Kryetari i PD-së Sali Berisha ka folur për herë të parë pas publikimit në media të një audio-përgjimi të vitit 1991, në të cilin dëgjohej ai, Azem Hajdari dhe Edi Rama.
Në një intervistë televizive për “Syri Tv”, Berisha u pyet lidhur me komentet se ai dhe Rama paskan qenë bashkë para 32 viteve dhe janë sërish bashkë në politike pas 32 vitesh.
Berisha i kundërshtoi kategorikisht.
“Jo, jo, nuk ka krahasim më fat keq. Pas 32 vitesh, jam në politikë pasi kam dhënë 3 ose 4 herë dorëheqjen. Edi Rama nuk ka dhënë asnjë dorëheqje. Kaq. Pasi kam respektuar votën e lirë 3-4 herë, Rama nuk e ka respektuar asnjëherë. Mos krahasoni të pakrahasueshmen. Edi Rama është burim fatkeqësie për këtë komb, vend, kurse ai që respekton rregullat ai ndjek rrjedhën e demokracisë. Asnjë lloj krahasim nuk mund të bëhet mes atij që me kod moral jep dorëheqjen kur nuk e votojnë, atij që rikthen në mënyrën më të fuqishme votën në partinë e tij, me atë që zhduke votën në partinë e tij. Me atë që nuk pranon të votohet ndonjëherë, me atë që nuk pranon që qytetarët e tij të votojnë. Pra po ti marrim kështu kemi të bëjmë më një autokrat, që nuk njeh konceptet elementare të demokracisë dhe një demokrat që lufton për këto parime. Kaq është e gjithë historia këtu. Askund tjetër nuk mund ta vendosësh këtë”, tha Berisha.
Pjesë nga intervista
Sot kundërshtarët politik jeni ju përballë Edi Ramës. Para pak ditës Blendi Fevziu publikoi një përgjim që nga mënyra e audios ishte e vitit 1991 tek shtëpia e piktorit Sali Shijaku, ku ishit ju, Rama, Azem Hajdari dhe Sali Shijaku. Aty dëgjohej pastër vetëm zëri i Ramës, në atë kohë nuk është se ka pasur celular, por duket si përgjues në trup. Z. Berisha, kur e dëgjuat këtë audio, ju e dinit se ishte një regjistrim i tillë, ose e dinit që biseda që bëhej me ta regjistrohej.
Berisha: Për herë të parë për këtë audio e kam mësuar pak muaj më parë, kur Blendi Fevziu më thotë se më ka rënë në dorë një audio. Dhe unë e quajta një gjë natyrisht të paligjshme regjistrimin. Por po të më pyeste Fevziu a ta publikoi, menjëherë do i thoja publikoje. Dhe mua më erdhi mirë që u publikua. Disa gjëra dua të sqaroj. Së pari, Edi Rama nuk ka qenë protagonist. Ata që mendojnë se ka qenë, absolutisht gënjejnë. Po, ai erdhi në një kohë kur lëvizja krijoi pluralizmin dhe partinë, filloi një aktivitet në arte të cilin për hirë të së vërtetës, dy të deleguar të PD-së, Arben Imami dhe Arben Demeti i shkuan dhe i dolën ballë për ballë dhe ja kthyen sallën kundër dhe pastaj Edi Rama krijoi një parti, e quajtën KIS-Kristiani-Islamike të kësaj natyre. Një parti pa asnjë lloj elektorati. Kjo është e vërtetë e Edi Ramës. Por Edi Rama ka një dimension tjetër në atë periudhë. Dimensioni tjetër i tij është radikalizmi. Tani do të ndalem pak në këto momente.
