Nga Boldnews.al
A kishte rast më të mirë së 30 qershori? Zgjedhje të fituara ende pa nisur gara, me vete kishte ca ambasadorë të huaj që dhanë idenë se janë për shtetin ligjor ku po ecte në rrugën e mbarë Edi Rama. Në ditën e votimeve, komisionerët ishin socialistë, votuesit socialistë, numëruesit socialistë KQZ-ja socialiste dhe “fryma” po socialiste.
Kapakët e kutive të votimit u mbyllën, rezultati dihej, 61 bashki të fituara pa garë nga Partia Socialiste, në zgjedhjet njëpartiake. Sot, kur kanë kaluar vetëm dy muaj nga përfundimi i zgjedhjeve (votimeve) të turpit, ccudia e madhe ka ngjarë. Të paktën tre kandidatë socialistë rezultojnë me të shkuar të errët kriminale, të dënuar jashtë vendit.
Më i fundit, pas Valdrin Pjetrit të Shkodrës dhe Agim Kajmakut të Vorës, është kryebashkiaku i Vaut të Dejës Mark Babani, sipas Partisë Demokratike ai është dënuar dhe dëbuar nga Italia dhe Maqedonia për vepra të ndryshme penale dhe këtë fakt e ka fshehur në formularin e dekriminalizimit. Përse kryeministri Edi Rama kandidon njerëz me të shkuar kriminale në poste të rëndësishme?
Është e famshme shprehja: “Qelbësira kudo që jeni bashkohuni dhe mundni Sali Berishën”. Kjo kishte “vlerë” për Ramën në vitin 2013 që solli në Parlament të akuzuar për vrasje, të proceduar për trafik prostitucioni, të dyshuar për grabitje me dhunë, për trafik droge dhe përdhunime. Më “qelbësira” se kaq nuk mund të zgjidhte, por e “justifikoi” se vetëm në këtë mënyrë me të fortë, rrugaccë, kriminelë dhe trafikantë mund të “mposhtte një sistem autoritar” sikurse e konsideronte qeverisjen Berisha.
Po sot kë mposhtën këta kryebashkiakë me korrikulum të zi të jetës së tyre? Kundërshtarë nuk kishin, edhe sikur një dru apo kafshën e butë dhe punëtore gomar të vinin kandidat, ai do të fitonte, mjafton që të kishte veshur ngjyrat e Rilindjes. Por Rama nuk nënshtroi kundërshtarët politik, ai këtë herë mundi qytetarët, vrau në shpirt ccdo individ votues ose jo.
Nuk është diccka aksidentale por frymë, mentalitet dhe formë qeverisjeje. Vendosja në krye të bashkive dhe administratës e tipave të fortë, të dhunshëm, kriminelë në të shkuarën dhe tashmen, është vetëm gjetje tipike e Rilindjes. Nëpërmjet tyre pushteti i madh lart, i kontrolluar deri në qelizë nga kreu i qeverisë dhe bashkëpunëtorët e tij shtrihet edhe më poshtë, deri në publikun e thjesht, atë qytetarin e vorfën që jeton me ndershmëri dhe vuan ndoshta edhe prej ndershërisë.
Për një problem ai do të trokasë në dyart e bashkisë, aty qoftë edhe një herë në javë i pret kryabshkiaku me të shkuar të errët, shumë herë i pashkollë, me sjellje arrogante dhe me fytyrën e ngrysur.
Për qytetarët ka dy rrugë; ose të mos ankohen fare për padrejtësinë, ose ti luten atij bashkiakut Rilindas për të marrë një të drejtë që u takon. Nuk është ccudi që ndonjëherë edhe mbarojnë punë, qoftë edhe të nënshtruar dhe me frikën në shpirt për reagimin e atyre që e ka përcaktuar “Babloku i madh” për të drejtuar bashkitë.
Nënshtrimi dhe përhapja e frikës nuk është e panjohur për vendin tonë. Plot 45 vjet jetuan nën trysninë e pushtetit dhe për të mbijetuar mbajtën kokën ulur, as sa qafa u është bërë si formë “pikëpyetje” shumë qytetarëve. Sot është e njëjta përkulje, përulje dhe frike, por vetëm ndryshon pasoja, pasi nuk ka një Spacc për të dënuarit politik. Flet lirshëm në kafene duke zgjedhur bashkëfolësit por me kokën gjithnjë pas, mos po më dogjon ndonjë Rilindas?