Shfaqja “Karnavalet e Korçës” riktheu Arben Dervishin në teatrin e qytetit krah partneres së tij në skenë, Zamira Kitës. Siç dihet, aktori ka munguar për një kohë të gjatë, rreth 12 vjet sepse është shpërngulur bashkë me familjen në SHBA.
Ai shkoi atje në vitin 2003 dhe siç tregon për emisionin “Rudina”, tej misterit e magjisë së SHBA-ve që premton mundësi, e pritën edhe punë të zakonshme. Për 16 vite, Arben Dervishi punoi si shofer kamioni.
Rudina Magjistari: The që ke bërë edhe punë të vështira, të rëndomta i quajte ti më herët që unë them çdo punë është dinjitet në fund fare, por ndoshta s’kanë qenë punë artistike.
Arben Dervishi: Unë largohem nga Korça pasi bëj një recital me Zamirën si shfaqje përmbledhëse, “Sa ka parë Korça si këto”, dhe ishin 23 shfaqje të dhëna rresh në Korçë me një sallë me 500 se ishte shumë e madhe dhe ti shkon e përplasesh atje që do të bësh punë të ndryshme. Kam bërë pastrime, pastrim lokalesh, ndërtesash, pastaj kur u ktheva herën e dytë unë fillova të punoja shofer mauneje sepse nuk mundje ta mbaje veten me rroga kaq të vogla ndërsa shoferi i maunes ishte një rrogë shumë e mirë. Rrugë shumë të gjata, me një gjuhë copë-copë, pësoje stres, si do të më presin, çfarë do të më thonë kur të shkoj atje, si do ta gjej rrugën, ku do të shkoj unë i ziu, si do të më shkojë kjo makina, ishte një stres i tmerrshëm. Madje kur kam ardhur te “Puthja”, te një komedi që më ka thirrur Korça, po të them që nuk mbaja mend tekst, e kisha të tmerrshme ngaqë kisha përjetuar rrugën e gjatë, më hidhërohej goja kur udhëtoja, isha shumë i stresuar, një profesion që ti s’e ke pasur, rrugë që s’i njeh, njerëz që të presin që ti s’di gjuhën. Ishte e tmerrshme. E vazhdova pastaj se u lehtësua dhe ajo punë, e vazhdova 16 vjet.
Rudina Magjistari: 16 vjet shofer kamioni!
Arben Dervishi: Punova shumë. Në dimrat e tmerrshëm të Miçiganit që bora, rrugët e gjata, koha e gjatë e punës, do të ngriheshe çdo ditë në 4 të mëngjesit.
Aktori shton se pasi vajzat u rritën, i sugjeruan që të hapnin një biznes. Ata kanë ende një kafene të vogël në Miçigan e cila në vitin 2003 fitoi edhe çmimin “Kafja më e mirë” nga vlerësimet e larta të klientëve.