Para se të ndalemi këtu, ai përgjim a ishte bërë nga Edi Rama…
Berisha: Këtë nuk mund ta them. Ai përgjim ishte nuk e di se nga kush, por ishte i pautorizuar. Nëse ti na fton në një mjedis dhe regjistron pa na thënë kryen një shërbim. Nuk të them dot se kush e ka bërë, nuk kam asnjë të dhënë. Unë jam plotësisht dakord për publikim e tij. Unë nuk i heq asnjë presje fjalëve që kam thënë. E kam deklaruar në mënyrën më të përsëritur, në atë kohë dhe në vite, se dy kanë qenë qëllimet kryesore në qëllimin tim në lëvizje. E para, shmangia e një gjakderdhje. Isha gjakftohtë, kisha parashtruar absolutisht të gjitha tezat që ishin parashtruar gjatë gjithë viteve ’80 nga disidencat, duke nisur nga ajo polake e duke përfunduar tek kërkesa e fundit e Andrej Saharov për heqjen e nenit nga kushtetuta që i jepte hegjemoni Partisë Komuniste. Pra, në ato shkrime dhe unë nuk isha disidentë, sepse ata ishin njerëz që burgoseshin, dilnin nga burgu, shkruanin, kishin një vetëbotim klandestin. Kurse në Shqipëri, ata që ishin të tillë, ata ishin në burgje dhe një rresht i tyre nuk pipëtinte jashtë. Ata shkruanin, i shkruanin Enver Hoxhës letrat më të ashpra, i shkruani Ramiz Alisë letrat më të ashpra, organizonin kryengritje, por gjithçka ngelej në terrin e institucioneve të dhunës dhe burgimit të diktaturës. Unë nuk isha disident, por arrita të publikoj në një seri artikujsh dhe në takimin me Ramiz Alinë, një platformë të tërë e cila parashikonte të gjitha kërkesat e paraqitura që unë i lexoja se unë nuk kisha ndonjë formim të veçantë, por i lexoja dhe i paraqitja. Tani të vijmë tani tek momenti më themelor, revolucioni. Ai ishte revolucion. Ai është një nga faqet më të ndritura të historisë kombëtare të shqiptarëve. Revolucioni më paqësor, më i fuqishëm, më i efektshëm. Kishte patur lëvizje të tjera para studentëve, por vetëm këta ja dolën. Ja dolën sepse u treguan të pamposhtur. Ramiz Aliaj përdori gjithçka duke përdorur karrotën dhe shkopin, që ti mposhte. I rrahu në darkë në 1 të natës pasi i priti në zyrë, në një rast që nuk kishte ndodhur kurrë, që një president të dilte e të shkonte në universitet për të takuar studentët. Por u kishte nxjerrë ministrin e Brendshëm në pritë në mënyrë që të mos mendonin më takimin me të, sepse kishte lënë takim të nesërmen. Faktori i dytë, sepse nuk mjaftonin vetëm studentët të cilët ishin kryesorët dhe të pazëvendësueshmit, studentët në këtë revolucion. Por përsëri ishte një faktor i dytë madhor që e gjunjëzoi Ramiz Alinë, ishte vërshimi drejt studentëve i punonjësve të ndërmarrjeve të Tiranës, përfshirë edhe Kombinatin Poligrafik të Partisë, uzinën e traktorëve, të gjitha ndërmarrjet që konsideroheshin besnike ndaj partisë. Vërshimi i punëtorëve drejt studentëve i dha goditjen përfundimtare. Sigurisht intelektualët patën rolin e tyre jashtëzakonisht të rëndësishëm. Por sa për intelektualët Ramiz Aliaj i mblidhte brenda 3 orëve dhe i çonte ku të donte dhe absolutisht Shqipëria nuk ndryshonte, po të mos ishin këta. Ky ishte një revolucion i ndritur. Për ata që kanë nocionet më elementare se çfarë është revolucioni, ky është revolucioni me i fuqishmi në historinë kombëtare të shqiptarëve, rrëzimi i regjimit. Tani dy fjalë këtu. I dëgjoj, por ishte në tryezë. Janë naivë ose janë injorantë. Pse? Të gjitha revolucionet demokratike përveç njerëzit u zhvilluan në protesta dhe tryeza. Kudo pa përjashtim. Poloni, Bullgari, Hungari, kudo. Në Çeki, dy javë studentët dalin në protestë e ftuan Havelin, shkoi ai u bashkua me ta dhe ndodhi ndryshimi. Pra, ky ishte një revolucion tipik përveç njërit. Cili ishte ky, Rumania. Por kush e fitoi revolucionin në Rumani. Harrojnë këta, e fitoi nomenklatura. Ai që erdhi në krye të revolucionit ishte Iliesku, një ish-sekretar i propagandës, një ish-Ramiz Aliaj i Çausheskut, në një kohë. Se këta mendojnë se u vra Çaushesku. Rrethanat e vrasjes së tij janë nga më enigmatiket dhe historia do ti sqarojë ato. Problemi është se këta që pretendojnë siç pretendonte Rama, të sulmojnë bllokun, çfarë ishte kjo. Ishte tani rikthimi i skenarit rumun. Pasi dështoi në fillimet e veta dhe pranoi pluralizmin, Byroja Politike mesa duket mendoi të rikthejë skenarin rumun tani, me zgjidhje të pjesshme. Zgjidhje e pjesshme cila ishte; largimi i të gjithë atyre që përbënin kërcënim për ta dhe rivendosja në krye të Edi Ramës me shokë. Edi Rama në mbledhjen tonë erdhi i paftuar dhe i thotë Gramoz Pashko se; kush të solli ty. Më dërguan, tha, por kush të dërgoi i tha Pashko prap. Dhe pasi kishte thënë se nuk duhet të ketë asnjë komunist, duket sulmuar blloku, të rrethohet Ramiz Aliaj, etj., tha se më dërguan. Por kush të dërgoi dhe ky u ngrit dhe iku, pa thënë se kush të dërgoi. Nuk dua të mohoj aktivitetin e tij të mëpasshëm, por ky aktivitet ekstremist i tij, lindte absolutisht dyshimin se donte të shtynte në një gjakderdhje, ku sigurisht fitonin ata që kishin armë. Kurse revolucioni i dhjetorit vazhdoi i pamposhtur, vazhdoi deri sa përmbysi me votën e lirë sistemin komunist.
