Brenda 50 viteve të ardhshme, toni i kuq rrezikon të zhduket nga Mesdheu, për shkak të temperaturave të padurueshme që do të arrijnë në ujërat tona. Kjo mbështetet nga një studim nga Universiteti i Southampton-it, i publikuar në Nature Communications.
Toni i kuq jeton dhe riprodhohet në të dy anët e Atlantikut dhe popullatat në anën lindore kalojnë vitin e parë të jetës së tyre në Mesdhe, ku gjejnë një mjedis të favorshëm për t’u rritur. Pasi arrijnë moshën madhore, një vit jetë, toni braktis Mesdheun dhe noton në Atlantik, duke u kthyer në vendin e tyre të origjinës vetëm kur është koha për të lëshuar vezët. Problemi është se, gjatë këtij viti të parë të jetës, toni i kuq është veçanërisht i ndjeshëm ndaj temperaturës së ujit.
Nëse bëhet shumë i nxehtë ata vuajnë, deri në atë pikë sa e braktisin zonën në kërkim të vendeve më të freskëta. Për të zbuluar se cili është ky prag i tolerancës, ekipi i Southampton përdori një metodë inovative: analizën e otoliteve, “guralecëve” të vegjël të bërë nga kalciumi që gjenden prapa trurit të peshqve dhe që përdoren nga këto kafshë për të ruajtur ekuilibrin.
Megjithatë, otolitet mund të përdoren edhe për të matur ndryshimet në metabolizmin e tonit me kalimin e kohës. Duke kryqëzuar këto të dhëna me ato të temperaturave të ujërave në të cilat ata notojnë, është e mundur të llogaritet kur deti bëhet shumë i ngrohtë për këta peshq. Rezultati është 28°C, që është temperatura në të cilën do të gjendet pjesa më e madhe e Mesdheut brenda pesëdhjetë viteve të ardhshme. Prandaj, ka shumë të ngjarë që me kalimin e viteve toni i kuq të mos kthehet më në Mesdhe për t’u riprodhuar dhe të zgjedhë zona të reja për të shërbyer si fidanishte: për shembull Gjiri i Biskajës, midis Spanjës dhe Francës. Megjithatë, aty ku ujërat shfrytëzohen nga peshkatarët e sardeles dhe açuges, rreziku është që toni i sapoardhur të përfundojë aksidentalisht i kapur në rrjeta, me dëmtime serioze për popullsinë e tyre.
