Totti dhe Del Piero folën në “Sky” duke treguar disa anekdota nga e kaluara dhe si po e përjetojnë këtë moment izolimi nga “koronavirus”. Së bashku me ta, edhe Paolo Maldini e Javier Zanetti.
Ju keni pasur shumë përgjegjësi, si në klubet përkatëse, ashtu edhe në ekipin kombëtar…
Del Piero: “Përgjegjësia që kemi pasur gjithmonë ka qenë udhërrëfyese në sjelljen tonë. Ne kemi bërë diçka të rëndësishme për futbollin italian, së bashku me shokët e ekipeve tona. Përshëndetja e tifozëve të Real Madridit? Kur luani ashtu ndeshjesh, keni shumë tension, por kur zëvendësoheni dhe e kuptoni që fansat ju duartrokasin juve, kjo është një ndjenjë fantastike”.
Totti: “Duartrokitjet e “San Siros”? Është ndryshe të dalësh mes duartrokitjeve të një stadiumi, që nuk është i yti. Për ne lojtarët, të bësh të lumtur fansat është një burim krenarie”.
Si lindi miqësia midis Totti dhe Del Piero?
Del Piero: “Filloi në ekipin kombëtar. Ne ishim të paturpshëm (qesh), përfaqësuam dy botë të ndryshme, me tensione të ndryshme që bartëm me vete, por me një respekt të madh reciprok. Me kalimin e viteve dhe me ngjashmëritë në karrierën tonë e kuptuam njëri-tjetrin edhe më mirë”.
Fitorja e Kupës së Botës?
Del Piero: “Ai sukses na bën të plotë, ishte diçka unike dhe e jashtëzakonshme. Është kënaqësia maksimale, që mund të keni si lojtar”.
Keqardhje që nuk e keni fituar kurrë “Topin e Artë”?
Totti: “Është një çmim, që të gjithë lojtarët përpiqen ta fitojnë, por nuk është e lehtë. Unë kam pasur më pak mundësi ta fitoj atë sesa Aleksi. Te Roma, jo gjithmonë kemi pasur mundësinë të marrim në shtëpi një trofe. Por, do të më pëlqente”.
Del Piero: “Është një trofe që çdo lojtar do ta donte. Dinamika e caktimit të tij ndryshoi më pas, me kalimin e kohës. Për dy vite isha afër fitores së tij, por nuk ndodhi për ndonjë arsye dhe unë e ktheva faqen”.
Keni bërë shumë shaka me njëri-tjetrin..
Totti: Përsëritja e shakave ishte shakaja e vërtetë (qesh)”.
Del Piero: “Në mëngjes kemi pasur stërvitje, pastaj e kemi kaluar tërë pasditen duke përsëritur shakatë tona (qesh)”.
Buffon dëshiron të bashkohet me legjendat kombëtare…
Totti: “Ai nuk ka asgjë për të bërë, që të quhet një legjendë. Por, nëse ndihet mirë, ka të drejtë të vazhdojë të luajë”.
Del Piero: “Ne rikthehemi shpejt në formë, kështu që mund të luajmë përsëri…”
Ne e kemi parë çiftin sulmues Totti-Del Piero disa herë në ekipin kombëtar…
Totti: “Alex dhe unë mund të luanim nga jashtë, si sulmues të parë dhe të dytë. Për fat të keq, trajnerët gjithmonë vendosën të na vendosnin në kundërshti, duke zgjedhur njërin, ose tjetrin. Ne kemi qenë gjithmonë të disponueshëm, me respekt dhe përulësi. Çdo zgjedhje e trajnerit duhej respektuar”.
Del Piero: “Trapattoni na mundësoi të luanim shumë herë së bashku. Për fat të keq, Kupën e Botës në Kore të gjithë e mbajmë mend. Përveçse atëherë nuk kishte shumë raste të tjera. Ka keqardhje të madhe për këtë kontrast, por padyshim që trajneri bën vlerësimet e tij. Do të më pëlqente të eksperimentoja me këtë duet sulmues, të përbërë nga unë dhe Francesco. Në Itali-Gjermani ishim të dy në fushë, në Firence kishim fituar 4-1… Ne nuk luanim keq së bashku”.
A krijoi probleme për miqësinë tuaj lufta për vendin në ekipin kombëtar?
Del Piero: “Jo, absolutisht jo. Ne ishim një grup i bashkuar. Të gjithë realizuan idetë e tyre, por ishte një Kupë Bote në diskutim dhe ne nuk i dhamë hapësirë egoizmit të veçantë”.
Totti: “Nuk do të mjaftonte një ndeshje, ose zgjedhja e një trajneri për të prishur miqësinë tonë. Ai dhe unë ende mund ta themi fjalën tonë… Problemi është se jo të gjithë mendojnë si ne”.
Lamtumira juaj nga futbolli…
Totti: “Për mua ishte një ditë e veçantë, e pazakontë. Asnjëherë nuk kam menduar se tifozët mund të shkonin aq larg. Gjetja e fjalëve për atë ditë është e vështirë. I gjithë stadiumi ishte i bukur. Kjo është dashuria e tifozëve dhe askush nuk do ta heqë atë nga ne”.
Del Piero: “Unë e kuptoj atë që tha Francesco. Vala emocionuese që arrin në atë moment të mposht, edhe sikur ta kishit imagjinuar më parë. E imja ishte një gjë krejtësisht e ndryshme nga lamtumira e Francesco-s, por ajo që kam përjetuar në atë moment ishte e njëjtë. Ishte një emocion i sikletshëm”.
“Ndonjëherë, ne përcaktohemi nga disa momente të bukura të një trofeu, sepse ato të prekin në zemër. Ajo ditë e lamtumirës nga Juventusi mbetet e pabesueshme në të gjitha aspektet”.
