Në një intervistë të gjatë, e para për median shqiptare, ambasadori amerikan flet për Reformën në Drejtësi, mbështetësit dhe penguesit e saj, si dhe për dekriminalizimin. Nuk mungojë komentet për Ramën, Bashën, Metën dhe shkrimtarin Ismail Kadare dhe të shoqen Helenën, që i quan ‘thesar kombëtar’.
Intervistoi: Alfred Lela
Zoti Ambasador, si u ndjetë kur e gjitha kjo mbaroi, kur reforma në drejtësi u miratua? I lehtësuar, i përmbushur, i lodhur? Çfarë ndjetë kur u ngritët në këmbë dhe duartrokitët, çfarë po mendonit në ato çaste?
Unë së fundmi jam kthyer nga pushimet, por gjatë kohës kur isha me pushime, po shihja në një faqe interneti, më duket se ishte Balkanweb por nuk e mbaj mend mirë, ku ishin disa foto të asaj nate të 22 korrikut. Dhe po, isha shumë i lodhur pas shumë ditësh negociata dhe kundërshtish, dhe ajo që mendoj unë se të gjithë e dinë është se deri në minutën e fundit, asnjë nuk kishte besim se ky ligj do të miratohej, aq më tepër se do të miratohej me votë unanime. Prandaj dhe kur votimi përfundoi, disave prej nesh ende nuk u besohej, duke qenë se kishim punuar kaq gjatë me këtë projekt. Dhe këtë mund ta lexosh gjithashtu edhe në fytyrat e politikanëve shqiptarë, kur pas një rruge të gjatë përfundon me një rezultat aq pozitiv. I cili, mendoj unë, ishte historik për Shqipërinë. Jo vetëm cilësia e kësaj reforme, por fakti që e majta dhe a djathta u bashkuan, në një moment uniteti kombëtar, diçka që populli shqiptar e kishte kërkuar dhe që politikanët e tyre më në fund e mbështetën. Unë mendoj që ishte një moment madhështor. Dhe kam biseduar edhe me njerëz të cilët e kanë ndjekur nga televizori, të cilët gjithashtu kanë qenë mosbesues që kjo gjë po ndodhte…
Kur flisni për mosbesim, doni të thoni se kishit hequr dorë? A ishit përgatitur ju për një skenar B apo C?
Unë u them miqve të mi se në javët përpara votimit, ka pasur disa momente kur kam qenë shumë i mërzitur dhe mendoja se kjo gjë nuk do të ndodhte. Dhe mendoj që e njëjta gjë mund të thuhet për shumë njerëz që ishin në brendësi të këtij procesi, të cilët nuk mund ta shihnin nga jashtë lëvizjen politike dhe publike për ta përmbyllur këtë gjë. Nëse kthehemi prapa, unë mendoj se ata nuk kishin shumë zgjedhje, populli shqiptar e kërkon këtë, të gjithë e kërkonin këtë gjë, e gjithë media e kërkonte këtë. Por, kur je brenda diskutimeve mund të duket pak errësirë ndonjëherë.
Disa njerëz mund të pyesin se përse ka kaq shumë presion nga amerikanët, nga Departamenti i Shtetit dhe nga Ambasada që ju përfaqësoni? Përse kaq shumë presion për këtë reformë në veçanti? Cilat janë interesat e amerikanëve tek ajo?
Unë e kam thënë qartazi se është në interesin kombëtar të Shteteve të Bashkuara që Shqipëria, një aleate e NATO-s e Shteteve të Bashkuara, të ketë një sistem ligjor të ndershëm dhe funksional. Kjo është e rëndësishme për interesat tona për sigurinë, si anëtarë të NATO-s, është e rëndësishme për interesat tona tregtare, si partnerë ekonomikë, dhe është e rëndësishme që ne të kemi vlera të përbashkëta që ndajmë me njëri-tjetrin, ndërsa Shqipëria ecën përpara drejt anëtarësimit në Bashkimin Europian, dhe ndërsa ecim përpara së bashku në koalicione kudo në botë për të mbrojtur lirinë, kjo është një pjesë shumë e rëndësishme e asaj çka nënkupton demokracia.
