Policia norvegjeze kanë dokumentuar 151 raste të abuzimit seksual, duke përfshirë përdhunimin e fëmijëve, në një komunitet të vogël prej 2,000 personash, në veri të rrethit Arktik.
Shkeljet kanë ndodhur gjatë dekadave – midis 1950 dhe 2017 – por vetëm kohët e fundit janë zbuluar.
Si mund të ndodhë një lloj krimi serioz i tillë i pakontrolluar për kaq shumë kohë?
Nina Iversen thotë se ajo ka qenë gjithmonë dikush që flet – dhe ka folur shpesh për atë që i ndodhi asaj në Tysfjord.
“Unë gjithmonë fola që kur isha 14 vjeçe. Unë do të shkruaj një libër për këtë abuzim, dua ta ndaloj atë. Por sigurisht, nuk isha në gjendje. ”
Kur ajo ishte adoleshente, të rinjtë në mirëbesim me njëri-tjetrin kanë folur në lidhje me abuzimin seksual që kishin përjetuar, por të rriturit nuk kanë dëgjuar.
“Ne u quajtëm kurva dhe gënjeshtare. Shumë prej nesh u trajtuan si të tilla dhe ne u pështymë nëse përpiqeshim të flisnim për të”, kujton ajo.
Abuzuesit e Iversen ishin të afërmit e saj, kështu që si fëmijë ajo bëri një jetë familjare në gjendje të vazhdueshme terrori.
Tani 49-vjeç, ajo nuk jeton më në Tysfjord, por thotë se ende nuk ndihet e sigurt.
Një komunitet i largët i dominuar nga një fjord i thellë 900 metra, Tysfjord është ndarë në dy pjesë, Drag, shtrihet në bregun perëndimor dhe tjetri, Kjopsvik, në lindje.
Rreth gjysma e atyre që jetojnë këtu janë nga komuniteti indian Sami – disa nga banorët më të hershëm të Skandinavisë, të cilët jetojnë në Norvegji, Suedi, Finlandë dhe Rusi.
Por njerëzit Sami përbënin rreth dy të tretat e 83 viktimave dhe 92 autorëve të identifikuar në raportin e policisë mbi abuzimin seksual dhe diskriminimin.
Deri në vitin 2005, Nina Iversen ishte një nënë. E shqetësuar për fëmijët e saj, dhe kërcënimi ndaj tyre për abuzim seksual, ajo ishte në kontakt me shërbimet e mirëqenies së fëmijëve. Përsëri ajo foli për përvojat e saj, duke i treguar mjekut.
“I thashë të gjitha,” thotë ajo. “Por për t’u dëgjuar, ju duhet të keni një sfond të duhur. Dikush si unë, i cili vjen nga një familje e varfër, thjesht u injorua”.
Iversen nuk ishte e vetmja që përpiqej të tërhiqte vëmendjen e autoriteteve.
Në vitin 2007, prindërit e dëshpëruar Sami të një fëmije që ishte abuzuar seksualisht i shkruan një letër kryeministrit duke kërkuar ndihmë. Letra fitoi vëmendje në media – njerëzit prisnin veprime.
Në atë kohë, Anna Kuoljok, një prift në Kishën norvegjeze dhe burri i saj Ingar, një avokat – të dy etnisë Sami-ishin në kontakt me 20 familje, fëmijët e të cilëve ishin shfrytëzuar seksualisht. Çifti foli në takimet publike ku morën pjesë politikanët lokalë, punonjësit e shëndetësisë, policisë dhe autoritetet e tjera.
