Optimizmi që futbollistët e Kombëtares dhe trajneri Silvinjo predikuan në konferencat për shtyp para ndeshjes me Çekinë, nuk u panë për asnjë moment në Pragë.
Përpos humbjes 2-0, ajo që ra më tepër në sy ishte sjellja apatike e skuadrës në fushë, mungesa e një lideri dhe mungesa e mendësisë së fituesit.
Kundërshtari e kishte përgatitur deri në detajin më të vogël këtë takim, ishin të motivuar në maksimum dhe ky ishte edhe justifikimi i trajnerit Silvinjo dhe disa lojtarëve pas takimit, praktikisht “humbëm pasi jemi shumë të fortë”.
“Kundërshtarët tani e studiojnë Shqipërinë dhe e shohin se si na pritnin këtu prej një viti, ky është një avantazh. Dy vite më parë nuk e dinin se kush luante dhe tani e dinë se çfarë kemi bërë, tani duhet të përmirësohemi më shumë.” tha trajneri ndër të tjera pas ndeshjes.
I kushtëzuar nga disa mungesa, Silvinjo hodhi në fushë atë formacion që të gjithë prisnin me dyshen Ismajli-Kumbulla në qendër, por Chory e kishte të lehtë të vepronte mes tyre, goli i tij i dytë me kokë vërtetoi se Gjimshiti është lojtar i pazëvëndësueshëm në ekip.
Nuk bëmë më mirë as në fazën sulmuese, vetëm dy gjuajtje në kuadrat, por dhe këto erdhën pas avantazhit të dyfishtë të kundërshtarit. E kishim të vështirë të mbanim topin në këmbë, të bënim më shumë se dy pasime, vetëm 39% mbajtja e topit.
Ndaj Çekisë ishte humbja e dytë në tre ndeshje në këtë edicion të Ligës së Kombeve. Ndryshe nga se pritej, ku të gjithë shpresonin se pas një Evropiani me rivalë si Italia, Spanja dhe Kroacia Shqipëria do të ishte më e pjekur, ekipi i Silvinjos ka pësuar vetëm regres me lojën që tashmë është bërë e lexueshme për kundërshtarët ndërsa trajneri heziton të bëjë diçka ndryshe.
Pas Europianit kemi pësuar 2 humbje në 3 ndeshje, 2 gola të shënuar 4 të pësuar. Sfida kundër Gjeorgjisë pas 2 ditësh t është një tjetër takim i vështirë një ndeshje ku sërish jemi të dënuar për të mos humbur, në të kundërt Liga e Kombeve për këtë edicion do të ishte një dështim.
