“U ktheva në dhomë, pashë Ilarian, po fliste me dikë tjetër, e pyeta me kë dhe ajo më tregoi telefonin.” Gjykatësi hetues pyet, Mark Samson përgjigjet. Për pesë orë, ballë për ballë. Në një dhomë të burgut “Regina Coeli”, ku ndodhen edhe prokurorja Maria Perna dhe avokati i të riut. Ndërkohë, avokati i autorit bën të ditur se 23-vjeçari i arrestuar për vrasje me dashje dhe fshehje të kufomës është i penduar dhe në gjendje të rënduar emocionale.
Por të kthehemi te marrja në pyetje e së premtes së kaluar, kur 23-vjeçari rrëfeu se e kishte vrarë Ilaria Sulën me tre goditje thike në fyt dhe më pas e kishte fshehur trupin në një valixhe, duke e hedhur në një greminë. Samson tregoi shumë, por jo gjithçka. Gjithsesi, mjaftueshëm që të përballet me akuzën e vrasjes me dashje me rrethana rënduese për shkak të lidhjes personale dhe fshehje të trupit.
“Me Ilarian kemi qenë bashkë për një vit e gjysmë, por u ndamë më 19 mars, më la ajo”, tha ai. “Situata ndryshoi dy ose tre muaj më parë, kur Ilaria më kërkoi të shihte notat e mia në universitet.” Mark nuk donte që ato të bëheshin publike. Shpjegoi se vuan që i vogël nga një lloj ankthi për performancën. “Megjithatë, vazhdonim të takoheshim.”
Por prej disa javësh, Ilaria dukej se ishte distancuar më shumë. Donte ta ndërpriste marrëdhënien, por ai jo. “Nuk mund të jetoj pa Ilarian. Nuk e imagjinoj jetën pa të,” thoshte ai përreth. “Jam gati të luftoj që të rikthehemi bashkë.” Edhe Ilaria, sipas djalit, ishte e hidhëruar për fundin e lidhjes. “Ishte e trishtuar, qau kur ia ktheva një varëse që më kishte dhuruar,” tregoi ai. Marrëdhënia ishte praktikisht mbyllur: “Rreth orës 22:00 të datës 25, më solli rrobat, disa jastëkë dhe unazën e fejesës.”
Të dy debatojnë, koha kalon: “Nuk kishte më mjete transporti, ndaj ajo qëndroi për të fjetur te unë.” Prokurorët e vënë përballë, dyshojnë në këto detaje, mendojnë se ai mund ta ketë vrarë Ilarian po atë mbrëmje. Mark lëkundet, qan, marrja në pyetje ndalet. Pi ujë, pushon, më pas rifillon. Orë të tjera pyetjesh. Mark ngul këmbë: thotë se e ka vrarë mëngjesin e 26 marsit: “U ktheva në dhomë, pashë Ilarian, po fliste me dikë, e pyeta me kë dhe ajo më tregoi telefonin”, thotë. “Tha që kishte hapur një profil në Tinder, isha i tronditur dhe nuk e besoja dot, sepse kjo nuk ndihmonte për të kuptuar nëse më donte”, shton ai.
Dhe më tej: “I çova mëngjesin në dhomë, pastaj pashë në telefonin e saj mesazhe nga një djalë tjetër. Donte të më linte, e vrava.” Tre goditje thike në fyt, kur ajo ishte e kthyer me shpinë: “Nuk kuptova më asgjë pasi pashë ato mesazhe në Tinder.” Pastaj fshehja e trupit: “Tapeti ishte i ndotur, e hodha bashkë me lecka në një kazan plehrash në Balduina, aty kam bërë shkollën e mesme.”
Më pas, udhëtimi drejt greminës, mes fushave të Capranica Prenestina: “Kisha shkuar edhe më parë atje, për të shëtitur.” Kur pyetet, përgjigjet, por jo gjithmonë me të vërtetën: “I kam bërë të gjitha vetë.” Pyetje të tjera: “Kësaj nuk dua t’i përgjigjem.” Hesht, gënjen, ka vështirësi të flasë për mesazhet që i ka dërguar shoqeve të Ilarias, duke simuluar se ajo ishte ende gjallë.
Prokurorët, të koordinuar nga zëvendësprokurori Giuseppe Cascini, dyshojnë se ai po mbulon persona të tjerë që mund ta kenë ndihmuar të prishë provat. Ndërkohë kanë zbuluar se nëna e tij e ka ndihmuar.
Edhe ajo ka rrëfyer dhe është nën hetim për bashkëpunim në fshehjen e trupit: “Doja ta ndihmoja djalin tim,” ka thënë ajo.
Nors Manlapaz, një jetë e tërë rutinë, me 40 vite punë si pastruese dhe dado, atë mëngjes (ose atë mbrëmje) i bie të fikët kur sheh trupin e pajetë të Ilaria Sulës. Pastaj del të marrë ajër dhe kur kthehet në shtëpi, është një tjetër njeri: “Doja ta mbroja djalin tim.” Më pas e ndihmon të fshehë provat, merr lecka dhe produkte pastrimi: “Unë e pastrova gjakun në dhomë.”
