Në nëntor të 2014 studentët e “Gjeologjikut” dolen në protesta për të kundërshtuar VKM-në e cila tjetërsonte godinën e Fakultetit për t’ja dhënë në përdorim Ministrisë së Drejtësisë. Pas ditësh protestash në Fakultet dhe përpara. Kryeministrisë, kulmimi i tubimit studentor ishte në datë 12 Nëntor.
Ishte një dite pas “trimerisë” që KM kishte bërë në Beograd dhe ashtu i karikuar la mbledhjen e qeverisë dhe erdhi per t’u ulur gju më gju me ne studentët e pedagogët e për të na dëgjuar hallin. Pasi mbaroi shfaqjen, duke ngulur ne tokë nje pedagog pensionist i cili merakosej me të drejtë për fatin e laboratorëve dhe kampionevë që me aq mund i kishte mbledhur qysh në vitet 60, u largua për në mbledhjen e tij.
Ne mesditë u njoftuam që KM kishte kërkuar një përfaqësi të studentëve dhe pedagogëve për t’u takuar. Pas diskutimesh u caktuan nga nje pedagog për cdo departament, pra 4 pedagogë, 2 studentë, rektori dhe dekani. Nuk po i hyj pershkrimit te luksit brenda godinës qeveritare apo kamarierëve me frak që vërdalliseshin në koridore.
Pasi u ulëm në një sallë me nje tryeze të rrumbullakët, hyn KM, sekretaria e tij dhe Ministria e Arsimit Nikolla. Sapo Dekani mori fjalën, ia preu shkurt duke i thënë se na kishte thirrur për ta dëgjuar në atë dhe jo ai neve. Mbaj mënd që 35 minutat që vijuan i ngjanin një monologu të përzier me hakërrime, fryerje e kërcënime. Rektorit, të cilit i ngeli fjalia në gojë. Më kujtohet si sot mimika e tij dhe fjalia që nxori nga goja. “Zoti Kryeminister, jo për t’ju bërë elozhe po ju bëni pune të bukura”. I nderpreu fjalën dhe i kujtoi dritaret e shtrëmbërta në godinën e re të korpusit dhe problemet që kishte me auditin.
Nuk kam pare ndonjëherë drejtues universitetesh t’i dridheshin leqet e këmbeve e t’u binin djersë të ftohta e të bëlbëzonin.
Më pas i erdhi radha një pedagogu të ri që ende është në mes të protestave studentore. Fillimisht e mori si student dhe kërkoi të dinte cfarë viti ishte. Mirëpo njëzëri mori përgjigjen që ishtë pedagog dhe i diplomuar në Angli madje. Kur dëgjoi këtë fakt vuri duart në kokë dhë duke nxjerrë një psherëtimë, tha që ishte ditë e zezë për arsimin, pasi paska pedagogë, madje të diplomuar jashtë që nuk e kuptojnë atë dhe vizionin që ai kishte për arsimin. Perplasja ishte aq sa nuk kurseu as fjalën e fundit kundrejt tij, që për arsye etike nuk po e them.
(Te gjitha këto zhvilloheshin ndërsa ai vërviste një shishe uji nga ato që kishim para, sa në një dore sa në tjetrën, pa ngurruar ta përplaste atë bashkë më duart sa herë që donte të theksonte ato cka thoshte).
Më pas u konfliktua me një studente ( studente që për nga karakteri është burrneshë) e cila i vuri në dukje se ishte duke berë monolog, ndërkohë që na kishte thirrur për dialog.
Premtoi parajsen në tokë për ne gjeologjiksat, kushte fantastike, godinë të re, laboratorë modernë etj. Mirëpo deri në fund nuk pranoi ta bënte atë që në i kërkonim, të nënshkruante ato që thoshte e premtonte. Na thoshte se duhej t’i besonim fjalës së tij dhe të shkruar nuk do na jepte asgjë.
E vetmja fjali që ministria tha ishte: “Duhet të jeni të lumtur që keni nje kryeminister si Edi Rama që mendon për ju studentët”
M’u kujtuan perlat e Lenka Cukos në atë moment.
Pas atij takimi, protestat u ndërprenë . U ngritën bicim komisione që përpiluan kërkesa për kushtet dhe laboratoret. Rezulatatin besoj e merrni me mënd. Një zero me xhufkë. Fakulteti vazhdon të jetë në administrim të Ministrisë së Drejtësisë ( Askush nuk e ka ngritur si kërkëse në protestën e këtyre ditëve që pronat, godinat duhet tu kalojnë në pronësi universiteteve, kështu që ato të mund të investojnë në godinat e tyre pa pasur frikën se vjen një qeveri nesër dhe vendos ta bëjë pallat drejtësie apo kazerm ushtrie).
Asnjë investim nuk bëhet në Fakultet, laboratorët kurrë nuk u ndërtuan dhe në këto 4 vjetë asnjë progres nuk është bërë në Fakultetin i cili duhej te ishte në pararojë të zhvillimit industrial të Shqipërisë.
Doja ta ndaja me studentët që po protestojnë këtë experiencë që gjeologjiksat patën. Mbase mund të nxirrni ndonjë mesim prej saj. Shumë prej nesh që ishim aty duke protestuar e kishim të qartë që nqs kërkesat do të realizoheshin përfitimi nuk do ishte i yni , individual. Shumë prej nesh ishin në prag diplomimi dhe e dinim që sdo ishim aty për të parë më sy ndryshimin po do të ishin brezat që do vinin pas dhe shoqëria në përgjithësi./lolita/