Si jeni ndjerë apo çfarë menduat për ata njerëz që ngritën termin apo tezën se Shqipëria do të humbiste sovranitetin nëse aprovonte këtë ligj. Pati disa gazeta, disa opinionistë, disa politikanë që e ngritën këtë ide. Ishte spekulim?
Ju e keni dëgjuar Ambasadoren Nuland teksa fliste për sovranitetin e Shqipërisë. Ne, në Ambasadën e Shteteve të Bashkuara kemi folur për sovranitet. Për të qenë i sinqertë, ajo që është bërë në Uashington, Bruksel, dhe këtu në Tiranë, pasqyron faktin se qeveritë tona, qeveritë e Bashkimit Europian dhe e Shteteve të Bashkuara, po mbështesim diçka që ne besojmë se mbështetet nga populli shqiptar. Dhe çfarë është sovraniteti dhe demokracia përveçse mbështetja e vullnetit të popullit? Prandaj dhe pati shumë kritika për ato që në media u interpretuan si kërcënime. Ajo që mund të them se ne bëmë, si në çdo demokraci, ishin diskutimet e hapura me udhëheqësit politikë, anëtarët e parlamentit, udhëheqësit e partive. Dhe u thamë atyre, se ky është vendimi juaj, vendimi juaj sovran, ajo çka ju si individë vendosni, por donim edhe që ata ta dinin se nëse votonin kundër kësaj reforme, do të kishte pasoja. Do të kishte pasoja për Shqipërinë në lidhje me marrëdhënien e saj me Shtetet e Bashkuara, por edhe pasoja individuale për persona të caktuar në lidhje me Shtetet e Bashkuara.
Cilat do të ishin këto pasoja individuale që përmendni?
Më lejoni ta përfundoj duke thënë se Uashingtoni e bëri këtë në mënyrë shumë të ndërgjegjshme, dhe e bëri këtë në solidaritet me popullin shqiptar. Ne nuk do ta bënim kurrë këtë gjë pa kuptuar më parë se çfarë donin shqiptarët. Ka pasur shumë spekulime në media mbi ato që do ishin pasojat. Lejomëni t’ju them se shumica e këtyre spekulimeve ishin të gabuara, dhe se njerëzit kanë një imagjinatë mjaft krijuese për këto pasoja. Por ato ishin biseda private me secilin politikan.
Ambasada nuk e përgënjeshtroi asnjëherë thashethemin apo faktin – quajeni si të doni – se zyrtarë të Ambasadës iu dërguan mesazhe telefonike në celular disa politikanëve, duke i kërcënuar ata që të miratonin reformën. A u dërguan mesazhe të tilla apo edhe ky ishte një tjetër spekulim?
Lejomëni t’ju them se të gjitha bisedat e mia mbi pasojat dhe mbi marrëdhëniet, janë bërë të tëra ballë për ballë, ashtu si ne bëjmë në një demokraci. Ashtu siç jemi ulur sot ne të dy duke biseduar për këto çështje, ashtu edhe ne u ulëm me shumë politikanë. Ata na bënë pyetje, ne u bëmë pyetje, dhe më pas biseduam edhe për pasojat. Dhe këtë e bëmë si rezultat i udhëzimeve nga Uashingtoni.
Ju përmendët Partinë Demokratike dhe ka pasur një perceptim në një kohë të caktuar se ju jeni treguar i padrejtë me z. Basha. Ju bëtë disa deklarata të ashpra. Dhe nëse kthehemi pas, ju keni pasur një marrëdhënie të ngrohtë me z. Basha, të cilin paraardhësi juaj, z. Arvizu e quajti ‘yll në ngritje’, por të cilin ju shpesh herë e keni bërë të duket si ‘yll në zbritje’. Çfarë ndodhi?
