Media amerikan “Daily Caller” i ka kushtuar një analizë se si qëndrimi pasiv dhe pengues i Europës po kthehet në shqetësim për SHBA-në në luftn kundër karteleve të drogës, bazuar në ekspertizën e studiuesit të politikës së jashtme dhe sigurisë kombëtare, Ivan Sascha Sheehan
Në artikull një pjesë të rëndësishme zë edhe Shqipëria me Portin e Durrësit, i cili përmendet jo vetëm si një burim i grupeve të trafikut ndërkombëtar të lëndëve narkotike, por edhe si një rast korrupsioni.
Në artikull përmenden akuzat se Porti i Durrësit i është shitur një kompanie kroate me lidhje të errëta me oligarkët vendas. Sipas ekspertit amerikan, mungesa e transparenc[s dhe mbikëqyrjes është tregues që lejon narkotrafikantët të veprojnë pa u ndëshkuar.
Gjithashtu, përmenden edhe akuzat se ministrja Belinda Balluku bën “një sy qorr” ndaj trafikut të kokainës nga Amerika Latine përmes Portit të Durrësit.
Sipas medias amerikane, Shqipëria vazhdon të kritikohet për reformat e saj të papërshtatshme gjyqësore dhe masat e dobëta mbrojtëse institucionale, faktorë që organizatat kriminale i kanë shfrytëzuar për të fituar një terren në tregun evropian.
Më poshtë pjesa për Shqipërinë
“Korrupsioni dhe Faktori Shqiptar
Shqipëria shfaqet dukshëm në rubrikën e Sheehan-it – jo vetëm si një burim i aktivitetit të kartelit, por edhe si një tregim paralajmërues për korrupsionin. Ai përmend akuzat e fundit që kanë të bëjnë me Portin e Durrësit, objektin më të madh detar të Shqipërisë, i cili thuhet se i është shitur një kompanie kroate me lidhje të errëta me oligarkët vendas. Transaksioni, sugjeron Sheehan, është simbol i mungesës së transparencës dhe mbikëqyrjes që lejon narkotrafikantët të veprojnë pa u ndëshkuar.
Sipas tij, ngurrimi i Evropës për t’u përballur me korrupsionin në periferinë e saj juglindore lehtëson drejtpërdrejt forcimin e rrugëve të drogës. Shqipëria, ndërkohë që është anëtare e NATO-s dhe kandidate për anëtarësim në BE, vazhdon të kritikohet për reformat e saj të papërshtatshme gjyqësore dhe masat e dobëta mbrojtëse institucionale—faktorë që organizatat kriminale i kanë shfrytëzuar për të fituar një terren në tregun evropian. Sheehan, referon në një X njoftimet publike të ish-ministrit të Drejtësisë së Shqipërisë, Gazment Bardhi, se si konkretisht Ministrja e Energjisë dhe Infrastrukturës, Belinda Balluku bën një sy qorr dhe nuk bën mirë kujdesin e duhur dhe kontrollet e sfondit të sigurisë për këto kompani në Portin e Durrësit me lidhje të errëta me Amerikën Latine.”
Ndërsa SHBA rrit përpjekjet për të çmontuar kartelet e drogës, zbatimi i dobët i Evropës dhe dobësitë strategjike mund të minojnë përparimin global.
Shtetet e Bashkuara kanë marrë një rol udhëheqës në përballjen me krizën e fentanilit dhe sfidat më të gjera të trafikut të drogës, sipas studiuesit të politikës së jashtme dhe sigurisë kombëtare Ivan Sascha Sheehan. Në një kolonë të botuar së fundmi në Townhall, Sheehan pohon se qasja agresive e Amerikës ndaj luftës kundër drogës qëndron në kontrast të thellë me atë që ai e përshkruan si qëndrim pasiv dhe nganjëherë pengues të Evropës. Divergjenca në strategji, paralajmëron ai, mund të ketë pasoja të tmerrshme për sigurinë ndërkombëtare dhe shëndetin publik.
Një strategji e ndarë transatlantike
Në qendër të argumentit të Sheehan-it është një hendek në rritje midis Shteteve të Bashkuara dhe aleatëve të saj evropianë në reagimin ndaj tregtisë globale të narkotikëve. Ndërsa SHBA-të nën administratat e njëpasnjëshme – veçanërisht atë të Donald Trump – kanë zbatuar politika të ashpra si tarifat ndaj Meksikës për të presionuar bashkëpunimin në zbatimin e narkotikëve, Evropa nuk ka arritur të përballojë urgjencën, veçanërisht në adresimin e korridoreve të drogës me origjinë nga Amerika e Jugut dhe të kanalizuara nëpër portet evropiane.
