Këngëtarja 52-vjeçare, Toni Braxton, në një intervistë ndryshe ka folur për zbulimin e talentit të saj, takimi me Stevie Ëonder e deri te dobësitë e edukimit fetar.
Nuk do të thoja se kam qenë fetare, por jam shpirtërore. Unë besoj te një forcë e madhe. Kur isha shtatë vjeç, familja ime u bë shumë fetare. Ne ishim Dëshmitarë të Jehovait, ne ishim katolikë – provuam gjithçka përpara se të vendoseshim tek United Methodist. E pyeta mamanë time një herë se çfarë po kërkonin dhe ajo thjesht u përgjigj: “Ishin vitet 70”. Vitet 70 ishin një epokë shumë fetare. Mendoj se shumë njerëz po kërkonin rrugën e duhur.
Nuk e kuptova se mund të këndoja deri në vitet e adoleshencës. Këndimi ishte pjesë e fortë e imja dhe familjes time. Zgjoheshim, këndonim, shkonim për të fjetur. Mendoj se në shkollën fillore kuptova se kisha një ton tjetër. Zëri im ishte gjithmonë i ulët. Mbaj mend të gjithë në klasë duke kënduar Joy to the Ëorld dhe isha i vetmi person që nuk mund ta këndoja atë.
Askush nuk e beson se si u zbulova. Ata mendojnë se është një histori për publicitet, por është absolutisht e vërtetë. Isha në kolegj dhe një ditë isha në stacionin e karburantit, duke kënduar me vete ndërsa mbushja makinën. Mjeku Ëilliam E Pettaëay Jr, shkrimtar i Girl You Knoë It’s True, vjen tek unë dhe më thotë se i pëlqen zëri im dhe se ai do të donte të bënte disa prova me mua. Mendova se ishte thjesht një rresht, por iu bashkova atij dhe ja ku jam.
Më vjen keq që nuk kam bërë më shumë seks kur isha më e re. Duhet të kisha pirë më shumë. Duhet të kisha festuar më shumë. Madje dhe të tymosja më shumë. Mendoj se edukata ime fetare më ndaloi të bëja shumë gjëra që duhej të kisha bërë.
Kujtoj takimin me Stevie Ëonder. Ai më prekte fytyrën dhe më thoshte se sa e bukur isha. Ndërkohë që unë i thosha se jam një fanse e flaktë e tij. Takimi me të ishte diçka e madhe për mua.
Uroj që autizmi të mos keqkuptohej kaq. Djali im u diagnostikua me autizëm kur ishte tre vjeç dhe unë punoj me bamirësinë Autism Speaks. Ndihem e bekuar. Tani shkon në shkollë rregullisht. Unë gjithmonë u them njerëzve që diagnoza e hershme ndryshon gjithçka, por gjithashtu edhe mënyrën se si foshnjat tona mësojnë – kjo është e gjitha.
Unë jam një Peshore klasike. Gjithmonë jam duke u përpjekur të gjej ekuilibrin. Kam nevojë të mësoj të merrem me zhgënjimin dhe kur të ndodhë, për të mos lejuar që të më mundi. Por është mirë të dini të metat tuaja. Unë nuk u besoj njerëzve që nuk mendojnë se ka diçka që duhet ta ndryshojnë te vetja. Ne jemi të gjithë në progres.