Më lejoni të përsëris diçka për të cilën folëm më parë, që në të gjithë botën, qeveria e Shteteve të Bashkuara dhe Ambasadat Amerikane punojnë ngushtë me opozitën. Është pjesë e asaj që ne si amerikanë bëjmë, është pjesë e sistemit tonë të besimit, që opozita duhet të ketë një zë në të gjitha vendet ku ne kemi partneritet, dhe këtu përfshihet edhe Shqipëria. Ne kemi punuar ngushtë me socialistët kur ata ishin në opozitë në Shqipëri, dhe po punojmë ngushtë me demokratët që janë aktualisht në opozitë. Është tërësisht e vërtetë se kur z. Basha paraqiti pengesa për reformën në drejtësi, Bashkimi Europian dhe Shtetet e Bashkuara folën me sinqeritet për këto pengesa. Dua të them gjithashtu se edhe kur z. Rama krijoi probleme të tijat në ecjen përpara me reformën, ne kemi qenë po aq të sinqertë me z. Rama. Për mua, ajo që është më e rëndësishme për t’u reflektuar, është se në orët e para të mëngjesit të 22 korrikut, ju kishit mbështetjen e plotë të Partisë Demokratike, Partisë Socialiste, LSI-së dhe të gjitha partive të tjera të vogla për një reformë të kërkuar nga populli shqiptar. Kjo është një arritje e jashtëzakonshme. Dhe nuk besoj se do të shohim një të tillë për vite të tëra. Ky, është një moment historik për Shqipërinë.
Pra, ajo që ndodhi midis jush dhe Z. Basha tashmë është fshirë për shkak të rezultatit pozitiv të reformës?
Për z. Basha, z. Rama, dhe z. Meta, më lejoni të them se të gjithëve ne na la mbresa roli që LSI-ja luajti për t’i mbledhur të gjithë së bashku në fund, demokratë dhe socialistë. Ne ishim kritikë ndaj Partisë Demokratike në momente të caktuara, kjo është e vërtetë, por është me të vërtetë mbresëlënëse që në fund ata arritën të gjejnë një formulë, një kompromis, që ata vetë krijuan dhe shkruan, dhe të cilën mund ta mbështesnin. Dhe mendoj se është po aq mbresëlënëse që z. Rama dhe socialistët ishin aq fleksibël sa ishin gjatë ditëve të fundit, sepse pa fleksibilitetin e tyre nuk do të kishte pasur kompromis për të ecur përpara.
Meqenëse përmendët z. Meta, ka pasur një perceptim se ai ishte pengesa e vërtetë e kësaj reforme, por gjërat ndryshuan sepse ai votoi për reformën dhe luajti rolin e negociatorit në momentin e fundit. Një tjetër perceptim ishte se z. Meta u anashkalua nga Departamenti i Shtetit, nga znj. Nuland, z. Kerry etj., dhe nuk iu caktuan takime gjatë vizitave të tyre. A keni një ide përse u krijuan këto perceptime?
Z.Meta është Kryetari i Parlamentit Shqiptar. Ai është gjithashtu prej një kohe të gjatë edhe një partner i Shteteve të Bashkuara. A bie unë dakord me z. Meta për çdo gjë? Padyshim që jo. Por ne kemi marrëdhënie të mira dhe do të vijojmë të kemi një partneritet të fortë. Z. Meta gjithashtu viziton shpesh Shtetet e Bashkuara. Ai ka marrëdhënie të ngushta me disa nga anëtarët e Kongresit, dhe Ambasada Amerikane, ashtu si për të gjithë zyrtarët e lartë, ka ndihmuar në organizimin e takimeve të tyre në Uashington. Ne kemi punuar ngushtë me zyrën e z. Meta për të gjitha vizitat e tij në Uashington.
Ka pasur një raport që u zbulua në disa gazeta dhe faqe interneti, për një përfshirje të madhe të Fondacionit Soros. A ishte Fondacioni Soros pjesë e aktorëve që luajtën një rol në ngritjen e idesë së reformës?
