Andrea Galli ka gati një libër pë vrasësit më të rrezikshëm me pagesë në Europë dhe më gjerë. Në një libër dedikuar historive, sesi disa djem u kthen në vrasës të pamëshirshëm, ka vend edhe për Julian Sinanaj. I njohur ndryshe si “Ujku i Vetmuar”, ai vuan një dënim prej 35 vitesh për akuzat e vrasjes me pagesë.
Në libër autori pritet të rrëfejë jetën e Sinanaj, sesi ai së bashku me familjen e tij u larguan drejt Greqisë për një jetë më të mirë. Elbasani i pas viteve 1990 nuk u ofronte asgjë më të mirë familjes së tij duke kërkuar emigrimin.
Por në Greqi, Juliani do të përballej me një racizëm të theksuar për faktin e të qenurit shqiptar. Kaq mjaftoi që ai të niste të merrte mësime nga një instruktor rus, për të marrë profesionin e vrasësit me pagesë. Historia e tij është mjaft e fshehtë dhe e dyshimtë pasi ai u rrit si një ushtar i vërtetë, besnik dhe i disiplinuar.
Pjesë nga libri:
Saktësisht ai u përdorë nga bandat kriminale të Selanikut dhe Vlorës. Një njeriu të programuar për të vrarë, të një shpirti “të detyruar të terrorizojë në mënyrë që të mos i nënshtrohet terrorit”. Shqipëria në vitet ’90, zbritja e pamëshirshme në luftë civile. Juliani, mësoni si fëmijë të mbidhte të tjerët dhe të mbani sekretet. Julian dhe motra e tij më e madhe nuk kanë lodra, si shumica e fëmijëve vendas, por ata janë me fat që nuk kanë lindur përbindësha, sepse në Elbasan – përbindëshi (Kombinati Metalurgjik) – lind monstra, dhe frytet e tokës janë të sëmurë edhe para lindjes. Është historia e një djali që nuk dëshiron të largohet nga nëna e tij, nuk dëshiron të largohet nga qyteti i tij. Julian do të ecë për nëntë ditë dhe tetë netë në kodrat greke. Julian, një njeri i aftë për të ushqyer afeksione por shumë më pak për t’i treguar ato, së pari një klandestin pa emër i cili zbret në rrugët e Selanikut, pastaj një vrasës jo-vrasës – por një interpretues i përsosur, me debutimin e tij në qytetin grek ku mafia ruse sheh gjithçka dhe di gjithçka. Një ushtar i vërtetë, besnik dhe i disiplinuar në “artet e luftërave” i cili do të kërkojë vetëm të takojë nënën e tij dhe një libër nga i cili është i fiksuar: Anna Karenina. Ndoshta sepse “çdo familje e pakënaqur është e pakënaqur në mënyrën e vet” ndoshta sepse e përjetshme ishte pritja e lumturisë që nuk i ishte dhënë dhe që nuk mund të ishte e mundur për të. Ndoshta sepse “nuk është e vërtetë që të gjithë jemi të barabartë, madje as përballë vdekjes”.
