Ekzistojnë dy veçanti në rripin e gjerë të Para-Pirenejtë deri në qarkun Kalifornian të Humboldt.
E para është izolimi i saj gjeografik dhe dendësia e ulët – gati sahariane – demografike dhe e dyta, që të dyja janë përdorur për të rritur marihuanën në shkallë industriale.
Trafikantët e mëdhenj shqiptarë kanë arritur të prodhojnë sasi të mëdha kanabisi në thellësitë e territorit të pabanuar, të thyer dhe malor të tranzitit që parashikon majat e mëdha të Pirenejve në anën Spanjolle dhe që shtrihen nga lindja në perëndim, deri në 425 kilometrave, përmes rajoneve të tilla si Hoya de Huesca, Pallars Jussà (Lleida) ose qarku i vjetër i Ribagorza.
Të korrat tradicionale lokale guerile tani bashkëjetojnë me plantacione të mëdha, shpesh të ruajtura nga njerëz të armatosur, të cilët rekrutohen nga ish-ushtarakë të Evropës Lindore. Trafikantët e drogës janë zhvendosur në Pirenej dhe e kanë kthyer marrëveshjen e vjetër në një biznes më serioz dhe potencialisht më të rrezikshëm. Dhe gjithçka tregon se ata nuk do të ndalen edhe pse ata tashmë e ndiejnë goditjen e policisë mbi kokat e tyre.
Që nga viti i kaluar, Brigada e Kundër Narkotikëve Huesca ka arritur të asgjesojë katër plantacione në Aragon dhe disa të tjera në Katalonjë, dhe të gjithë ishin në të njëjtën rrip të Para-Pirenejve, pothuajse në të njëjtën gjerësi. Ata që janë përgjegjës për hetimin janë mjaft të qartë se ekziston një model i përsëritur që konsolidon idenë se trafikantët e drogës po përpiqen të përdorin këto male për të zgjeruar biznesin.
“Por mos gabo: bari këtu nuk është diçka e re”, na tregon një kultivues i vjetër me të cilin biseduam në një zonë të largët malore, të vendosur mbi kalë nga brigjet e Isábena dhe Noguera Ribagorza, jo shumë larg Popullsia Huesca e Pont de Montanyana. “Helikopterët e policisë kanë fluturuar këtu me vite. Në fillim, gjatë viteve shtatëdhjetë, ishin ‘hipitë’ ose disa njerëz nga zona të cilët rritën disa bimë të mbirë nga fara me cilësi të dobët. Në thelb, ishte kërp ”.
Jo shumë kohë më vonë, nga vitet ´80 e më tej, ato përpjekje të para për kultivim u përsosën me fara kanabisi të sjella nga Hollanda me një përmbajtje më të lartë TCH dhe me to, shkalla e biznesit u rrit, e cila ishte akoma, vite dritë larg nga ajo që po ndodh aktualisht.
“Në tokat e ulëta, ata u fshehën midis fushave të misrit ose pemëve frutore. Vetë fermerët kanë mashtruar me disa metra për ‘la maría’ (marjuana)”, shton ai. “Bima shpërndahej pothuajse gjithmonë në qarqet komerciale lokale nga miq, njerëz nga qyteti ose disa kontakte në qytet.”
Ishte gjithashtu në të njëjtën kohë – që përkonte me mbërritjen e qindra neo-ruraleve në qytetet e pabanuara të Para-Pirenejve dhe në fshatrat e shpronësuara pas ndërtimit të rezervuarëve të Franco – kur ato zona malore filluan të siguronin një ekran madhështor për këto plantacione. Gjithë sa kishin nevojë ishte uji, shumë dritë dhe farëra të përshtatura për tokat dhe lartësinë e atyre vendeve. Asgjë që nuk mund të gjendet pa vështirësi.
Ashtu si në Humboldt, dikush mund të udhëtojë më shumë se tre orë përgjatë gjurmëve të ndyra që kalojnë malet Sobrarbe, Ribagorza ose Pallars pa parë një qenie njerëzore të vetme ose pa vrapuar në një bërthamë të banuar ose një shëtitës Ka pak vende në Spanjë më të egra, të paprishura dhe të frekuentuara rrallë nga njerëzit, kështu që ishte vetëm çështje kohe para se ta kuptonin narkotikët. Ata tashmë e kanë bërë atë dhe sipas vetë Policisë, nuk do të jetë e lehtë të zgjidh të gjitha thellat që ata kanë thurur, sepse mafiat janë mësuar të jenë gjithmonë një hap përpara.
Nëse ata kanë arritur ta bëjnë këtë biznes të funksionojë, kjo është në sajë të gjykimit të tyre, një infrastrukture të sofistikuar dhe një organizate të frymëzuar nga ushtria që ata e kishin provuar tashmë shumë më parë në vende si vetë Shqipëria ose në Italinë e Jugut.
