Vrasja e ish-kryeministrit Shinzo Abe ka tronditur mbarë botën. Autori i ngjarjes tha se e vrau Abe për shka se dyshonte se ishte pjesë e një organizate qe ai nuk e pëlqente.
Por vrasja e Shinzo Abe nuk është rasti i parë që ekzekutohet një politikan japonez. Më poshtë janë disa nga vrasjet emë të bujshme të politikanëve të ndodhura në Japoni që prej viteve 1800 në ekzekutimet me shpatë samurai te vrasja me armë artizanale e Shinzo Abes.
8 korrik 2022:
Shinzo Abe (21 shtator 1954 – 8 korrik 2022)
Politikani japonez, kryeministri më jetëgjatë në historinë japoneze dhe kreu i Partisë Liberal Demokratike (LDP) u qëllua për vdekje.
18 Prill 2007:
Iccho Itoh (23 gusht 1945 – 18 prill 2007)
Itoh ishte një politikan japonez që shërbeu si kryebashkiak i Nagasakit nga viti 1995 deri në 2007. Ai u qëllua për vdekje nga Tetsuya Shiroo, një anëtar i Yakuzas, më 17 prill 2007 dhe vdiq mëngjesin e ditës tjetër.
26 tetor 2002:
Koki Ishii (6 nëntor 1940 – 25 tetor 2002)
Koki, një politikan japonez i Partisë Demokratike të Japonisë, u vra në rrethana të dyshimta.
12 tetor 1960:
Inejiro Asanuma, (27 dhjetor 1898 – 12 tetor 1960)
Udhëheqësi i Partisë Socialiste të Japonisë u vra me një vakizashi, një shpatë e shkurtër tradicionale, nga ultranacionalisti Otoya Yamaguchi ndërsa fliste në një debat politik televiziv në Tokio.
26 shkurt 1936:
Viscount Takahashi Korekiyo (27 korrik 1854 – 26 shkurt 1936)
Viscount Takahashi Korekiyo shërbeu si anëtar i Dhomës së Peers, si kryeministër i Japonisë nga viti 1921 deri në 1922 dhe si kreu i Bankës së Japonisë dhe Ministrisë së Financave. Ai u vra në shkurt 1936. Politikat e Takahashit u vlerësuan për nxjerrjen e Japonisë nga Depresioni, por ato çuan në rritjen e inflacionit pas vrasjes së tij, pasi pasardhësit e Takahashit u bënë shumë ngurrues për të ndërprerë fondet për qeverinë.
26 shkurt 1936:
Viscount Saito Makoto (27 tetor 1858 – 26 shkurt 1936)
Ai ishte një oficer dhe politikan i marinës japoneze. Saito pasoi Inukai Tsuyoshi si kryeministër pas vrasjes së tij. Ai u kthye në shërbimin publik si mbajtësi i vulës së fshehtë në shkurt 1935, por shpejt u vra një vit më vonë, më 26 shkurt.
15 maj 1932:
Inukai Tsuyoshi (4 qershor 1855 – 15 maj 1932)
Inukai ishte një politikan japonez, ministër kabineti dhe kryeministër i Japonisë nga viti 1931. Ai ishte kryeministri i dytë më i vjetër i Japonisë gjatë kohës që shërbente, pasi ishte 76 vjeç ditën kur u vra.
9 shkurt 1932:
Junnosuke Inoue (6 maj 1869 – 9 shkurt 1932)
Ai ishte ministër i financave në kabinetin Osachi Hamaguchi deri në vitin 1931. Inoue u bë administratori i Rikken Minsei-to (Partia Demokratike Kushtetuese), por u vra nga një anëtar i Ketsumeidan në Incidentin e Ligës së Gjakut.
26 gusht 1931:
Hamaguchi Osachi (1 prill 1870 – 26 gusht 1931)
Politikani dhe kryeministri japonez fillimisht i mbijetoi një atentati nga një ekstremist i krahut të djathtë në vitin 1930, por vdiq rreth 9 muaj më vonë nga një infeksion bakterial në plagët e tij të pashëruara.
4 nëntor 1921:
Hara Takashi (15 mars 1856 – 4 nëntor 1921)
Ish-kryeministri u vra më 4 nëntor 1921.
