Ndërsa protestuesit marshuan nëpër qendër të Barcelonës të dielën, ata u bërtitën turistëve që po i filmonin: “Shkoni në shtëpi!”.
Çiftet e hutuara që uleshin në kafenetë e rrugës u spërkatën me pistoleta uji dhe një dyqan rrobash luksoze u ngjit me afishe që i deklaronin turistët që ishin mbyllur brenda si të padëshiruar.
Turizmi është jashtëzakonisht i rëndësishëm për Spanjën dhe Barcelona është një destinacion kryesor për vizitorët. Por turmat po rriten aq shpejt sa shumë vendas ankohen se po detyrohen të largohen nga qytetet e tyre.
Këtu dhe në vendet e njohura në të gjithë Evropën Jugore, banorët po kundërshtojnë.
«Nuk mund të jetojmë në këtë qytet. Qiratë janë shumë të larta për shkak të BnB-ve dhe gjithashtu të emigrantëve që vijnë dhe jetojnë këtu për shkak të motit», shpjegoi Marina, duke mbajtur flamurin e saj ndërsa turma mblidhej.
Shenja të tjera bënin thirrje për ndalimin e anijeve gjigante turistike që ankorohen këtu, me njërën që njoftonte se turizmi i tepërt po e “vret” qytetin.
“Qëllimi ynë nuk është të ndalojmë turizmin, sepse është edhe i mirë, por ta kemi atë me një ritëm normal”, tha Marina.
Rruga e protestuesve gjarpëronte drejt një prej atraksioneve më të mëdha të Barcelonës, kishës gjigante Sagrada Familia të projektuar nga arkitekti katalanas Gaudi.
Një kombinim i arkitekturës mahnitëse, detit dhe diellit tërhoqi më shumë se 15 milionë vizitorë në qytet vitin e kaluar, pothuajse dhjetë herë më shumë se popullsia vendase. Nuk është çudi që po ndihet kjo presion.
«Nuk jemi kundër turistëve individualë, çështja është se si po e menaxhojmë këtë», tha Elena, një biologe e re detare.
“Të rinjtë nuk kanë mundësi të jetojnë këtu apo edhe gjëra normale si kafeja që janë shumë të shtrenjta për pagat tona.”
Nuk janë vetëm të rinjtë që po përballen me vështirësi
Në moshën 80-vjeçare, Pepi Viu sapo është dëbuar nga shtëpia e saj prej gati një dekade, në një lagje të populluar. Ajo mendon se pronarja donte të fitonte më shumë qira sesa mund të paguante pensionistja.
Pepi tani është në një hostel dhe kërkon një vend më të përshtatshëm, por çmimet janë rritur me gati 70% që nga hera e fundit që ajo ka marrë me qira.
“Nuk mund të gjej asgjë – dhe nuk ka mbështetje. Ndihem sikur nuk kam mbrojtje dhe kjo është shqetësuese”, thotë ajo, e dobët dhe e mbështetur në një shkop. “Tani ka vetëm apartamente turistike, por ne banorët kemi nevojë për një vend për të jetuar!”
Në disa zona të qytetit, pothuajse të gjithë vendasit si Pepi janë dëbuar tashmë.
Por në një rrugë të ngushtë e të shtruar me pllaka të lagjes gotike, pikërisht në zemër turistike të Barcelonës, Joan Alvarez po lufton për të mbajtur apartamentin që familja e tij e ka marrë me qira për 25 vjet, dhe me një çmim që mund ta përballojë.
Qiradhënësi i tij e ka ndërprerë kontratën, por Joan refuzon të largohet.
Shumica e apartamenteve në ndërtesën e tij janë ndarë tashmë në dhoma njëkatëshe për të sjellë më shumë qira.
Oaza e vogël e Joanës, me dysheme me pllaka dhe një tarracë që shikon nga katedrala, është një nga të paktat që kanë mbetur ende të paprekura.
“Nuk ka të bëjë vetëm me paratë, është parimi”, shpjegon ai, ndërsa macet lëvizin nëpër vazo me lule ndërsa flet. “Kjo është Barcelona qendrore dhe mezi ka mbetur ndonjë prej nesh banorëve. Nuk duhet të jetë kështu.”
“Strehimi nuk duhet të jetë biznes i madh. Po, kjo është prona e tij, por është shtëpia ime.”
Pronarët e tokave
Jesus Pereda, i cili u jep me qira dy apartamente turistëve në qendër të Barcelonës, thotë se pronarët po bëhen fajtorë.
Nën presionin e protestave, autoritetet në Barcelonë kanë ndërmarrë tashmë hapin radikal duke njoftuar një ndalim të plotë të qirave afatshkurtra për turistët nga viti 2028.
10,000 pronarë do të humbasin lejet e tyre të banesave turistike.
Por Jesus Pereda, i cili zotëron dy apartamente të njohura turistike jo shumë larg Sagrada Familia, mendon se kjo është përgjigjja e gabuar.
“Ata ndaluan së dhëni licenca të reja 10 vjet më parë, por qiratë janë rritur ende. Atëherë, si na duhet faji? Jemi thjesht një armik i lehtë”, këmbëngul ai.
Menaxhimi i apartamenteve është puna e tij, duke siguruar të ardhura për veten dhe gruan e tij. “Tani kemi ankth.”
Jesus beson se janë punëtorët ‘nomadë’ që po shpërngulen nga vende të tjera të Evropës ata që po i rrisin qiratë, në vend të turistëve. “Ata fitojnë dhe paguajnë më shumë. Nuk mund ta ndalosh këtë.”
Ai argumenton se apartamentet turistike, si ndihma e tij, shpërndajnë turmat dhe paratë në zona të tjera të qytetit. Pa turizëm, ai beson se Barcelona do të kishte një “krizë ekzistenciale” – ajo përfaqëson deri në 15% të produktit të brendshëm bruto (PBB) të Spanjës në tërësi.
Nëse e humbet lejen turistike, Jesus nuk do të marrë qiramarrës vendas në asnjë rast: një çmim maksimal do të thotë që qiraja afatgjatë mezi është fitimprurëse, kështu që ai planifikon t’i shesë të dy apartamentet.
Thirrje dhe fishekzjarre
Protesta në Barcelonë kulmoi me thirrjet “Ju jeni të gjithë guiris!” – zhargon lokal për të huajt – dhe një shpërthim fishekzjarresh. Tymi i kuq u ngrit përpara radhëve të oficerëve të policisë që bllokuan të gjitha rrugët për në Sagrada Familia.
Pak më parë, turma kishte synuar një hotel të mbushur me njerëz, duke hedhur një fishekzjarr në holl. Turistët brenda, përfshirë fëmijë, ishin qartësisht të tronditur.
Pati protesta të ngjashme edhe në vende të tjera të Spanjës dhe më shumë turma në Portugali dhe Itali: jo të mëdha, por të zhurmshme dhe këmbëngulëse.
Shqetësimet janë të njëjta dhe nuk ka konsensus se si të trajtohet më mirë kjo situatë. Por Spanja pret më shumë turistë këtë verë se kurrë më parë./ BBC