Megjithatë z. Berisha, atë që dërguan Edi Ramën sipas dëshmisë tuaj, me garant të ndjerin Pashko, duket se në një farë mënyrë u arrit. Nuk mori të djathtën, por mori të majtën komuniste në Shqipëri. Dhe ai po e dominon jetën politike të vendit.
Berisha: Shaban Murati është një gazetar i njohur, publicist i shquar, i përkushtuar, ka shkruar një gjë shumë interesante para disa muajsh. Thotë se në 1997 në një kafe ku pinte çdo ditë kafenë Ramiz Aliaj, shkoja dhe unë. Aty vinte Sofo Lazri. Çfarë ishte Sofo Lazri. Ky sipas burimeve absolutisht të besueshme ka qenë shefi i KGB-së për Shqipërinë, pra ka qenë shefi direkt i Ramiz Alisë. Këtë e kisha konstatuar 100%. Por burime që e nxirrnin Sofon shef të KGB-së, këtë ma kanë thënë nga burime të huaja shumë serioze. Pra Sofo Lazri, kur Ramizi nuk është këtu dhe mjedisi aty po priste me adhurim Fatos Nanon, thotë; lëre mor, nuk duhet gjë çuni i Thanasit, na duhet çuni i Netës këtu thotë, thërrisni çunin e Netës. Çuni i Netës ishte Edi. Se e ëma quhej Aneta Koleka. E vërteta është se kur ka vdekur Sofoja, Edi Rama ka qarë telefonat e gazetarëve që të shkruajnë se ka qenë person i rëndësishëm.
E rëndësishme është z. Berisha, se kam lexuar shumë komente në rrjet, ku e përgjithshmja ishte; paskan qenë bashkë para 32 viteve dhe janë sërish bashkë në politike pas 32 vitesh.
Berisha: Jo, jo, nuk ka krahasim më fat keq. Pas 32 vitesh, jam në politikë pasi kam dhënë 3 ose 4 herë dorëheqjen. Edi Rama nuk ka dhënë asnjë dorëheqje. Kaq. Pasi kam respektuar votën e lirë 3-4 herë, Rama nuk e ka respektuar asnjëherë. Mos krahasoni të pakrahasueshmen. Edi Rama është burim fatkeqësie për këtë komb, vend, kurse ai që respekton rregullat ai ndjek rrjedhën e demokracisë. Asnjë lloj krahasim nuk mund të bëhet mes atij që me kod moral jep dorëheqjen kur nuk e votojnë, atij që rikthen në mënyrën më të fuqishme votën në partinë e tij, me atë që zhduke votën në partinë e tij. Me atë që nuk pranon të votohet ndonjëherë, me atë që nuk pranon që qytetarët e tij të votojnë. Pra po ti marrim kështu kemi të bëjmë më një autokrat, që nuk njeh konceptet elementare të demokracisë dhe një demokrat që lufton për këto parime. Kaq është e gjithë historia këtu. Askund tjetër nuk mund ta vendosësh këtë.
A do të ketë një përballje finale Sali Berisha-Edi Rama, apo njëri do të ndalojë rrugës.
Berisha: Një përballje finale, do të ketë një disfatë finale të Edi Ramës dhe ai do të përgjigjet për të gjitha këto që u ka bërë shqiptarëve