21 qershor 1901:
Hoshi Toru (19 maj 1850 – 21 qershor 1901) ministri i kabinetit u akuzua për herë të parë për korrupsion brenda Asamblesë së Qytetit të Tokios. Edhe pse protestoi për pafajësinë e tij, ai u detyrua të jepte dorëheqjen. Më pas ai u shpall i pafajshëm për mungesë provash, por në mes të procesit gjyqësor, ai u vra me shpatë nga një mesoburrë.
12 shkurt 1889:
Vikonti Arinori Mori (23 gusht 1847 – 12 shkurt 1889) ishte burrështetas i periudhës Meiji, diplomat dhe themelues i sistemit arsimor modern të Japonisë. Mori u godit me thikë nga një ultranacionalist pikërisht në ditën e shpalljes së Kushtetutës së Meiji në 1889 dhe vdiq të nesërmen.
14 maj 1878:
Okubo Toshimichi (26 shtator 1830 – 14 maj 1878) ishte burrështetas japonez dhe një nga Tre Fisnikët e Mëdhenj të konsideruar si themeluesit kryesorë të Japonisë moderne. Në këtë cilësi, ai miratoi reforma të shumta strukturore, qetësoi mosmarrëveshjet brenda regjimit Meiji në Konferencën e Osakës të vitit 1875 dhe shtypi disa rebelime që kërcënonin mbijetesën e perandorisë. Ai u bë fokusi i armiqësisë së thellë brenda Japonisë dhe përfundimisht u vra në 1878.
24 tetor 1876:
Yasuoka Ryōsuke (prill 1825 – 24 tetor 1876) ishte një zot feudal i Domenit Tosa dhe një samurai i Jinshotai. Ai këshilltar në prefekturën Gunma. Ai u sulmua nga anëtarët e Shinpuren dhe katër persona, përfshirë shefin e shtabit dhe inspektorët u vranë. Ai vdiq tre ditë më vonë në spitalin Zhendai nga plagët e marra.
7 dhjetor 1869:
Omura Masujiro, (30 maj 1824 – 7 dhjetor 1869) ishte udhëheqës ushtarak japonez dhe teoricien në periudhën Bakumatsu të Japonisë. Ai ishte “Babai” i Ushtrisë Perandorake Japoneze, duke nisur një forcë moderne ushtarake të modeluar ngushtë sipas sistemit francez të asaj kohe. Ai u sulmua nga tetë ish-samurai të pakënaqur dhe u vra.
15 shkurt 1869:
Yokoi Shōnan (22 shtator 1809 – 15 shkurt 1869) ishte një studiues dhe reformator politik i periudhës Bakumatsu dhe Meiji të hershëm në Japoni, me ndikim rreth rënies së bakufus Tokugaëa. Emri i tij i vërtetë ishte Yokoi Tokiari. Ai u vra në vitin 1869 nga samurait konservatorë, të cilët dyshonin se ai ishte i krishterë dhe se kishte ndjenja të fshehta republikane.
19 dhjetor 1867:
Sakamoto Ryōma (3 janar 1836 – 10 dhjetor 1867) ishte samurai japonez dhe figurë me ndikim të Bakumatsu dhe themelimit të Perandorisë së Japonisë në periudhën e vonë Edo. Ai u vra në dhjetor 1867 me shokun e tij Nakaoka Shintarō, pak para Luftës së Boshinit dhe Restaurimit të Meiji.
12 gusht 1864:
Sakuma Shōzan (22 mars 1811 – 12 gusht 1864) i quajtur nganjëherë Sakuma Zōzan, ishte politikan dhe studiues japonez i periudhës Edo. Ai u zu në pritë dhe u sulmua nga një grup i vogël vrasësish nga klanet Higo dhe Oki në mes të ditës.
24 mars 1860:
Ii Naosuke (29 nëntor 1815 – 24 mars 1860) politikan japonez i famshëm për nënshkrimin e Traktatit të Harrisit me SHBA-në, duke u dhënë akses në porte për tregti tregtarëve dhe detarëve amerikanë dhe ekstraterritorialitet për qytetarët amerikanë. Ai u vra në vitin 1860.
