Nga Sokol Gjoni
Zgjedhjet e pjesshme të 11 shtatorit në Dibër, përveç debatit politik mbi parregullsinë e proçesit dhe deformimin e vullnetit të zgjedhësve me mekanizma kriminalizues, kanë imponuar në mënyrë të “shtrydhur” dhe një debat të brendshëm në radhët e PD-së.
Gjithnjë e më shumë, po shtohen zërat për një qasje të ndryshme të aksionit opozitar, dhe veçanërisht, të riorganizimit të strukturave të PD-së në bazë, të cilat, në rastin më të mirë janë të mefshta dhe apatike, dhe në rastin më të keq, janë të kapura dhe kontrollohen nga segmente të qeverisë. Më shumë se sa një konstatim sipërfaqësor, ky është një realitet që duhet të alarmojë lidershipin politik. Mjafton t’i hedhësh një sy drejtimit të disa degëve të PD-së, dhe aty do të kuptosh arsyen e “pamotivimit” të këtyre drejtuesve, të cilët janë të shenjuar si “zullumqarë” me bëmat e tyre të si drejtues institucionesh gjatë qeverisjes së Partisë Demokratike, dhe si të tillë, janë të padenjë të përfaqësojnë zërin opozitar apo të inspirojnë reagimin qytetar.
Bjerrja e strukturave të PD-së në bazë, e artikuluar fuqishëm nga znj. Bregu, padyshim, është një këmbanë alarmi në prag të zgjedhjeve të vitit 2017, të cilat, për vetë klimën dhe kontekstin politik që zhvillohen, pritet të jenë jetike për shqiptarët.
Lidershipi politik i PD-së, krahas frontit opozitar, duhet të mendojë seriozisht për situatën e krijuar me mosfunksionimin e degëve dhe të strukturave, të cilat janë të shkërmoqura dhe vegjetojnë në braktisjen e madhe që u është bërë nga anëtarësia.
Opozita është mision, është alternativë, është qasje e ndryshme dhe si e tillë duhet seriozitet, përkushtim dhe angazhim. Për fatin e keq, në disa degë kjo nuk po ndodh! Kemi kryetarë degësh të PD-së, që të kapardisur shfaqen veç në raste festash apo pritjesh solemne, pjesën tjetër të kohës ndodhen të “ngujuar” në kapjen e tyre.
Funksionimi i strukturave të PD-së në bazë ka çeduar në shumë aspekte, duke prodhuar fenomene që nuk janë në traditën e partive të djathta, si:
- Fiktiviteti: Një fenomen, i cili ka gangrenosur në mënyrë permanente strukturat e bazës, duke krijuar stereotipin e një partie me struktura dhe anëtarësi jo solide.
- Inkoherenca: Nuk ka koherencë, qëndrueshmëri në përcaktimin dhe organizimin e një axhende të mirëfilltë opozitare, duke krijuar pështjellim dhe konfuzion në radhët e anëtarësisë.
- Proceset e brendshme zgjedhore: Në rrugëtimin e saj, afro 26 vjeçar, PD-ja ka patur oshilacione, sa i takon vlerësimit dhe respektimit të mekanizmit zgjedhor brenda vetes. Tashmë, kur menduam se demokracia e brendshme është në një stad të konsoliduar, për fatin e keq, konstaojmë se ka ende në krye të degëve të PD-së, individë, të cilët pazotësinë e tyre e shprehin me vendimmarrje përzënëse ndaj vlerave kontribuitive të partisë.
Duke ndjekur ethshëm debatin e krijuar, me zjarrminë e një anëtari të devotshëm, që e kam për nder të pohoj se i përkas Partisë Demokratike, partisë së Azem Hajdarit dhe të Sali Berishës, partisë së vlerave evropianizuese, partisë që shembi muret e diktaturës dhe solli pluralizmin në Shqipëri, mendoj, se lidershipi politik i PD, krahas sfidave madhore në mbrojtje të interesave qytetare dhe kombëtare, veçanërisht në luftën epike me kartelin e drogës, duhet t’i japë rëndësi dhe organizimit të strukturave, duke krijuar premisa të qartë në funksion të rritjes së cilësisë së drejtimit të degëve të partisë.