Gjatë viteve 70, ishin “hipitë” ose njerëzit lokalë që rritën disa bimë nga fara me cilësi të dobët.
“Pa asnjë dyshim ka pasur një ndryshim cilësor dhe sasior në llojin e të korrave”, thotë një person i ngarkuar me Brigadën e Narkotikëve në kryeqytetin e Alto Aragón. “Marihuana ka qenë gjithmonë këtu. Dhe ne nuk po flasim vetëm për ‘hipitë’. Në çdo fshat përreth Huesca-s gjeni disa bimë të fshehura midis fushave të misrit. Por ajo që po përballemi tani janë grupet e organizuara ndërkombëtare “.
Në muajt e fundit, ka pasur operacione kaskadë policore që kanë ndihmuar për të përfunduar enigmën dhe për të kuptuar se si veprojnë, por sfida e madhe mbetet gjetja e degëzimeve të saj dhe arritja në krye të organizatave. E para nga zbulimet e shkëlqyera të bëra nga Policia Kombëtare në Alto Aragón u zhvillua në pyjet me pisha të Agüero dhe Murillo de Gállego nëntorin e kaluar. Shtatëdhjetë agjentë ndërhynë në operacion, i cili rezultoi në sekuestrimin e 16,000 bimëve kanabis. Hetimet policore bënë të mundur lidhjen e kultivuesve të arrestuar me një grup me origjinë shqiptare që Garda Civile kishte hetuar gjithashtu që nga Prilli i kaluar dhe të cilëve iu atribuuan disa grabitje me forcë.
Plantacioni i marihuanës – më i madhi i gjetur ndonjëherë në vend deri më sot – ishte vendosur në një zonë që ishte pastruar, duke prerë pishat, nga ana tjetër e pajisur me pajisje komplekse. Ata përdorën pompa dhe çorape për të ujitur bimët dhe kishin ngritur kampe ku rojet dhe mbledhësit kalonin natën.
“Kuptojnë që paratë që ata mund të marrin nga plantacione si këto janë të pallogaritshme, por ata gjithashtu duhet të investojnë shuma të mëdha. Ata duhet të marrin me qira automjete, të ndërtojnë infrastrukturë dhe të mbajnë një grusht njerëzish në male për pesë apo gjashtë muaj”, shpjegon studiuesi nga Brigada e Narkotikëve Huesca.
“Ata zakonisht mbjellin dy lloje farash, njëra prej tyre është sativa. Kështu që ata mund të korrin praktikisht nga korriku në tetor, i cili është kur ata e zhvendosin prodhimin brenda. Në varësi të kohës së vitit ose nevojave të rojeve që ata lënë në krye të kampeve, ata mund të dërgojnë një djalë nga Madridi në Ayerbe (Huesca) për të marrë ushqimin e tyre në një pikë të dakorduar. Dhe të njëjtët njerëz mund të shkojnë tre ditë më vonë për të furnizuar një kamp në Balaguer ose të dërgojnë gjysmë duzinë njerëz këtu ose atje për t’i ndihmuar ata për çdo punë që kërkohet me bimët, “thotë kreu i hetimit.
Shqiptarët
Policia Kombëtare e Huesca, Lleida dhe Barcelona kreu një operacion të përbashkët kundër një grupi shqiptarësh që vepronin në një vilë në Lleida – e përdorur si një qendër operacionesh -, një ndërtesë në Monzón (Huesca) dhe një zonë e izoluar pranë lumit Noguera Ribagorzana, në kufirin administrativ të Aragonës dhe Katalonjës. Edhe një herë, modeli u përsërit dhe teoria u konfirmua se mafia lindore kishte zgjedhur Para-Pirenej për të diversifikuar vendet e prodhimit të marihuanës. Me këtë rast, katër anëtarë të organizatës u arrestuan dhe 7,870 bimë u sekuestruan – pesë tonë e gjysmë, të papërpunuara dhe 107 kg sytha.
Vetëm disa ditë më parë, Garda Civile kishte arrestuar një 32-vjeçar shqiptar si përgjegjës për një plantacion me 2,427 bimë marijuane, të vendosura në bregun e djathtë të rezervuarit të Santa Ana, në Os de Balaguer (Lleida). Mënyra që ata kishin përdorur për të fshehur dhe mirëmbajtur këto kultura ishte në thelb e njëjta. Ata kishin rimarrë ca tokë nga një zonë pyjore, e fshehur mes pemëve dhe shkurreve dhe kishin furnizuar me ujë bimët që derdheshin nga përrejtë ose, në rastin e fundit, nga vetë këneta.
Ekzistojnë madje spekulime se fjordet e disa prej rezervuarëve Para-Pirenejve mund të përdoren për të fshehur më mirë plantacionet ose për të parandaluar hyrjen e tyre nga toka. Të dy në Sobrarbe, si në Ribagorza ose Pallars ka këneta që mund të arrihen vetëm me anije dhe që do të ishin larg syve të blegtorëve ose atyre pak njerëzve që banojnë ose frekuentojnë këtë zonë të shpopulluar.
