Tre vjet më parë Giorgia Meloni, ylli në rritje i së djathtës nacionaliste të Italisë, papritur e gjeti veten një ‘hit’ në pistat e vallëzimit të vendit.
Një fjalim në të cilin ajo e përshkroi veten si “një grua, një nënë, një italiane dhe një e krishterë”, u përdor nga një DJ i cili ishte i pakënaqur për pikëpamjet e saj për martesat e homoseksualvë, fjalët e saj i bëri bashkë dhe montoi duke krijuar edhe një vidoe, me ritme muzike.
Por duket se kjo nuk e shqetësoi aspak Giorgia Meloni, pasi kur qëllimi ishte të shkaktonte efekte negative, ndodhi e kundërta.
Kënga u dëgjuar derisa arrit të vendosej në top lista dhe në vend që të ulte figurën e Meloni, ajo shtoi popullaritetin e saj.
“Kënga ishte shumë e mirë dhe shumë e preferuar. Ajo që ishte menduar të ishte një armë kundër ideve të mia në mënyrë paradoksale u bë një mënyrë e fuqishme për t’i përforcuar dhe përhapur ato”, ka thënë ajo.
Por tani nuk është pista e vallëzimit ku duket se është drejtuar Meloni, por Palazzo Chigi, selia e kryeministrit italian.
Ndërsa zgjedhjet e parakohshme afrohen pas rënies javën e kaluar të qeverisë së Mario Draghit , partia e saj po kryeson sondazhet, duke rritur mundësinë që ish-gazetarja 45-vjeçare të marrë pushtetin në krye të një koalicioni të krahut të djathtë.
Suksesi më 25 shtator, pas një fushate të shkurtër, ndërsa shumica e italianëve janë me pushime, mund t’i japë vendit jo vetëm udhëheqësen e parë femër, por edhe të parën nga një parti që mund t’i gjurmojë rrënjët e saj nga Benito Mussolini, pikërisht në kohën e 100-vjetorit, Tetori i Marshimit në Romë që solli në pushtet diktatorin fashist.
Luftarake, me mendime dhe me një theks të fortë nga Roma që mund ta bëjë atë të tingëllojë përgjithmonë të zemëruar, Meloni është populistja më e fundit evropiane që ka prekur pakënaqësinë e klasës politike të vendit të tyre.
Ashtu si shumica, ajo është anti-emigrante, euroskeptike dhe kritike ndaj asaj që italianët e quajnë pensiero unico (mendim i vetëm), një term që nënkupton diçka politikisht korrekte ose të zgjuar.
Por ajo është gjithashtu një atlantiste e prirur për të larguar frikën në Evropë për admirimin e të djathtës italiane ndaj Presidentit Putin.
Publikut duket se i pëlqen ajo që dëgjon: në zgjedhjet e fundit në 2018, Brothers of Italy, të cilat Meloni i ka udhëhequr që nga viti 2014, fituan vetëm 4 për qind të votave, krahasuar me 14 për qind për Forza Italia të Silvio Berlusconit dhe 17 për qind, për Ligën e Matteo Salvinit.
Javën e kaluar, një sondazh e vendosi partinë e saj në krye me 23.7 për qind, pak më shumë se dy partnerët e saj të mundshëm të koalicionit së bashku dhe një pikë përpara Partisë Demokratike, forca kryesore në të majtë.
Me flokët e saj biondë të ndezur, Meloni bie në sy mes meshkujve që dominojnë politikën italiane.
Çuditërisht, ndoshta, për një ithtar të vlerave familjare, ajo nuk është e martuar me Andrea Giambrunon, 41 vjeç, gazetarin e televizionit, i cili është babai i vajzës së saj pesëvjeçare, Ginevra.
“Ne nuk flasim për martesën edhe pse besoj në parimet e saj. Është sikur gjërat tashmë janë në ekuilibër”, ka thënë ajo.
Në autobiografinë e saj bestseller, botuar vitin e kaluar, Meloni tregon për përkushtimin e saj ndaj nënës dhe motrës së saj.
Në librin e saj, Meloni pretendon se nuk ka frikë të “përsërit për të nëntën herë se nuk i përmbahem kultit të fashizmit”.
Megjithatë, ka shumë lidhje me partinë e saj, e cila e merr emrin nga rreshti i parë i himnit kombëtar italian, me MSI-në, të krijuar në vitin 1946 nga ish-mbështetësit e Musolinit.
Simboli i tij përmban flakën me tre ngjyra të përdorura dikur nga MSI, dhe figurat kryesore të partisë dallohen periodikisht duke bërë përshëndetje fashiste ose duke festuar ditëlindjen e diktatorit.
Ka lidhje familjare edhe me Il Duce: Rachele Mussolini, një nga mbesat e tij, është këshilltare në Romë për partinë dhe Caio Giulio Cesare Mussolini, një stërnip, qëndroi pa sukses për Parlamentin Evropian në 2019.
Partia u trondit vjeshtën e kaluar nga një hetim i fshehtë i filmuar nga një faqe interneti lajmesh që akuzoi Carlo Fidanza, një eurodeputet i afërt me Melonin, për përfshirje në financimin e paligjshëm të partisë dhe për lidhje me Roberto Jonghi Lavarini, një neofashist i pasur i njohur si baroni i zi. Prokurorët kanë hapur një hetim për Fidanzën, e cila ka mohuar çdo shkelje.
Meloni reagoi duke u përpjekur të minimizonte lidhjet e saj me Lavarinin, vetëm që ai të përgjigjej se një pjesë të madhe të suksesit i detyrohej mbështetjes së militantëve të tij të ekstremit të djathtë.
Në fund të fundit, më shqetësuese sesa bagazhi historik i Melonit është nëse, në rast të një fitoreje, ajo do të jetë në gjendje të mbledhë mjaft figura kompetente nga partia e saj për të plotësuar postet e larta qeveritare.
Ekziston edhe pyetja se sa mirë do të shkonte administrata e saj me Komisionin Evropian? Kjo e fundit do të luajë një rol kyç në vendosjen nëse Italia ka kryer reformat e nevojshme për të zhbllokuar këstet e mëtejshme të 191.5 miliardë eurove shumë të nevojshme (163 miliardë £) në grante dhe kredi me interes të ulët që do të marrë nga rimëkëmbja e BE-së për Covid fondi nga tani deri në vitin 2026.
Tregu italian i aksioneve ra dhe kostot e huamarrjes së qeverisë u rritën pasi Draghi, njoftoi se do të largohej.
Pra, a do të marrë Meloni postin kryesor? Francesco Grillo, drejtor i Vision, një institut italian i mendimit, i vendos shanset e saj në 70 për qind, me kusht që, si në vitin 2018, partia e saj të bëjë fushatë në një aleancë me Forza Italia dhe League, që ndoshta do t’i bënte ata forcën më të madhe politike në parlament.