Mendoj se ka pasur shumë politikanë dhe disa në media, të cilët kanë pretenduar se ajo që ndodhi më 21-22 korrik ishte falë Shteteve të Bashkuara, Bashkimit Europian, Xhorxh Sorosit apo një entiteti tjetër të huaj. Dhe unë mendoj se, së pari, kjo nuk është e saktë, sidomos për rëndësinë e rolit tonë. Roli ynë ishte të ndihmonim të majtën dhe të djathtën të bisedonin, t’u bënim atyre presion për të vijuar dialogun drejt një kompromisi dhe marrëveshjeje. Por ndonjëherë ata duheshin nxitur për të vazhduar bisedimet. Prandaj dhe mendoj se disa nga kritikat, apo pretendimet, se në prapaskenat e gjithë kësaj qëndronte Xhorxh Soros, janë përpjekje për të mohuar të vërtetën, e cila është se kjo është një fitore e popullit shqiptar, e shoqërisë civile shqiptare, e medias shqiptare, e njerëzve të zakonshëm në rrugë. Ashtu siç edhe e përmenda më parë, unë kam biseduar me shumë nga deputetët e parlamentit. Majtas dhe djathtas, të gjithë më treguan të njëjtën histori, që ata donin ta votonin reformën, ata donin ta miratonin reformën. Sepse ata kishin frikë se kur të shkonin në shtëpi, gratë, burrat, fëmijët, fqinjët dhe miqtë e tyre do të ishin të inatosur me ta nëse nuk e miratonin këtë reformë. Ka pasur pritshmëri të mëdha nga njerëzit e zakonshëm për miratimin e kësaj reforme.
Ju thatë z. Ambasador se disa politikanë kishin frikë nga kjo reformë. Jo të gjithë e donin…
Mendoj se kam thënë se disa njerëz të fuqishëm kanë frikë nga kjo reformë. Dhe kur e thashë këtë, kisha ndërmend politikanë, kisha ndërmend gjykatës, prokurorë, kisha ndërmend kriminelë, përfshirë edhe figura të krimit të organizuar. Mendoj që ata janë njerëzit që kanë frikë nga kjo reformë, kjo është e vërtetë.
Personalisht, ju vlerësoj për mbështetjen që i dhatë opozitës kur ata filluan të denoncojnë publikisht, në Parlament dhe nëpër Bashki, elementë sipas tyre të inkriminuar gjatë asaj që më vonë u njoh si ‘dekriminalizimi’. A keni menduar ndonjëherë se, ata njerëz që ju i luftuat fort, të paktën duke i denoncuar publikisht, u përzgjodhën nga po ata njerëz që pretendonin se donin që reforma në drejtësi të miratohej. A ka një paradoks këtu, se këta njerëz që i vunë këta individë në poste të larta, dilnin në publik dhe thoshin se kjo reformë duhej patjetër, se ishte gjëja më e mirë që na kishte ndodhur? Mua më duket kjo një paradoks.
Mendoj se është padyshim e vërtetë se në Shqipëri dhe në shumë vende ekziston një lidhje midis kriminelëve dhe krimit të organizuar dhe interesave të fuqishëm tregtarë. Mendoj se nuk mund ta vëmë në dyshim se në Shqipëri, pothuajse çdo sektor i ekonomisë ka lidhje me krimin e organizuar, në ndërtim, në farmaceutikë, në transport, në çdo gjë që mund të imagjinoni ka elementë kriminalë që punojnë në mënyrë aktive. Mendoj se kjo është e vërtetë edhe në politikë, fatkeqësisht, dhe se në çdo parti ka lidhje midis kriminelëve dhe politikanëve. Unë nuk jam i kënaqur që e them këtë, por mendoj se është e vërtetë. Prandaj dhe mendoj se është e rëndësishme që Shqipëria ka ecur përgjatë rrugës së dekriminalizimit. Pjesë e kësaj rruge ishte ligji për dekriminalizimin, por mendoj se ai ishte vetëm një pjesë e historisë. Mendoj se publikut i ka ardhur në majë të hundës me këta kriminelë, sidomos kriminelë që janë në poste shtetërore. Dhe jam i befasuar nga disa ndryshime që kanë ndodhur brenda një viti e gjysmë. Më lejoni të rendis disa prej tyre. Shukri Xhelili, Mark Frroku, Armando Prenga dhe Elvis Roshi janë të gjithë duke u ndjekur penalisht. Arben Ndoka dha dorëheqjen nga Parlamenti, ndërsa Gjykata Kushtetuese i hoqi mandatin deputetit Koço Kokëdhima. Ilir Petraj dhe Gentian Muhameti u ndaluan që të merrnin pjesë në zgjedhje. Këto janë gjëra shumë të jashtëzakonshme dhe kanë ndodhur brenda një viti të vetëm. Dhe kjo nuk mendoj se ndodhi sepse partitë politike vendosën se nuk i donin më këta njerëz, por sepse shqiptarët u ngritën dhe thanë ‘mjaft me këtë’, dhe media u përqendrua te disa aktivitete kriminale të politikanëve. Dhe gazetarë të guximshëm kanë bërë kërkime për të gjetur të vërtetën e të kaluarës, e të kaluarës skandaloze, të disa prej këtyre politikanëve.
