Nga Don Luigi Martucci, drejtori i shkollës “Don Bosko” Tiranë
Të dashur prindër!
Sot qyteti ynë ka dy 14 vjeçarë të vdekur!
Pas lajmeve që kemi dëgjuar në orët e fundit, disa mund të mendojnë se e kam gabim dhe se ka vetëm një djalë të vdekur. Por nuk është kështu! Nuk gabova aspak sepse dje në të njëjtën kohë në qytetin tonë vdiqën dy djem 14 vjeçarë edhe pse njëri prej tyre fizikisht! Dhe jo vetëm kaq! Bashkë me ta vdiqën edhe prindërit, familjet dhe të dashurit e tyre!
Sa shumë vuajtje nga një gjest i ndodhur në më pak se një minutë! Sa vdekje për një “like” apo një ofendim virtual që më pas u bë real.
Të gjitha menjëherë jashtë dyerve të shkollës.
Dje zemra ime, ashtu si zemrat e shumë prindërve, të rriturve dhe fëmijëve, u trondit sapo mësoi lajmin dhe akoma është e tronditur. Por sot zemra ime dëshiron të reagojë dhe dëshiron të përpiqet të kuptojë, sepse vuajtja është e pashmangshme por të kuptuarit dhe të vepruarit janë të detyrueshme!
Çfarë duhet kuptuar?
Të kuptojmë që fëmijët tanë nuk janë të këqinj! Ata nuk janë më të këqinj se ne, vetëm se ata, sot kanë kaq shumë stimuj, shumë prej të cilëve janë negativë.
Sot ka shumë më tepër shanse për t’u ekspozuar ndaj rreziqeve! Çfarë duhet kuptuar?
Të kuptojmë që ne të rriturit duhet të jemi më vigjilentë, të gjithë duhet të jemi më të vëmendshëm.
Duhet të kuptojmë një herë e mirë se djemtë dhe vajzat tona, edhe nëse janë fizikisht të mëdhenj, janë ende fëmijë dhe se ata gjithmonë kanë nevojë për ne të rriturit që dimë t’u tregojmë rrugën.
Çfarë duhet kuptuar?
Të kuptojmë që nuk është gabim të kontrollojmë celularët apo xhepat e fëmijëve tanë sepse celularët mund të jenë armë! Armët që në shumicën e rasteve vrasin veten: rrjetet sociale të përdorura në mënyrë të gabuar dhe të ekzagjeruar, pornografi, lojëra online me para, etj …
Të kontrollojmë sepse thikat mund të barten në xhepa, të cilat në rastin më të parë, mund të përdoren. Por edhe cigaret dhe drogat e lehta.
Çfarë duhet kuptuar?
Më në fund, të kuptojmë se emocionet duhet të edukohen.
Të kuptuarit se nuk mund të jemi prindër të mirë vetëm nëse kujdesemi për mirëqenien fizike dhe materiale të fëmijëve tanë, por, edhe nëse i ndihmojmë të njohin vlerën e emocioneve dhe të arrijmë t’i edukojmë për t’i menaxhuar ato, së bashku me shëndetin fizik, nevojat materiale dhe shpirtërore.
Dhe nëse i kemi kuptuar të gjitha këto, do të kuptojmë gjithashtu se nuk është me vend të ankohemi nëse shkolla jonë ndonjëherë është kërkuese dhe e ashpër ndaj atyre djemve dhe vajzave që priren të kenë qëndrime dhe sjellje të këtij lloji dhe që ne i zbulojmë pavarësisht se ata janë shumë të aftë për t’i fshehur. Ju kujtoj gjithmonë të gjithëve se këtu nuk bëhet fjalë vetëm për mbrojtjen e fëmijëve tuaj thjesht sepse askush nuk mund ti sulmojë!
Le të bashkëpunojmë më shumë në këtë kuptim.
Kontrolloni fëmijët tuaj, e përsëris! Jo për mungesë besimi por duhet ta bëjmër nga dashuria!!!! Dhe dashuria shëron dhe parandalon!
Nëse ia lejoj vetes t’ju them këtë, është vetëm sepse çdo ditë jetoj mes më shumë se 900 nxënësve, nga më i vogli tek më i madhi. 900 nxënës që janë fëmijët tuaj dhe unë i dëgjoj, i njoh dhe mësoj prej tyre!!!
Dhe ju e dini që unë përpiqem të jem shumë prezent mes tyre.
E mbyll këtë letër duke ju treguar atë që u thashë gjimnazistëve tanë dje gjatë “Mirëmëngjesit”:
“Është Platoni ai që për të na treguar se si duhet të veprojë çdo njeri i mençur, na tregon mitin e karrocierit. Platoni na thotë se çdo person është si shoferi i një karroce (pikërisht karrocieri) që tërheqet nga dy kuaj. Qëllimi i tij është të bëjë një udhëtim – që është jeta -. Dhe deri tani asgjë e veçantë. Në këtë pikë Platoni shton se kuajt janë njëri me ngjyrë të bardhë që përfaqëson vullnetin dhe tenton të ngjitet dhe tjetri me ngjyrë të zezë, që përfaqëson emocionet e njeriut dhe që tenton të rrëzojë karrocën!”
Ja ku është mesazhi. Një person i ekuilibruar përdor me mençuri arsyen (karrocierin) në mënyrë që të mund të menaxhojë me mençuri vullnetin dhe emocionet e tij.
Siç mund ta shihni, prindër të dashur dhe i gjihtë stafi mësimdhënës, tashmë 5 shekuj para lindjes së Krishtit, para erës sonë, flitej për nevojën e edukimit në menaxhimin e emocioneve.
Të mos dekurajohemi kurrë! Dhe le të ecim përpara, së bashku, për të mirën e fëmijëve tanë.
