Nga Boldnews.al
Përballja me pandeminë cov-19 po duket gjithnjë e më shumë se është politike se sa shëndetësore.
Rreth 2 muaj pas përhapjes së saj, fillimisht në Kinë, e më tej në pjesën më të madhe të botës, liderët politikë kanë hartuar plane, strategji.
Por mbi të gjithë, janë kujdesur në maksimum që të jenë sa më të drejtëpërdrejtë dhe të flasin me optimizëm përballë popujve, votuesve të tyre, të cilët gjenden të frikësuar përpara armikut të padukshëm.
Presidenti amerikan, Donald Trump, mundohet të ç’mitizojë efektet e virusit, duke u përqëndruar më shumë tek ekonomia. Ai ka një të drejtë shumë të madhe-pas zhdukjes së pandemisë, amerikanët do të kthejnë sytë nga ekonomia.
Trump ka marrë pushtetin falë projekteve ekonomike dhe ai do t’i qëndroj atyre, sidomos pranë zgjedhjeve të afërta për Shtëpinë e Bardhë.
Angela Merkel, gruaja e fortë gjermane, e cila është rritur në acarin politik të Gjermanisë Lindore, gjithashtu u drejtohet qytetarëve të saj me përulësi dhe respekt. Ata e kanë mbajtur për 4 mandate në postin e Kancelares dhe ajo nuk mund të sillet arrogante me qytetarët që po mundohen të përballojnë pandeminë.
Mateo Salvini në Itali, një ndër vendet më të prekura në botë nga rastet fatale, ka ditur që të afrojë pranë vetes sindikatat. Italia është një prej motorëve më të fuqishëm ekonomikë në Europë e në botë.
Ndaj, primare është ekonomia, pavarësisht se shifrat e vdekjeve në fqinjin tonë, janë vërtetë shumë shqetësuese.
Ministri izralit i Mbrojtjes, Naftali Bennett, u tregua shumë i këndshëm përballë qytetarëve të tij. Ai ishte kundër izolimit social, por rekomandonte vetëm qëndrimin larg, për disa kohë, nga gjyshërit, duke dhënë mesazhin se virusi është i rëndë vetëm për të moshuarit.
Përballë këtyre shembujve, gjendet kryeministri shqiptar, Edi Rama. Në mbi dy javë izolim, ai ka shfaqur të gjithë arsenalin e tij të arrogancës, shpërfilljes ndaj qytetarëve dhe, së fundmi, edhe delirimit, duke e konsideruar veten si “babai i kombit”.
Edi Rama, natyrisht, nuk është as lideri më i zgjuar dhe as politikani më i zotë në botë. Shumë-shumë, ai është drejtuesi politik i militantëve të tij.
Por, ajo që e diferencon kryeministrin shqiptar nga drejtuesit e tjerë shtetërorë, është fakti që ai është në pushtet falë votave të vjedhura.
Dhe “vjedhja e votave”, nuk është thjesht një “detaj” në këtë demokracinë hibride shqiptare, por është një filozofi e tërë.
Edi Rama nuk ka pse shqetësohet për reagimin e popullit që, edhe ashtu i izoluar e i frikësuar, duhet të dëgjojë pallavrat dhe fantazitë e kryeministrit. Ai nuk është votuar dhe nuk i druhet aspak se çfarë mendojnë qytetarët. Ai i ka vjedhur votat.
Edi Rama nuk shqetësohet aspak që, pjesa më e madhe e akteve të tij normative, janë marrëzi kushtetuese e ligjore. Nëpërmjet propagandës, nëpërmjet mediave të kontrolluara e sidomos në këtë fazë krize reklamash, ai shpërndan fantazitë e tij që i emërton ligje, rregulla e udhëzime.
Ai, falë votave të vjedhura, kontrollon të gjithë pushtetin legjislativ, i cili i përgjigjet “lepe peqe” çdo surrealizmi të liderit të Surrelit.
Edi Rama nuk shqetësohet për abuzime me tenderat multi-milionësh, për skandalin e maskave të skaduara, për koncensionet që i kanë marrë edhe frymën e fundit Shëndetësisë dhe Ekonomisë shqiptare.
Ai ka nën kontroll “Dvoranët”, “KLGJ-rat”, “KLP-rat”, “Sadushët”, “Vetingarët” e aradhën e tyre. Askush nuk e prek, edhe pse “djemtë problematikë” të tij u kapën hapur në vjedhje votash e në pazare me oligarkë e banda kriminale.
E, i mbipushtetshëm falë votave të vjedhura, Edi Rama nuk e ka aspak problem që të trajtojë qytetarët si turmë e pamend, si grigjë që ka nevojë për bariun e saj.
Për “babain”, siç e konsideroi veten këtë të Shtunë, gjatë një delirimi në dritaren e tij virtuale.
Sfondi nga e lëshoi këtë thagmë nuk ishte fare rastësor. “Babai” që po përballon pandeminë kishte pas kurrizit të tij foton e “babait të kombit”, Ismail Qemalin.
Dikush duhet t’ia thotë se, përveç mjekrës që ia ka kopjuar keq, nuk ka asnjë lloj të përbashkëte me “plakun e Vlorës”, pavarësisht se në thellësinë e psiqikës së tij po tenton t’i marrë vendin.
DENONCO