Nga Lutfi Dervishi
Bisedat e panumërta në studio janë bërë si vallet e dasmave qëmoti: vjen kushdo, kërcen vallen që do dhe ikën, pa e vrarë mendjen kush e ftoi, dhe kush po martohet.
Në një ditë, janë mesatarisht 200 të ftuar nëpër studiot e vendit.
Disa vijnë nga politika, disa nga tregu i të papunëve dhe disa nga parkingu përballë i televizionit.
Nëse pyet se kush janë, përgjigja është: Mbushje!
Nëse pyet se çfarë përfaqësojnë, përgjigja është: Për mbushje!
Por për të gjithë ka mikrofon, ka grim, ka falënderim, ka edhe veturë me apo pa kondicioner ku shoferi i televizionit shpesh herë i ka pyetjet e bisedës më të qarta.
Por ja si funksionon skema:
Nuk ke mundesi të marrësh kryeministrin apo ministrin e linjës? Nuk ka problem.
Ka plot deputet, ka edhe më shumë ish deputet dhe një ushtri permanente kandidatësh për deputet:
(ish) Deputet? Kur ka qenë në Kuvend nuk ka hapur gojen, por tani e pyet për rrogat e mësuesve, reformën në shëndetësi, marrëdhëniet me Iranin, dhe rrjetin 5G në Pukë.
Fton një kryetar partie që nuk ka kaluar asnjëherë pragun elektoral? E pyet si të jetë drejtori i Bankës Botërore dhe Guvernatori i Bankës së Shqipërisë bashkë. Le të hapë thesin dhe le të shajë kë të dojë, madje edhe lavazhierin për njollat mbi makinë.
Fton një kryetar partie që as sondazhet më optimiste nuk e japin me shans për të qenë deputet? E pyet si të jetë lideri i ardhshëm i vendit, ministër i Jashtëm dhe negociatori i paqes në Lindjen e Mesme.
Kamera e fokuson me kujdes, si të ishte kandidat për Sekretar të Përgjithshëm të OKB-së.
Fton një të ri në politikë? I jep kapelen e filozofit grek dhe e pyet për demokracinë, drejtësinë, rendin botëror dhe “çfarë mendon për Hobbes-in”.
Fton një sharlatan? Ky ka shumë K, sidomos kur e pyet si guru global për rendin e ri botëror, pastaj e vë përballë një eksperti të vërtetë nga Uashingtoni.
Fton një mjek infeksionist? Nuk e pyet për virozat e stinës por e pyet për taksat, buxhetin e mbrojtjes, luftën në Gaza, dhe marrëveshjen e Parisit për klimën.
Rezultati?
I ftuari futet në studio me shall për kollën, del nga televezioni si ekspert për politikën fiskale në BE dhe luftën tregtare që sapo ka shpërthyer.
Një tjetër që nuk e njeh dallimin mes fjalës “buxhet” dhe “buxhak”, shpjegon reformën e pensioneve me një siguri që të kujton performancen e Steve Jobs-it, kur prezantoi iPhone-in.
Por shumica e të ftuarve pavarësisht se kush janë, me apo pa punën, pyetën për rrogat, arsimin, shëndetësine, infrastrukturën, mbrojtjen, mjedisin, Naton, SHBA, Kinë, ujin 24 orë etj.
Në mungesë të Kryeministrit në studio, çdo të ftuari i kërkohet llogari për qeverisjen ose pyetet si kryeministri i ardhshëm i vendit.
Në fund të ditës, me kaq shumë kryeministra në studio, lind pyetja:
Kush e ka fajin që nuk kemi rroga të larta , as ujë 24 orë, as arsim cilësor dhe as shëndetësi falas?
Askush. Sepse të gjithë janë në opozitë! Përballë të “të ftuarve” është publiku që çdo natë në ekran sheh ata që nuk i ka votuar kurrë.
Qeveria është gjithmonë gjetke, por ama “Kryeministi” është gjithmonë në ekran.
Dhe kështu, vazhdon spektakli i përditshëm/përnatshëm ku vendi qeveriset… nga studio në studio.