Zbulimet e fundit të bëra deri më sot u bënë përsëri në fillim të këtij muaji, gjithashtu në pyjet me pisha të Agüero (Huesca), pranë Ayerbe, jo shumë larg vendit ku u gjet një tjetër makro-plantacion në nëntor. Me këtë rast, u zbuluan 7,828 bimë dhe dy nga rojet e kulturave u arrestuan, ndërsa pesë të tjerë të punëtorëve të rekrutuar nga një mafie shqiptare në Evropën Lindore për të drejtuar biznesin ‘në vend’ u identifikuan.
Duket e qartë se këto dhe gjetjet e tjera janë të ndërlidhura. Një punëtor i plantacioneve i arrestuar në Spanjën e Jugut dhe i lidhur me njërën prej këtyre grupeve shqiptare, mund të rishfaqet dyzet ditë më vonë në një zonë të largët të Para-Pirenejve, dymbëdhjetë kilometra në veri. Rastësitë pothuajse gjithmonë ndriçojnë një shteg. Në këtë rast, shitësit e drogës dhe bimët e kanabisit.
“Kemi ardhur të gjejmë deri në tetë çadra në një kamp të vetëm. Po flasim për paraushtarakët. Ata madje mund të bëjnë një vrimë prej një metër për të fshehur pompën nën një çelës dhe për të ngritur ujin pak nga pak, nga përroskat në të korrat”, thotë kreu i hetimit.
“Shpesh, ata bllokojnë shtigjet, tashmë me zor ose pa trafik, duke ndërhyrë me gurë ose pengesa dhe duke u përpjekur të pretendojnë se ato janë të prera. Rojet zakonisht kanë thika, të tilla si sëpata, gjithnjë në dorë, edhe kur flenë. Ata nuk duhet të shqetësohen vetëm për Policinë, por edhe për grabitjet. Ne nuk do të habiteshim nëse ata do të posedonin armë zjarri. Gjetëm dy individë në kamp, por ne e dimë që në kohë pune më të zënë, katër ose pesë të tjerë mund të sillen nga Barcelona për t’i ndihmuar ata me gjithçka që është e nevojshme “.
Si arrijnë të arrijnë të transportojnë mijëra kilogramë kanabis, që do të prodhonte të korrat e një kulture prej 16,000 bimësh si ajo e Agüero? Në realitet, ata nuk marrin një, por disa të korra, nga korriku në tetor, i cili është kur ata zhvendosin plantacionet në serra. Kështu që i krasisin ato pak nga pak dhe i heqin ato në mënyrë progresive në ngarkesa pak më shumë se tetëdhjetë kilogramë.
Katër operacionet e fundit të kryera nga Policia Kombëtare Huesca kishin diçka të përbashkët: përfshirjen e mafieve të organizuara me degëzimet evropiane. Në disa vende të tilla si Cuenca ose Extremadura, të lashtat janë gjetur gjithashtu së fundmi në krye të individëve me një “modus operandi” të ngjashëm, gjë që sugjeron që mafiat nuk shpërfillin të përdorin zona të tjera të Gadishullit që kanë karakteristika të ngjashme me Para-Pirenejet e Huesca dhe Lleida.
“Në të vërtetë, ata e kanë bërë atë më parë. Për sa kohë që marihuana vazhdon të jetë e paligjshme dhe ka njerëz që jetojnë në kushte të pasigurta, do të ketë njerëz të gatshëm të rrezikojnë të këtij lloji, qoftë transportimi i tufave në Algeciras apo ruajtja e plantacioneve në ndonjë vend të largët”, thotë Doktor Kush, një nga ata që janë përgjegjës për një biznes dixhital – dhe alegal – për shitjen e farërave të njohur si Humboldt Seeds, me qendër në San Sebastián. “Ka qytete në Alpujarras ku shumica e banorëve të saj morën pjesë në kultivim ose disa zona të Andaluzisë ku Hollandezët janë përpjekur të prodhojnë në një shkallë të gjerë. Por aktivitetet e këtyre mafive nuk kanë asnjë lidhje me kompaninë tonë ose me natyrën e aktiviteteve tona tregtare dhe të hapura. Ne shesim vetëm fara të prodhuara kryesisht nga amvise; ne paguajmë taksa; ne krijojmë vende pune dhe ne jemi njerëz normalë të cilëve mund t’ia besoni djalin tuaj “.
“Fenomeni që ju përmendni lidhet me një pjesë shumë më të errët të biznesit që duket se është se ata po përpiqen të eksportojnë. Ne po flasim për mafiet shqiptare dhe një vend me një kulturë të rrënjosur thellë të paligjshmërisë dhe korrupsionit, ku sasi të mëdha marihuane po prodhohen nën mbrojtjen e policisë ”, përfundon Dr. Kush.
