Leucocarpa, e njohur edhe si leucolea, është një larmi e rrallë ulliri, që gjendet kryesisht në jug të Italisë, në rajonin e njohur historikisht si “Magna Graecia” ose Greqia e Madhe. Ajo e derivon emrin e saj nga fjalët Greke e bardha (leucos), ulliri (elaea) dhe farë (carpos), leucocarpa ose leucolea ulliri karakterizohet kryesisht nga forma e saj e vogël. Por gjatë procesit të pjekjes, frutat e tij marrin një ngjyrë delikate të fildishit ose e perlave të bardha.
Ekspertët pohojnë se kjo farë e veçantë, me shumë mundësi, u shfaq në jug të Italisë gjatë viteve të kolonizimit Grek të gadishullit Italian dhe Siçilisë. Kjo pemë unike ulliri të bardhë është pjesë e familjes më të gjerë të ullinjve, të njohur për botën shkencore si “olea Europea”, që do të thotë ulliri europian.
Jugu i Italisë nuk është i vetmi vend ku prodhohet ky varietet, ai ekziston në një lloj të ngjashëm në Greqi, por ato janë mjaft të rralla, por edhe në disa zona përgjatë brigjeve mesdhetare të Afrikës veriore dhe përgjatë gjithë perëndimit në brigjet e Atlantikut të Portugalisë.
Sidoqoftë, produktet e tij nuk eksportohen në mënyrë të organizuar dhe sistematike. Leucocarpa është përdorur tradicionalisht në shekujt e kaluar nga komunitetet e Mesdheut, kryesisht për qëllime fetare, pasi ngjyra e saj e bardhë u bë sinonim me pastërtinë.
Ekzistojnë prova që madje edhe kishat e krishtera të rajonit dihej që përdorin vajin e veçantë të ullirit të prodhuar nga kjo shumëllojshmëri për të vajosur perandorë dhe mbretër.
Fatkeqësisht, për arsye të panjohura, Leucocarpa u përhap më pak dhe me kalimin e viteve, dhe ullinjtë e saj dhe vajrat tani janë produkte të rrallë, por bukuria e saj delikate është vërtet mjaft tërheqëse. Kushdo që është i interesuar të shohë se si duket ky lloj ulliri apo të shijojë vajin e tij do të duhet të përpiqet të bëj kërkime të shumta pasi nuk është shumë e lehtë t’i gjesh ato në supermarkete të rregullta. /SCAN
