Media amerikane MSNBC e ka pushuar nga puna analistin e tij politik, Matthew Dowd, sepse, pas vrasjes së Charlie Kirk, ai tha në televizion se “mendimet e mbushura me urrejtje çojnë në fjalë të mbushura me urrejtje dhe ato nga ana tjetër çojnë në veprime të mbushura me urrejtje. Kjo është atmosfera ku ndodhemi. Nuk mund të thuash fjalë të tmerrshme pa pritur që të ndodhin veprime të tmerrshme”.
Drejtuesja e rrjetit kërkoi falje, Dowd u largua. Dowd gaboi që nuk deklaroi qartë se në asnjë nga argumentet e tij nuk donte të justifikonte vrasjen. Ai injoroi ligjin e parë të dialektikës sovraniste: një përpjekje për shpjegim, që si e tillë nuk përfshin përkrahje për një fraksion politik dhe nuk supozon mbështetje emocionale.
Megjithatë, të thuash se Kirk ishte ekstremist, me tiparet suprematiste të lëvizjes MAGA ku ai ishte një figurë kryesore, nuk do të thotë të gëzohesh për vdekjen e tij ose të jesh indiferent. Të thuash se urrejtja sjell urrejtje nuk është e njëjtë me të thënë që ai “e meritonte pak”, siç Giulio Andreotti tha për avokatin Ambrosoli.
Është analiza e fenomeneve, me kufijtë që kanë të gjitha përpjekjet personale për të kuptuar realitetin. Por nuk ka më hapësirë për mirëkuptim apo për analizë të lirë nga militantizmi dhe kërkimi i menjëhershëm për konsensus.
Gjithçka është reduktuar në një logjikë binare dhe primitive, në kuptimin e ligjeve të njohura: me mua ose kundër meje, miqtë e armiqve janë armiq, armiqtë e armiqve janë miq.
Sovranizmi, pastaj, funksionon kështu në nivelin maksimal: viktimizim i bardhë, paranojë anti-sistemi, përkthimi i logjikës.
Doni një version italian të modelit?
Giorgia Meloni publikon një postim të një grupimi të rinjsh ekstremistësh të majtë, që kanë vendosur online një imazh të Kirk me kokë poshtë me shkrimin “– 1”, dhe shkruan: Ja ku janë antifashistët dhe duke qenë se për këtë nuk do të flasë njeri, e bëj unë.
Guxim i kryetares së Këshillit të Ministrave. Këmbëngulje për t’u përballur me një palë komuniste adoleshentësh. Meloni përfitoi për të hedhur logjikën tipike të propagandës së fushës: ata që postuan imazhin e Kirk me kokë poshtë janë karagjozë; ata që postuan imazhin e Kirk me kokë poshtë janë antifashistë; pra, të gjithë antifashistët janë karagjozë. Sovranistët e dinë që kanë një avantazh të madh: para se të kuptosh kur një silogizëm është i gabuar, duhet të dish se çfarë është një silogizëm.
Jemi në epokën e urrejtjes. Të rrëqeth ideja se në ato kampuse universitare që Kirk shkelte për të përhapur mendimin MAGA, të rinjtë janë peng i shantazhit simetrik të WOKE dhe anti-WOKE që, ndërkohë që luftohen me njëri-tjetrin, ushqehen reciprokisht.
Si në njërin rast, ashtu dhe në tjetrin nuk lejohet devijimi: ose i bashkohesh dogmës, ose merr përgjegjësi për mosbashkim dhe kthehesh në sabotues, armik. Unë WOKE them që gratë trans kanë të drejtë aborti. Nuk më lejohet ta them sepse është një budallallëk? Je transfobik.
Unë anti‑WOKE them që nën skllavëri njerëzit me ngjyrë kryenin më pak krime (është një Kirk). Nuk më lejohet ta them? Je anti‑lirisë. Unë anti‑WOKE them që edhe gratë e përdhunuara duhet të heqin dorë nga aborti (është një Kirk). Nuk mund ta them? Sepse ti urren mendimin e lirë.
Koncepti i lirisë që kultivojnë anti‑WOKE‑t është: liria ime për të thënë “negro” dhe për t’i lejuar të tjerët të thonë këto pa druajtur reagime shoqërore; liria ime të them “të qëlloj” (kriminelit), “të deportoj” (emigrantit), “armët shpëtojnë jetën” (një tjetër Kirk) në një vend ku çdo ditë ka pothuajse një të shtënë masive.
Ndërsa FBI-ja ishte në ndjekje të atentatorit të Kirkut, doli lajmi se tre drejtorë të lartë të dikurshëm janë pushuar nga detyra nga shefi i ri, Kash Patel, i emëruar nga Trump, dhe se ata kanë ngritur padinë duke pretenduar se u hoqën vetëm për arsye politike. Të gjithë ata, pas ardhjes së epokës së re trumpiane, janë vënë në provë besnikërie.
Pyetje të tilla: Kur fillove të mbështesje Trump? A ke votuar demokratët në pesë zgjedhjet presidenciale të fundit? Je dakord që agjentët që sulmuan Mar‑a‑Lago duhet të ndëshkohen?
Kjo është liria në erën e trumpizmit: liria për të qenë dakord me të dhe me post‑vërtetësitë e tij. Patel, shefi i ri, sigurisht që është dakord. Pak orë pas vrasjes së Kirkut, në një tweet ai njoftoi arrestimin e atentatorit. Pastaj u detyrua të tërhiqej.
Ekziston edhe një tjetër ide e keqe që po mbizotëron: bindja se të zgjidhësh mosmarrëveshje me forcë është e drejtë, madje në disa raste e domosdoshme. Se dhuna dhe sulmi janë pjesë natyrale e debatit politik. Kjo çon në admirimin për autokracitë, në respekt për gangsterizmin putinian në vend të dinjitetit ukrainas.
Groenlandën ta pushtosh me forcë. Gazën ta shkatërrosh dhe të bësh pastrim etnik për të krijuar vende për resortet. Kur në fillim të mandatit të tij zëvendëspresidenti amerikan Vance mbajti në Mynih fjalimin famëkeq ku tha se frikësohej më shumë nga Europa se nga Rusia dhe Kina, alarmi i tij ishte: këtu është në rrezik liria e fjalës. Dhe nëse ju duket një argument i çmendur, fillojmë nga baza për të kuptuar nëse keni të drejtë ta kundërshtoni: kë ka votuar në pesë zgjedhjet e fundit?/ Nga Stefano Cappellini, La Repubblica
