“Jemi të lodhur, por tani na duket sikur po jetojmë një ëndërr”. Michele D’Angelo dhe partnerja e tij Vanessa Castelli shkruajnë këtë mesazh ndërsa ngjiten në shkallët e avionit të kthimit.
Ata falënderojnë edhe një herë të gjithë ata që i kanë ndihmuar. Kanë pritur të ndihen të sigurt për ta thënë këtë. Një vonesë i detyroi të prisnin edhe një orë e gjysmë më shumë nga sa ishte parashikuar. Në orën 22:00 makthi kishte përfunduar vërtet.
Pas shtatëdhjetë e gjashtë ditësh burgim në Shqipëri, profesori po kthehej në shtëpi. Avioni u ul në Fiumicino rreth dy orë më vonë. Prej andej, dritat e autostradës dhe maleve Apenine në sfond, gjatë udhëtimit me makinë drejt L’Aquilas.
Michele dhe Vanessa sërish bashkë në makinë, ashtu si në mbrëmjen e 8 gushtit, kur u përfshinë në aksidentin rrugor në hyrje të qytetit të Fierit. Michele-n e prisnin njerëzit më të dashur. Por edhe macet e tij të dashura, përtej derës së shtëpisë: shenjë e një normaliteti të rifituar, me të cilin do të duhet të mësohet sërish pas javësh izolimi. Sot në qytet do të ketë festë të madhe. Para së gjithash në Universitet, i cili më në fund do të mund të përqafojë profesorin e vet.
KTHESA
Profesori i Biologjisë nuk do të jetë në arrest shtëpie, siç ishte përfolur fillimisht. Në heshtjen totale të orëve delikate e vendimtare, lajmet kishin qarkulluar të përziera dhe kontradiktore. D’Angelo do të jetë i lirë me kusht. 15 mijë eurot e kërkuara nga autoritetet shqiptare u paguan dhe u pranuan zyrtarisht dje në mëngjes. Ai do të ketë vetëm detyrimin për të firmosur. Ndërkohë që pritet që ekspertiza përfundimtare e kërkuar nga Prokuroria e Fierit – siç shpresojnë të gjithë – ta shpallë të pafajshëm nga akuzat për shkelje të Kodit Rrugor dhe për bashkëpërfshirje në aksidentin në të cilin humbi jetën një adoleshent.
Ishte makina “Lancia Ypsilon” e drejtuar nga D’Angelo ajo që u godit nga “Mercedes”-i me shpejtësi të madhe, i cili pas përplasjes u përmbys duke rrezikuar të merrte flakë. Hetimet e Prokurorisë duhet të përfundojnë me ligj deri në mesin e nëntorit. Por diplomacia arriti të përshpejtojë afatet, duke e nxjerrë nga burgu dhe duke i mundësuar kthimin në Itali, në siguri dhe pranë njerëzve të tij të dashur. Operacioni thuhet se përfshiu përfaqësues nw nivel ministror – si italianë ashtu edhe shqiptarë – në nivele shumë të larta. Më pas erdhi edhe miratimi përfundimtar nga autoritetet gjyqësore. Vendimi përfundimtar u mor të mërkurën në mbrëmje.
MOBILIZIMI
Në heshtjen e imponuar nga diplomacia, kryebashkiaku i L’Aquilas, Pierluigi Biondi, mundi të fliste publikisht vetëm pasi kthesa kishte ndodhur tashmë, duke njoftuar lirimin e afërt të profesorit dhe duke falënderuar “ambasadën dhe trupin konsullor përmes Farnesinës, zv.ministri Edmondo Cirielli dhe të gjithë stafin e tij”. Një frymëmarrje lehtësimi për të gjithë. Fjalë që mbyllën 76 ditë pune të zhvilluara detyrimisht në heshtje.
Ndërkohë që D’Angelo jetonte jetën e një të burgosuri në një vend të huaj, në pasiguri dhe frikë, duke u mbështetur te shpresa për të mos u thyer, nga Italia ngriheshin thirrje dhe apele për t’i treguar mbështetjen. U mobilizua para së gjithash Universiteti i L’Aquilas, edhe përmes një fushate mbledhjeje fondesh nga kolegë dhe studentë për ta ndihmuar atë dhe partneren në shpenzime. Pak minuta pas Biondit, rektori Fabio Graziosi shprehu publikisht gëzimin e tij dhe të gjithë komunitetit akademik për fundin e makthit të profesorit, i cili tani mund të rifillojë punën aty ku e kishte lënë në verë: me temat e studentëve të tij.
Jo vetëm kaq: shumë persona kërkuan ndërhyrjen e drejtpërdrejtë të institucioneve. Deputeti abrucez Luciano D’Alfonso, për shembull, i kishte shkruar drejtpërdrejt presidentit të Republikës së Shqipërisë, Bajram Begaj, duke denoncuar përdorimin e tepruar të paraburgimit ndaj profesorit.
Po ashtu, kryetarja e bashkisë së San Severos, Lidya Colangelo, qytet në zonën e Foggias prej nga është me origjinë D’Angelo, i ishte drejtuar presidentit të Republikës Italiane, Sergio Mattarella. Madje edhe komuniteti shqiptar në Itali ishte mobilizuar, me shoqata dhe komitete që kishin dalë në protestë përpara Ambasadës së Shqipërisë në Romë. Lirimi i tij është një fitore për të gjithë. Për profesorin, një zgjim nga një ëndërr e keqe.
