Bajram Begaj prej dy javësh ka marrë zyrtarisht postin e Presidentit të Republikës. Me një ceremoni solemne, Bajrami mori detyrën, hyri në Presidencë, ka firmosur si dekret të parë shkarkimin e Arben Ahmetajt si zv.Kryeministër, dhe emërimin e Belinda Ballukut në këtë post.
Më pas emëroi edhe shefin e Shtabit të Përgjithshëm të Forcave të Armatosura dhe ka heshtur. Bajrami ka zgjedhur të flasë vetëm me dekrete, njëlloj si një tjetër paraardhës i tij, madje nuk është çudi që ndonjëherë të flasë edhe me heshtje.
Kështu po vepron së fundmi. Bajrami po flet me heshtjen e tij, edhe kur një fëmijë vritet në breg të detit nga një Komisar policie, edhe kur qindra qytetarë i shkojnë te dera e Presidencës dhe i kërkojnë të reagojë, edhe kur e quajnë President kukull, edhe kur Bordet e Ramës tallen duke ulur çmimet e karburanteve me 1 lek.
Presidenti është fshehur njëlloj si struci, që fut kokën në rërë!
Fatkeqësisht Bajrami President po shkel Bajramin mjek, pasi të paktën si i tillë duhej të reagonte kur trupi i një vajze u masakrua nga një skaf në bregun e detit. Bajrami President po shkel edhe mbi Bajramin ushtarak, që përgjithësisht janë njerëz të veprimeve, të rregullave strikte dhe kërkojnë llogari.
Por duket se dikush e ka këshilluar Bajramin President të mos flasë, mos reagojë, të bëjë sikur nuk dëgjon dhe shikon.
Bajrami e ka pranuar këshillën, ose kjo ka qenë natyra e tij, dhe ata që e propozuan, e emëruan dhe formalisht e votuan, e paskan ditur shumë mirë se ai është natyrë e tillë, nuk i prish punë askujt, por njëherazi as i ndreq.
Dhe duket se kjo mënyrë e të sjellurit e Bajramit President e ka kthyer pak si shpejt në objekt talljeje në rrjetet sociale.
Krahas profilit të tij zyrtar si President i Republikës, në rrjet është edhe një faqe tjetër, me emrin dhe foton e Presidentit.
Me ironi, në faqen false në rrjetin social shkruhet “falimenderit për mbështetjen”. Në fakt, pa ngrohur ende karrigen e Kreut të Shtetit, në dyert e Presidencës zbarkuan me qindra e qindra qytetarë, në një protestë të shoqërisë civile, ku kërkohej drejtësi për Jonada Avdia, vajzën 7 vjeçare që u masakrua nga një skaf që drejtohej nga nga komisar policie.
Ata qytetarë që i shkuan te dyert e Presidencës nuk i shkuan as për të përshëndetur Bajramin, as për ta bullizuar, as për ta fyer apo tallur. Thjesht i shkuan për ta “zgjuar nga gjumi”, për t´i dhënë zemër dhe mbështetje që të reagonte si prind, në rradhë të parë, më pas si mjek, ushtarak dhe në fund edhe si President i Republikës.
Nëse 3 të parat i ka si opsione zgjedhjeve, këtë të fundit e ka si detyrim, pasi atë vajzën 7 vjeçare nuk e vrau një kriminel i rëndomtë, por një efektiv policie me gradën Komisar, që paguhej nga taksat e qytetarëve të këtij vendi, përfshi edhe ato që paguante Bajrami pa u çuar në Presidencë, jo për të vrarë, por për të mbrojtur.
Bajrami sërisht nuk reagoi, as do reagojë, deri ditën kur ai të kuptojë që me dëshirë ose jo, mban mbi supe titullin President i Republikës, është betuar mbi Kushtetutë, dhe fatmirësisht ose fatkeqësisht i duhet të përfaqësojë si Kryetar Shteti, edhe ata që i shfaqen poshtë dritareve të zyrës.
