Nga Edison Ypi
Budallenj të bukur kemi pasur gjithmonë. Por kanë qënë pak dhe të pazararshëm, shihnin punën e vet, budallallëkun e vet. Budallallëku dhe budallenjtë e kanë dramatizuar frikshëm tablonë tani që shtimi i budallenjve të bukur po rrezikon të gjithë budallenj dhe jo-budallenj të bëhen të gjithë budallenj të bukur.
Të veshur, të mbathur, të larë, të krehur, me muhabete të thjeshta dhe të rrafshëta deri në pështirosje, pa asnjë vullnet për të bërë diçka të dobishme, budallenjt tanë të bukur çfaqen kudo si tulla të njëllojta që sapo kanë dalë nga fabrika.
Me pamje të jashtëme të studiuar para pasqyrës, qasje nazelie ndaj interesimeve komunitare, budallai ynë i bukur duket si një kërmill i mbështjellë në guackë plot jargë budallallëku.
Budallai ynë i bukur s’ka haber nga puna, lodhja, sakrifica, frymëzimi, ndjeshmëria, dashuria.
Budallai ynë i bukur s’ka muhabet tjetër veçse Euro, aeroplana, orare, pizza, bileta, spagheti, receta, restorante, dreka, darka, pasarela, plazhe, udhëtime nëpër vende të huaja.
Tashmë budallenjtë tanë të bukur i kanë zënë pothuaj të gjitha shtigjet e politikës, zyrat e ndryshme, Shoqërinë Civile dhe mediat vizive ku budallenjtë tanë të bukur bëjnë hatanë me lëvizje gjymtyrësh, kostume të errëta, kravata me ngjyra, ora të shtrenjta, dhe natyrisht budallallëk të pafundëm.
Budallai ynë i bukur është një hajvan funksionues, një tyç i azhornuar, një antikonformist që mposht me llafe mullinjtë e erës, një revolucionar i asgjësë, progresist hipokrit, modern i përvjellur.
Palestra, masazhi, plazhi, vrapi, kqyrja e datave të skadimit mbi kutitë e ushqimeve të ambalazhuara, celulari, kompjuteri, rrjetat sociale, janë shokët e pandarë të budallait tonë të bukur.
Autostradat, aeroportet, tunelet, urat, alumini, Interneti, birra, pijet freskuese, për budallain tonë të bukur nuk janë shpikur dhe nuk janë ndërtuar kurrë. Ato aty kanë qënë prej shekujsh në pritje për t’ja kollajsuar jetën budallait të bukur, dhe nxirë gjithë të tjerëve.
