Një grua që ishte klinikisht e vdekur për tetë minuta ka ndarë përvojën e saj të jashtëzakonshme, duke thënë se vdekja është thjesht një iluzion.
Brianna Lafferty, një banore 33-vjeçare e Colorados që jetonte me një çrregullim neurologjik, i njohur si mioklonus distonia, dikur arriti në një pikë ku trupi i saj “u dorëzua” dhe u shpall klinikisht e vdekur.
Ajo kujton se dëgjoi një zë që e pyeste nëse ishte gati, i ndjekur nga errësira e plotë. Shpirti i saj dukej sikur “fluturonte” mbi trupin e saj dhe hynte në një mbretëri të përjetshme, raporton Daily Star.
Brianna e përshkroi përvojën: “U ndava papritmas nga trupi im fizik. Nuk e pashë ose nuk e mbaja mend veten time njerëzore. Isha plotësisht e qetë, megjithatë ndihesha plotësisht e gjallë, e vetëdijshme dhe më shumë vetvetja se kurrë më parë.”
“Nuk kishte dhimbje, vetëm një ndjenjë të thellë paqeje dhe qartësie. Kjo shkëputje nga forma ime fizike më bëri të kuptoj se sa e përkohshme dhe e brishtë është përvoja jonë njerëzore. Ekziston një prani, ose inteligjencë, më e lartë se ne vetë që na udhëzon dhe na mbikëqyr me dashuri të pakushtëzuar.
“Çdo gjë ndodh menjëherë atje, sikur koha të mos ekzistonte, megjithatë kishte një rend të përsosur. Përjetova fillimin e gjithçkaje dhe mësova se universi ynë është i përbërë nga një grumbull numrash.
“Takova qenie të tjera që nuk jam i sigurt nëse ishin njerëz, por më ndienin të njohura. Kjo ndryshoi rrjedhën e jetës sime – ajo që kisha frikë se nuk kishte më pushtet mbi mua dhe ajo që ndiqja më parë nuk dukej më e rëndësishme. U ktheva me një ndjenjë misioni dhe nderimi të thellë si për jetën ashtu edhe për vdekjen.”
Takimi i Briannës e ka lënë atë me bindjen e thellë se “vetëdija mbetet gjallë” përtej vdekjes, duke pësuar thjesht një transformim në formë.
Ajo shtoi: “Mendimet e mia u manifestuan menjëherë në jetën e përtejme. Vura re se mendimet tona krijojnë një realitet atje – thjesht duhet kohë – gjë që është një bekim.
“Ne jemi në gjendje ta ndryshojmë negativitetin tonë në pozitivitet, duke e shndërruar këtë në realitet. Ndihem e fuqizuar dhe u besoj ngjarjeve të jetës, veçanërisht atyre të vështira.”
Duke reflektuar mbi udhëtimin e saj, ajo e kuptoi me një depërtim të qartë pse u përball me sëmundje dhe sfida të ndryshme. Ajo ka përqafuar një filozofi se gjithçka ndodh me të vërtetë për një arsye, duke zgjedhur të rrjedhë me jetën pa zemërim ose mërzitje kur përballet me vështirësi.
Përtej një ndryshimi të thellë mendor, Brianna është përballur edhe me sfidat e prekshme të rikuperimit fizik nga kjo përvojë e saj, duke përfshirë rimësimin e funksioneve themelore si ecja dhe të folurit.
Ajo zbuloi: “Kam pasur gjithashtu efekte anësore të qëndrueshme dhe dëmtime në gjëndrën time të hipofizës, për të cilën bëra një operacion eksperimental në tru për ta trajtuar – dhe deri më tani ka qe një sukses. Kam pak frikë se do të kem një tjetër përvojë pranë vdekjes, vetëm sepse rikuperimi është i vështirë.”
