Nga Luçiano Boçi
Ti je më i mirë se ne të gjithë (në korrupsion) – i tha Veliaj Ramës!
Jo, jo ti je akoma më i mirë (pa historinë e pemës) – ia ktheu Rama Veliajt.
Në thelb kjo të mbetet mbetet në mendje nga deklaratat “dashurore” në distancë të dyshes së famshme.
E gjitha e interpretuar si një show grotesk, brenda të cilit ndërthuren arroganca, servilizmi, propaganda, përçudnimi politik.
Por njëherazi tregon një realitet banal: është krijuar shtresa e re e të paprekshmëve, e atyre që e mbajnë gjithë ditën në gojë drejtësinë “e re”. Por jo të drejtuar nga vetja. Të drejtuar ndaj kundërshtarëve politikë për t’i izoluar e gjunjëzuar.
E kjo shtresë së pari përfshin “kokat” e qeverisë e krimit, kokat e klientelëve të qeverisë dhe një pjesë të enturazhit të ngushtë “jo publik” zyrtar e jo zyrtar të kryeministrit.
E këto përcaktime nuk janë të miat. Janë të raportit të freskët që nxorri SPAK. Në raport përkufizoheshin të gjithë të paprekshmit, por nuk evidentoheshin. Thjesht SPAK parashtroi dijeninë e tij dhe pamundësinë e tij për të vepruar, sepse të paprekshmit e rinj janë të paprekshëm të rrezikshëm.
Të paprekshmit kryesorë madje dje i përcaktuan qartë dhe vijën e kuqe SPAK-ut të cilën ai s’duhet ta shkelë, sipas parimit të zagarit të rrahur që këlysh.
Ndërkohë SPAK duhet të vazhdojë cirkun e tij për të cilin u krijua, me drejtorë e akuza qesharake ndaj atyre që kanë lidhje organike me të paprekshmit.
Ndërsa me kundërshtarët politikë ngre kamzhikun sa herë i prishet klima psiko-rehatuese e të paprekshmëve.
Dje kjo mënyrë e të vepruarit u vetvendos dje në gojën e atyre që SPAK nuk guxon t’u përmendë as emrin, ndërsa ata vetë i bërtasin në vesh se “jemi ne pa ekzistoni ju!”
E gjitha si dikur para viteve ‘90 kur prokuroria e popullit dënonte komplotuesit, sabotatorët dhe armiqtë politikë të diktaturës.
Kurse të paprekshit vazhdonin qeshnin e talleshin me një komb të tërë.
Njëjtë si është sot…në kohën tonë të rendit të paprekshmëve të rinj të SPAK-ut “të ri”.
