Nga Boldnews.al
Në shoqëritë e brishta përplasja mes interesave publike dhe atyre private shpesh merr forma të errëta dhe të pandershme. Disa individë të fuqishëm, të cilët përfitojnë nga një sistem ku pasuria dhe pushteti janë ndërthurur ngushtë, kanë përdorur influencën e tyre për të kontrolluar politikën, ekonominë dhe strukturat kryesore të vendit, duke i shërbyer vetëm interesave të tyre. Këta individë – oligarkët – janë bërë një prej faktorëve më destabilizues për mirëqenien e një vendi, duke e vënë përfitimin e tyre përpara interesit publik dhe duke krijuar një pakt të heshtur me “djallin” qeveritar te korrupsionit.
Oligarkët, për të ruajtur dhe zgjeruar pushtetin e tyre, shpesh përdorin metoda pa skrupuj, duke thurur intriga dhe duke korruptuar politikanë nga të dy krahët e politikës, qofshin ata majtas apo djathtas. Duke përdorur pushtetin ekonomik, ata blejnë ndikimin politik për të siguruar që forcat politike t’i shërbejnë planeve dhe interesave të tyre. Pasi kanë arritur që të kontrollojnë institucionet kyçe dhe liderët politikë, këta oligarkë ndërmarrin hapat e radhës, duke u përpjekur të eliminojnë çdo kundërshtar që mund t’u pengojë rrugën.
Në disa raste, ata madje përdorin fuqinë e tyre për të lobuar ndërkombëtarisht që të shpallin liderët e opozitës si të papërshtatshëm për pushtet. Kjo strategji jo vetëm që u siguron oligarkëve një fushë të lirë veprimi, por edhe një stabilitet të rremë, ku ata mund të vazhdojnë aktivitetet e tyre në mënyrë të qetë dhe pa frikë nga përballja ligjore apo shoqërore. Kjo praktikë e dëmtueshme dhe e rrezikshme e dobëson demokracinë dhe krijon një atmosferë ku populli ndjen se ka humbur fuqinë për të ndikuar në të ardhmen e vendit.
Mirëpo, në disa momente, edhe oligarkët ndryshojnë taktikat e tyre për të mbrojtur interesat afatgjata. Nëse më parë kanë lobuar apo furnizuar me para makinerinë qeveritare për shpalljen “nongrata” të liderëve të opozitës, ata mund të bëjnë kompromise për heqjen e këtij statusi, duke kërkuar që pushteti të mbetet i qëndrueshëm dhe lideri I korruptuar në qeveri i tyre të vazhdojë të qëndrojë në detyrë. Kjo lloj hipokrizie dhe kapërcimi i parimeve tregon se për oligarkët dhe interesat e tyre, nuk ka parime apo përkushtim ndaj të mirës së vendit; çdo veprim i tyre ka për qëllim mbajtjen e kontrollit mbi pushtetin dhe garantimin e pasurisë së tyre të paligjshme.
Në fund të fundit, këta oligarkë, duke bërë “pakt me djallin”, janë tradhtarë të interesit publik apo dhe tradhtarë të kombit, që sakrifikojnë zhvillimin dhe progresin e vendit për të ushqyer pasionin e tyre për pushtet dhe pasuri. Populli mbetet ai që paguan çmimin e këtyre veprimeve, duke përjetuar varfëri, padrejtësi dhe një sistem të kalbur që nuk i përgjigjet nevojave të tij. Eshtë koha që shoqëria të ndërgjegjësohet dhe të reflektojë mbi mënyrat për të ndalur këtë bashkëpunim të rrezikshëm midis politikës dhe interesave të oligarkëve, duke nxjerrë si primare largimin e individit përgjegjës të narkoshtetit dhe kakistokracisë për ti hapur rrugën krijimit të një sistemi më të drejtë dhe të ndershëm për të gjithë.
Njerëzit – ata që nuk kanë as zë dhe as fuqi për t’u dëgjuar – shohin nga larg këtë lojë mizore, të lënë si një turmë e heshtur dhe e pafuqishme përballë përbindëshave që e kanë uzurpuar dritën e shpresës për një jetë më mirë. Për popullin, e vetmja shpresë mbetet dita kur kjo lojë të rrëzohet si një kështjellë prej rëre, kur të mos ketë më vend për paktet me djallin dhe për pasuritë e përgjakura mbi tokën e tyre. Deri atëherë, oligarkët vazhdojnë të mbretërojnë, të zhytur në një errësirë që vetë kanë krijuar, pa e kuptuar se edhe natës më të gjatë i vjen një mëngjes.