Me fitoren si objektiv, banale të thuhet, por në rastin e Milanit, banaliteti ia lë vendin domosdoshmërisë. Detyrim suksesi, sot kundër Salcburgut, ndonëse përllogaritjet e renditjes i ofrojnë “Djallit” mundësinë për të kapërcyer fazën e grupeve edhe me barazim. Pra, pse t’i konsiderojmë tri pikët pothuajse si një detyrim? Ka të paktën pesë arsye dhe të mira madje.
PARATË – Pjesëmarrja në Champions i bën të pasur ata që e frekuentojnë jo vetëm me përfitimet që vijnë për pjesëmarrjen. Në këtë turne vlen ar çdo pikë e vetme që sillet në shtëpi. Saktësisht për fazën e grupeve: fitorja vlen 2.8 milionë euro, barazimi 930 mijë euro. Ka një ndryshim. Llogaritjet se sa ka grumbulluar Milani deri më tani në udhëtimin e Grupit E janë të lehta: pak më shumë se 6.5 milionë. Ah, hyrja në klubin ekskluziv të gjashtëmbëdhjetë bukurosheve të Europës vlen edhe 9.6 milionë euro të tjera. Përveç kësaj, sigurisht, për një tjetër arkëtim nga biletat. Për të marrë shembullin e fundit në rend kronologjik, 75,000 eurot me Çelsin e çojnë përfitimin kuqezi në 6.8 milionë.
NATYRA E “DJALLIT” – Dallohet mirë duke e parë të luajë dhe nga ana tjetër, sigurisht që vetë Pioli nuk e fsheh: ky është një ekip kryesisht i paaftë për të bërë llogari e për të menaxhuar renditjet. Milani, si në këmbë ashtu edhe në kokë, fluturon kur shkel gazin. Kjo vlen për menaxhimin e rezultatit në kontekstin e një ndeshjeje, teksa mbajtja e topit si qëllim në vetvete zakonisht kthehet në një bumerang nëse ekipi nuk synon të shënojë. Nga ana tjetër vlen edhe për reflektimet ndaj kundërshtarëve. Nuk është rastësi që një nga motot e Piolit është kërkesa që skuadra të mendojë vetëm për veten dhe jo për fatet e të tjerëve. Një dalje në fushë sot, duke e përgjumur veten në zonën e rehatisë së dy nga tri rezultatet e dobishme, do të ishte e barabartë me vendosjen e një këmbe në Ligën e Europës, e cila është e sigurt nëse kuqezinjtë nuk marrin të paktën një pikë ndaj Salcburgut.
RINOVIMI I PIOLIT – Nënshkrimi dhe njoftimi ishin në ajër, por jo kaq shpejt. Prandaj, klubi ka vendosur të ripërtërijë martesën me trajnerin e tij – këtë herë me një hark kohor të gjatë – menjëherë një prej paraqitjeve më të këqija të Milanit të tij dhe udhëkryqit të parë të vërtetë të sezonit. Pra, në një kontekst të tillë, çfarë do të ishte më mirë? Një fitore bindëse, si ajo e Zagrebit, që vërteton rritjen e “Djallit” edhe në Europë do t’i rikthente fuqinë një skuadre që u largua e zbehur nga Torino. Klubi ka dorëzuar besimin dhe pushtetin në duart e trajnerit në sytë e një dhomë zhveshjeje që e ka ndjekur gjithmonë me nder dhe dashuri. Tri pikë sot do të ishin si firmat e dëshmitarëve në aktin e martesës së Piolit me kuqezinjtë.
VETËVLERËSIMI – Nuk është më ai Milani që, pas një disfate të keqe, endej në hije në një kërkim të dëshpëruar për çelësin e dritës. Tashmë “Djalli” është, prej disa kohësh, një ekip i pjekur, i aftë për të reaguar si brenda së njëjtës ndeshje, ashtu edhe pas një disfate të rëndë. Në përgjithësi, në 153 ndeshjet nën drejtimin e Piolit, kuqezinjtë kanë rreshtuar dy humbje radhazi vetëm katër herë. Humbjet e tjera (20) janë pasuar gjithmonë nga fitore ose barazime.
JOSHJA TREGTARE – Nuk ka vitrinë më të shndritshme se Liga e Kampionëve për të ekspozuar produktin. Nëse Milani u është rikthyer të ardhurave komerciale në rritje, sigurisht që në një masë të madhe i detyrohet një Skudetoje që i mungonte prej 11 vitesh, por edhe nga rikthimi në turneun më të bukur të Europës futbollistike. Një supermarket luksoz në të cilin mund të investohet pa frikë e duke pasur siguri fitimi.
Raporti i fundit tregon se Milani në sezonin 2021- ’22 regjistroi 297.6 milionë euro të ardhura krahasuar me 261 milionë një vit më parë. Megjithatë, për të joshur investitorët, vitrina duhet të jetë e rregulluar mirë. Dhe pastaj kthehemi në pikën e fillimit është një gjë të mbyllësh grupin në 8 pikë, ndoshta në -5 nga Çelsi, një hendek shumë i thellë. E një tjetër është të përfundojë tri pikë pas “Bluve”, duke rrëshqitur në raundin e dytë falë 10 pikëve, fryt i tri fitoreve.
