Nga Elton Laska
Në 13 qershor rreth 75 mijë anëtar të Partisë Demokratike me të drejtë vote, do t’i drejtohen kutive të votimit për të zgjedhur kryetarin e ri. Personalisht, si anëtar i vjetër i kësaj force politike por edhe si ish drejtues i strukturës së FRPD-së kam qenë i mendimit se nuk ishte koha e përshtatshme për garë, pasi PD tani do duhej të kishte prioritet denoncimin e masakrës elektorale të 25 prillit, që e tjetërsoi votën e shqiptarëve dhe prodhoi një parlament që do jetë një miksim i korrupsionit galopant 8-vjeçar, parave të krimit dhe eunukëve të qeverisë.
Prioriteti i kësaj force politike do duhej të ishte ndërkombëtarizimi mediatik i masakres zgjedhore, pasi përgjimet e Bildit për dosjet 339 dhe 184 do dukeshin qesharake para asaj se çfarë ka ndodhur në 25 prill, ku vota masive për opozitën e bashkuar u tjetërsua nga paratë e krimit, paratë e termetit që u hodhën në fushatë, kodi zgjedhor dhe përdorimi i pushtetit të pakufi. Pas denoncimit dhe mediatizimit të masakrës, PD do duhej të niste një debat të madh, ku të nxirrnim mësime nga beteja e 25 prillit. Ndërkohë do duhet të nisë një proçes promovimi për figura që spikatën, që mundën të merrnin vota nominale në numër të kënaqshëm, si Kastriot Piroli, Luçiano Boçi, Asllan Dogjani, Petrit Doda, Ori Nebiaj apo Qerim Ismaili.
Dita e zgjedhjeve është nesër, të gjithë kanë rënë dakord për këtë, u njohëm me platformën e 4 kandidatëve gjatë këtyre dy javëve.
Demokratët duhet të reflektojnë ditën e nesërme dhe të bëhen pjesë e këtij proçesi të rëndësishëm pasi Kryetari i ri i Partisë Demokratike duhet të jetë zgjedhje e demokratëve dhe jo zgjidhje e demokratëve.
Katër kandidatët janë njerëz me kontribute të spikatura në PD dhe linçimi i tyre nga anëtarët apo grupe të ndryshme nuk i shërben askujt vetëm kësaj mazhorancë që e financon përçarjen si proçes në interes të saj.
Ka ardhur koha që tek njëri-tjetri (mes demokratësh) të spikasim vlerat e jo të metat, pasi vetëm kështu gara do na bashkojë e do na forcojë.
Fakti që në PD ka garë dhe debat real duhet të na bëjë krenarë që aderojmë në këtë forcë, politike, pasi panorama në kampin rival na kthen pas në vitin 1945, kur partia ishte shteti e zoti së bashku dhe individi ishte thjeshtë një mjet në shërbim të partisë.
Demokratët e thjeshtë sot ashtu si shumica e shqiptarëve po përballen më një regjim të egër që po mban peng integrimin drejt Evropës dhe po inkuadron vendin në kampin e lindjes, duke u kthyer në një shtet vasal të Turqisë dhe shtet servil të Serbisë e Rusisë. Sot më shumë se kurrë nevojitet bashkim i fuqishëm përballë një pushteti të pakufishëm, i cili me siguri do të vazhdojë të gllabëroje taksat dhe të drejtat tona edhe më shumë se çka bërë deri më sot.
