Nga Ilir Kalemaj
Jetojmë në kohëra interesante ku nocionet FBI, oligarki ruse, agjent sekret, tërmet, kryeministër dhe non-grata na shpërfaqen si nëpër zhgjendër. Rolet bëhen për t’u zhëbrë sërish, figurat dhe figurina zëvendësojnë njëra-tjetrën në skenë dhe vëmendja zhvendoset me shpejtësi sa në njërën arenë gladiatorësh në tjetrën. Të vëna përkundruall ‘big brother’ i politikës konkurron më atë televiziv, kur ky i fundit nuk ngelet aspak pas as në tifozllëk, as në gjuhë të helmatisur.
Në ditët e pas-qametit opozitar, ku kryepiktori me çitjane menaxhon ekonominë e katastrofës si jo më mirë, duke lëvizur parreshtur në efektin e mbulimit mediatik 24 me 7, dallohet një huti fort e përhapur e gjindjes dhe njerëzisë, ku nuk dinë a të përgatisin kundër-ofensivën, a të përballojnë tërmetin e radhës, a të zënë radhë për vaporë a gomone për të çarë detin e hedhur matanë La Manshit.
Në Republikën e Absurdit ku po jetojmë, ndër vargun e ministrive të vënë në radhë si koçi misri, veçojmë Ministrinë e Punëve të Kota nga e cila varet dhe Drejtoria e Përgjithshme e Punëve të Papërfunduara. Kjo bashkërendon me Ministrinë e Qeses së Shpuar e cila është në koordinim të vazhdueshëm me atë të Kalasë së Rozafës dhe Fillit të Penelopës. Si Komisar shërben Kapteri i Ushtrisë me Brekë nëpër Këmbë ndërsa paratë i mbledh Ali Baba me 40 hajdutë. Për t’i vënë kapak historisë është dhe Tagrambledhësi me prokurë i Fytyrës së Vrerosur ndërsa me lobimin me jashtë na ndihmon kryeinvestitorja strategjike.
Kapiteni i Disfatave të Merituara vërtitet si sëpatë pa bisht në kërkim të gurit filozofik që do i jap pushtetin e përjetshëm në përpjekje për t’ia hedhur opozitës së vjetër dhe përçarë atë të re. Ndihmojnë jo pak këtu kocka të shpërndara aty-këtu, si hashashi i para-gjumit të kalamajva në Shqipërinë mesjetare, apo diversione me fund të hidhët për të cilat gjen kohë dhe nge të englendiset natë e ditë.
Në epokën e Rilindjes së Iluzionit, ku fasadë-politika luan me optikën dhe xhaketat e vjetra duhen kthyer nga astari për të mbijetuar krizën e bukës, sallami është shpesh ç’ngelet në dorë pas tymit skenik. Kush kupton ç’luhet në prapaskenën e pushtetit dhe nuk ngopet me lugë të zbrazët, shërben si zë i ndërgjegjes publike dhe denoncon lojën me kungulleshka të liderëve me kungull të zbrazët, i shërben shoqërisë shumë më tepër se matrioshkat e renditura pa radhë në skenën e dominuar nga aktori-regjisor.
