Mikhail Labkovsky është psikologu më i famshëm rus, këshillat e të cilit, ndër të tjera, për rritjen e fëmijëve, tërheqin vëmendjen e njerëzve në mbarë botën. Së fundmi ai botoi një libër të ri të titulluar “Unë dua dhe kuptoj: Si të rrisim fëmijë të lumtur (dhe të mos çmendemi nga ankthi)”. Aty ai flet se si ta rrisësh një fëmijë qe të jetë një person i shëndetshëm mendor, i pavarur dhe i lumtur.
Labkovski në librin e tij trajton çështje specifike që kanë të bëjnë me rritjen e fëmijëve: çfarë duhet bërë në vitin e parë të jetës së fëmijës; çfarë është e vërtetë për zhvillimin e hershëm të fëmijës; si ta ndihmoni fëmijën tuaj të pëlqejë kopshtin e fëmijëve; si ta përgatisim një fëmijë për shkollë… Mendimi i tij për ndëshkimin e fëmijëve është veçanërisht interesant.
Në librin e tij, Labkovski shkruan se të rriturit e sotëm janë një gjeneratë e thyer, sepse shumë prej tyre kanë qëndrim pozitiv ndaj ndëshkimit fizik, pasi që ata vetë janë rrahur në fëmijëri dhe nuk e kuptojnë plotësisht pse është keq.
“Kjo, natyrisht, nuk do të thotë që t’i shikosh prindërit dhe të bësh shembull – edhe mua më kanë rrahur kur kam qenë i vogël dhe ç’të keqe kam, jam bërë burrë”, shkruan Labkovski.
Ai shpjegon se një prind që ngre dorën mbi fëmijën është një person i çekuilibruar mendërisht, se ka probleme me agresivitetin dhe zemërimin. Labkovski thotë se këto probleme duhet të zgjidhen dhe jo të barten tek fëmija.
Mihail Labkovski flet edhe për atë se çfarë ndodh në kokën e një fëmije nëse prindërit e tij e rrahin.
“Atëherë kupton se bota funksionon kështu: i forti mund të lëndojë të dobëtin. Ai mendon se prindërit nuk e duan, se është keq. Dhe atëherë si do të rritet fëmija? Si do të komunikojnë me njerëzit e tjerë, me kafshët? Si do t’i mësojnë fëmijët e tyre të jetojnë…”
Ndaj psikologu ju këshillon që të flisni me fëmijët, t’u shpjegoni kur gabojnë në diçka. Në të njëjtën kohë, nuk duhet të kritikoni karakteristikat e fëmijës, por një akt, procedurë specifike.
Mihail Labkovski shpjegon se kur flisni me një fëmijë, nuk keni pse ta ngrini zërin, edhe nëse fëmija është fajtor për diçka.
“Në Rusi, kjo është mjaft e zakonshme. Shumë të rritur, kur ndëshkojnë fëmijët, e konsiderojnë detyrën e tyre të bërtasin dhe të qortojnë. Ekziston një mendim i qartë se përndryshe fëmijët nuk do ta kuptojnë se çfarë po ndodh, nuk do ta vlerësojnë seriozitetin e situatës”, thotë Labkovski.
Psikologu këshillon që të bisedohet me fëmijën butësisht, por me vendosmëri, d.m.th. në mënyrë vendimtare. Ai shkruan se me këtë lloj komunikimi ndan qartë një veprim të mirë nga i keqi dhe shton se dënimi nuk ka pse të pasohet me të bërtitura dhe goditje.
