Nga Zef Preçi
Diku ne fillim te viteve 80-te te shekullit te kaluar, ne nje fshat te Veriut, te varfer sa s’thuhet, me vlere te ulet dites se punes ne kooperative, nje fshatar mungoi ne pune. Me sa duket u muar me kopshtin personal ne perpjekje per te shtuar ndonje perime a fruta per Familjen e tij qe vuante nga uria…
Te nesermen qe pa gdhire, ne mbledhjen e brigades kur brigadieri po shperndante forcat e punes per ate dite, ky fshatar ishte objekt i kritikes se tij.
– Ke bere gabim qe nuk erdhe ne pune dje – i tha ai. Po na rrezikon realizimin e planit…
– Kisha nje pune qe nuk mund ta lija – tha fshatari me gjysem zeri…
– Mire-mire, e ngriti tonin brigadjeri. Here tjeter mos mungo dhe nese ke ndonje pune, duhet te marresh leje – e perfundoi rende-rende terheqjen e vemendjes ai.
Fshatari u nxeh dhe i kthehet:
– E mora vesh, e mora. Po nese ju marr leje a me paguani gje ju, a ma shkruani diten e punes?
Sec m’u kujtua kjo histori ndersa bashkeqytetaret tane po aplikojne on-line ne mase per “leje liridaljeje 1 oreshe” duke filluar nga e Hena e ardhshme…
E sa per pagesen e dites se punes, kete “pune” qeveria jua kane lene bizneseve qe te marrin kredi per te paguar punonjesit pa punuar, duke qene te mbyllur ne shtepi… Sipas meje veshtire se kjo skeme mund te funksionoje, por le ta leme per nje here tjeter…