Një tjetër paradoks, z. Prenga që ju përmendët votoi në favor të kësaj reforme. Por ju thatë që ka lidhje dhe të tilla janë gjërat…
…Nuk mund të harroj z. Berisha. Ju jeni takuar me të shumë herë. Ai është ish-Kryeministër, një prej politikanëve kryesorë të këtyre 25 viteve të fundit. A ka ai një rol në procesin e vendimmarrjes së Partisë Demokratike apo ju e takoni për atë që ai përfaqëson, një prej figurave kryesore të tranzicionit shqiptar? Dua të them, përse i kushtoni kaq vëmendje një politikani që është tërhequr, ka dalë në le të themi ‘gjysmë pensioni’?
Nuk besoj se z. Berisha do binte dakord me ju se pothuajse ka dalë në pension. Unë e pranoj që z. Berisha nuk është më kryetar i Partisë Demokratike dhe nuk është as drejtuesi i opozitës. Por ai është një person me ndikim në Shqipëri dhe unë besoj me vendosmëri se është në interesin e qeverisë së Shteteve të Bashkuara, të popullit të Shteteve të Bashkuara, që përfaqësuesit e tyre, unë dhe persona të tjerë që punojnë në ambasadë dhe njerëz në Uashington, të jenë në kontakt me njerëz që kanë ndikim. Kështu, duke u mbështetur në këtë kriter, unë shpresoj që t’i vazhdoj takimet e mia me z. Berisha dhe të vazhdoj të kërkoj këshillën e tij.
Dhe, a mendoni ju se ai luajti një rol pozitiv në miratimin e reformës? A ishte ai një nga ingranazhet që e çoi atë përpara…
Mendoj se, në përgjithësi, udhëheqja e Partisë Demokratike luajti një rol pozitiv në nxjerrjen e një rezultati, të cilin e pamë të gjithë në orët e para të 22 korrikut, dhe që është një reformë e cila ka kontributin e mazhorancës dhe opozitës. Shumë nga ajo që u miratua në Parlament pasqyron punën e bërë nga Oerd Bylykbashi, Eduard Halimi, një ekip njerëzish shumë të zgjuar nga radhët e opozitës, ashtu si edhe shumë njerëz të zgjuar nga shoqëria civile, qeveria, apo grupet parlamentare. Ky ishte një projekt që pasqyroi Shqipërinë, ai nuk përfaqëson vetëm një parti apo një individ.
Përse ekziston perceptimi se – kur socialistët kanë kaq shumë pasuri – se ata ishin pro reformës ndërsa demokratët ishin kundër? Nëse ka korrupsion në Shqipëri, ai gjendet në të dyja krahët, unë nuk mendoj se korrupsioni është ekskluzivisht socialist, apo demokrat apo LSI-ist. Por gatishmëria e njerëzve në qeveri ishte shumë e lartë nëse e krahasojmë me CV-në e tyre të ndershmërisë, integritetit dhe të tjerave. Ky është një tjetër paradoks, të paktën për mua.