Në rubrikën e tij në Townhall, Sheehan nënvizon vendimin e administratës Trump për të vendosur një tarifë 25% për të gjitha importet meksikane, si një moment kyç në përpjekjet e fundit kundër drogës. Kjo politikë u prezantua si një mjet për të detyruar Meksikën të bëjë më shumë për të ndaluar rrjedhën e fentanilit dhe opioideve të tjera sintetike përtej kufirit të saj verior.
Në të kundërt, Sheehan argumenton se autoritetet evropiane kanë lejuar që rrjetet kryesore të trafikimit të lulëzojnë, veçanërisht duke mbyllur një sy ndaj ndikimit në rritje të krimit të organizuar shqiptar. Sipas analizës së tij, kartelet shqiptare janë bërë lojtarë dominues në tregtinë e kokainës në Evropë, me lidhje të rrënjosura thellë në Amerikën e Jugut, veçanërisht në Ekuador, një vend që, megjithëse nuk është vetë prodhues i kokainës, është kthyer në një qendër qendrore eksporti të drogës.
Ekuador: Ura e padashur
Sheehan tërheq vëmendjen për rolin gjithnjë e më qendror të Ekuadorit në tregtinë transatlantike të drogës. Përafërsisht 70% e kokainës në botë tani lëviz nëpër portet ekuadoriane, kryesisht Guayaquil. Pjesa më e madhe e furnizimit vjen nga Kolumbia dhe Peruja fqinje. Ky fluks narkotikësh koordinohet nga kartele transnacionale me lidhje evropiane, veçanërisht mafia shqiptare, anëtarët e së cilës janë përfshirë në rrjetet logjistike të Amerikës së Jugut.
Autori vëren se sindikatat kriminale shfrytëzojnë mungesën e zbatimit koheziv detar dhe kontrollet doganore jokonsistente për të kontrabanduar drogë në sasi të mëdha. Ndërsa SHBA-ja ka investuar në ndalimin detar, ndarjen e inteligjencës dhe përpjekjet kundër korrupsionit në hemisferën perëndimore, Sheehan thotë se palët e interesuara evropiane mbeten prapa – si politikisht ashtu edhe operacionalisht.
Siguria e Portit dhe Pronësia Kineze
Një nga shqetësimet më urgjente të Sheehan-it përqendrohet në sigurinë e portit evropian. Ai citon të dhëna dhe raporte që tregojnë se transporti me kontejnerë është bërë metoda e preferuar për lëvizjen e drogës në Evropë – kryesisht e pakontrolluar. Konfiskimet e kokainës në tre pikat më të mëdha hyrëse të kontinentit – Antwerp, Roterdam dhe Hamburg – vazhdojnë të thyejnë rekorde vit pas viti. Vetëm në vitin 2023, Europol kapi mbi 35 tonë metrikë kokainë në këto porte.
Kompleksimi i kësaj dobësie është ajo që Sheehan e sheh si gabim strategjik të lejimit të ndërmarrjeve të lidhura me shtetin kinez të marrin aksione në infrastrukturën kritike. Ai rendit objektet portuale në vende si Gjermania, Holanda, Polonia, Belgjika dhe Britania e Madhe që tani kontrollohen pjesërisht nga kompanitë kineze. Kjo ngre jo vetëm flamuj të kuq gjeopolitikë, por edhe shqetësime për aftësinë e autoriteteve për të monitoruar ose penguar trafikun e paligjshëm që mund të mbrohet nën maskën e logjistikës legjitime.
“Ndikimi në rritje i Partisë Komuniste Kineze mbi pikat e hyrjes detare evropiane është një element i heshtur, por kritik në suksesin e tregtisë së drogës”, shkruan Sheehan. Ai paralajmëron se kryqëzimi i krimit të organizuar, autoriteteve portuale të korruptuara dhe pronësia e huaj krijon një përzierje toksike për agjencitë e zbatimit të ligjit që përpiqen të frenojnë fluksin e lëndëve narkotike.
Korrupsioni dhe Faktori Shqiptar
Shqipëria shfaqet dukshëm në rubrikën e Sheehan-it – jo vetëm si një burim i aktivitetit të kartelit, por edhe si një tregim paralajmërues për korrupsionin. Ai përmend akuzat e fundit që kanë të bëjnë me Portin e Durrësit, objektin më të madh detar të Shqipërisë, i cili thuhet se i është shitur një njësie kroate me lidhje të errëta me oligarkët vendas. Transaksioni, sugjeron Sheehan, është simbol i mungesës së transparencës dhe mbikëqyrjes që lejon narkotrafikantët të veprojnë pa u ndëshkuar.
Sipas tij, ngurrimi i Evropës për t’u përballur me korrupsionin në periferinë e saj juglindore lehtëson drejtpërdrejt forcimin e rrugëve të drogës. Shqipëria, ndërkohë që është anëtare e NATO-s dhe kandidate për anëtarësim në BE, vazhdon të kritikohet për reformat e saj të papërshtatshme gjyqësore dhe masat e dobëta mbrojtëse institucionale—faktorë të organeve kriminale
