Në prag të finales së madhe të Champions League, që do të zhvillohet më 31 maj kundër PSG-së, Nicolò Barella ndalet për një reflektim të thellë mbi rrugëtimin e Interit dhe rritjen e tij si futbollist.
Në një intervistë për kanalet zyrtare të klubit, mesfushori italian, tashmë figurë qendrore në futbollin europian, nuk e fsheh krenarinë për progresin që skuadra ka bërë.
“Përtej fitoreve, ajo që ka rëndësi është rruga e bërë” – thotë ai me bindje. – “Mendoj se ky klub është rikthyer aty ku e meriton, jo falë meje, sepse vetë jam përpjekur të jap një kontribut të vogël. Më 31 maj do të jetë finalja e dytë në tri vite, kjo do të thotë shumë për ne, është krenari. Do të përpiqemi ta ndryshojmë fundin e sezonit”.
Një afirmim i fortë nga një lojtar që ka qenë pjesë e këtij projekti nga fillimet dhe në mënyrë graduale ka evoluar në lider brenda e jashtë fushës. I pyetur nëse ky është momenti më i mirë në karrierën e tij, Barella pranon se ka pasur rritje të ndjeshme në aspektin personal dhe profesional:
“Sigurisht që tani jam më pak impulsiv në disa situata, kam rafinuar disa anë të karakterit tim falë trajnerit dhe shokëve të skuadrës, që më kanë ndihmuar shumë. Vetëm mund t’i falënderoj, mbështetja e tyre më bën të ndihem mirë, kjo duket edhe jashtë fushës. Nuk di nëse është momenti më i mirë i karrierës, por të shtunën do të përpiqem të jap versionin tim më të mirë”.
Me përulësi, Barella nënvizon se suksesi i këtij Interi nuk vjen nga ndonjë individualitet i vetëm, por forca e grupit. Mesfushori kujton me emocion momente kyçe të këtij rrugëtimi në Champions, ku energjia kolektive ka qenë vendimtare:
“Nuk është ndonjë aksion imi, por goli i Acerbit, sepse na bëri të besojmë te përmbysja ndaj Barcelonës dhe mbërritja në finale. Natyrisht, ka pasur edhe momente të tjera të rëndësishme, por ai ishte më emocionuesi. Pastaj, falë Davide Frattesit arritëm të kualifikoheshim në finale. Puna ekipore është më e rëndësishmja, ajo që gjithmonë na ka karakterizuar”.
Në fund, Barella ndalet edhe te një moment personal që i ka mbetur në mendje. Një pasazh i bukur, i natyrshëm, i cili përfaqëson shpirtin luftarak dhe instiktin e tij prej lojtari vendimtar: “Nuk e di, ndoshta ndeshja në Mynih. Aksioni që çoi në golin e Frattesit ishte impulsiv, por ekipor. Mendoj se e meritonim fitoren atë mbrëmje”.
