Nga Philippe Escande
Bazuka është një armë anti-tank e shpikur nga amerikanët më 1942, përdorimi i të cilit, sipas gjeneralit Eisenhower, ishte vendimtar në fitoren e aleatëve mbi Gjermaninë naziste. Por masat që po merren nga bankat qendrore janë shumë më të fuqishme, megjithëse askush nuk e di nëse do të jenë të mjaftueshëme për të fituar luftën ekonomike kundër virusit. Gjashtë ditë pas shpalljes së paketës së parë të ndihmës për institucionet bankare, Banka Qendrore Evropiane (ECB) lëshoi një plan gjigant 750 miliardë euro në formën e riblerjes së borxheve shtetërorë ose të biznesit.
Një program masiv i krahasueshëm me atë të Rezervës Federale të SHBA dhe Bankës së Anglisë, që përfshin shuma ekuivalente. Këtë herë, BQE, megjithë qeverisjen e saj pafundësisht më komplekse sesa ajo e homologëve të saj, ishte e shpejtë në reagimin ndaj përkeqësimit të papritur ekonomik, i lindur nga paraliza e plotë e veprimtarisë ekonomike dhe kolapsi i tregjeve.
Bazookat janë me fuqi ekuivalente, por, për BQE-në, fakti që i përdori aq shpejt siguroi tregjet, e befasuar këndshëm nga shpejtësia dhe shkalla e reagimit.
Për një herë, institucioni Evropian, ende i shqyer midis filozofive antagoniste të anëtarëve të tij, nuk u kundërshtua. Duhet thënë se, për institucionin e flamurit të eurozonës, sfida është ekzistenciale. Mosreagimi do të thoshte lënia e disa prej anëtarëve të saj historikë, si Italia apo Spanja, tashmë më të prekurat nga Covid, jashtë spektrit të euros 19 vjet pas krijimit të saj. Qe rritja e papritur e normave italiane, pas daljes fatkeqe të shefes së BQE-së, Christine Lagarde, të enjten e 12 marsit, me deklaratën se BQE ishte e pakënaqur në ngritjen e normave të borxhit italian, fakti që në mënyrë paradoksale e detyroi institucionin për të nxjerrë artilerinë e rëndë.
Por risia e madhe është se arma tani do të jetë shumë më e saktë. Për herë të parë, BQE do të jetë në gjendje të synojë, pa kufizime blerjet e pasurive të një vendi të caktuar, për shembull Italisë apo Greqisë, pa qenë e detyruar ta bëjë këtë me gjithë vendet e tjera të zonës. Më në fund, qeveritë, duke përfshirë edhe ata më pak të gatshme, po angazhohen në plane masive mbështetje për ekonomitë e tyre, siç kërkon Banka Qendrore. Mbetet hapi i fundit, lëshimi i një kredie specifike të madhe evropiane, një “bond koronë”, siç sugjeron Italia. Presidentja e ECB Christine Lagarde e mbështet atë, por politikanët gjermanë dhe holandezë ende janë skeptikë. Sidoqoftë, përkundër ngurrimit të këtyre kujdestarëve të dogmës buxhetore, BQE po rrit fuqinë e saj të zjarrit. Të gjithë po e kuptojnë më në fund rrezikun e mosveprimit. Le Monde
