (aliu, karamamuti, bushatlliu, tosi, etj)
Ne qytetarët
Ne pastaj sundojmë fëmijët
Le ta quajmë tre katet e pushtetit në Shqipëri.
Kjo është antropologjia e pushtetit në Shqipëri.
Struktura trekatëshe klanike:
Gjyshi i madh (fuqia e huaj)
Baba – sundimtari vendas
Ne qytetarët (pionerët e Enverit) :))