Më lejoni t’i përgjigjem kësaj pyetjeje duke thënë se jam dakord me ju, ka korrupsion në të gjitha partitë politike në Shqipëri. Ky është një problem që ekziston jo vetëm në vendin tuaj, por edhe në vendin tim. Në vendimin tim kemi – dëgjova një statistikë së fundmi – pesë mijë zyrtarë shtetërorë dhe vendorë në Shtetet e Bashkuara që janë aktualisht në burg për korrupsion. Në Shtetet e Bashkuara kemi anëtarë të Kongresit, kemi një guvernator për momentin, kemi anëtarë të Gjykatës së Lartë që janë në burg për korrupsion. Kjo është diçka nga e cila vuajnë të gjitha shoqëritë, por ajo që ju nevojitet ju janë sisteme që mund të kapin korrupsionin dhe mund ta parandalojnë atë. Dy gjëra të tjera që unë mendoj se janë më të rëndësishmet në këtë reformë në drejtësi, është miratimi dhe ngritja e Strukturës së Posaçme AntiKorrupsion (SPAK) dhe Byrosë Kombëtare të Hetimeve (BKH). Qëllimi i këtyre institucioneve është që të vënë në shënjestër krimin e organizuar dhe korrupsionin në nivele të larta. Në rastin e BKH-së, qeveria amerikane është angazhuar nëpërmjet Byrosë Federale të Hetimeve në Shtetet e Bashkuara (FBI), që të ofrojë ndihmë, trajnim dhe udhëheqje për BKH-në ndërsa ajo ngrihet. Dhe unë mendoj se pasi ajo të jetë themeluar, do të duhet deri në një vit që këto organe të ngrihen, shumë shpejt shqiptarët do të shohin rezultate. Ata do të shohin më shumë hetime, hetime serioze dhe ndjekje penale për udhëheqësit e krimit të organizuar dhe korrupsionit në nivele të larta.
Ju përmendët SPAK. A mendoni se ishte diçka e mirë që opozita këmbënguli dhe që tani SPAK nuk është nën varësinë e Ministrisë së Brendshme, ashtu siç e parashikonte drafti i parë?
Unë kam parë shumë drafte të Kushtetutës dhe asnjëri prej atyre që unë kam parë nuk e vendoste SPAK-un nën Ministrinë e Brendshme. Ajo që u miratua ishte një strukturë e pavarur nga Ministria e Brendshme, e pavarur nga Prokuroria e Përgjithshme, dhe që i përgjigjet vetëm Parlamentit shqiptar dhe popullit shqiptar. Kjo ka qenë gjithnjë ajo që ne kemi menduar se është përgjigja më e mirë për SPAK. Nëse hidhni sytë nga shembulli amerikan, kur një prokuror përcaktohet në një çështje krimi të nivelit të lartë, është dikush që në sistemin tonë i përgjigjet vetëm Kongresit të Shteteve të Bashkuara. Nuk është nën autoritetin e Presidentit, apo Prokurorit të Përgjithshëm, apo ndonjë organi tjetër politik. Është nën mbikëqyrjen dhe kontrollin vetëm të Kongresit.
Ju dhe z. Basha ishit aleatë për dekriminalizimin, por duket sikur u ndatë për reformën në drejtësi. Dhe në thelb, për mendimin tim, ato janë pak a shumë e njëjta gjë. Përse e njëjta gjë më parë ju bashkoi, ndërsa tani ju ndau në drejtime të ndryshme, dhe duke qenë kritikë ndaj njëri-tjetrit?
Unë mendoj se procesi i dekriminalizimit, jo vetëm ligji por procesi i largimit të shumë njerëzve nga sistemi politik shqiptar, ka krijuar biseda të vështira midis qeverisë së Shteteve të Bashkuara dhe shumë udhëheqësve të ndryshëm politikë. Këto diskutime të vështira nuk janë bërë vetëm me z. Basha. I kemi bërë me z. Rama dhe me politikanë të tjerë të lartë. Kjo është normale. Ne jemi mik dhe aleat i madh i Shqipërisë. Ne mundohemi të themi të vërtetën në publik, por mundohemi të themi të vërtetën edhe privatisht. Dhe kur shohim se ka probleme, se këto probleme mund të ndreqen nga udhëheqja, ne nxisim fort që ata udhëheqës të marrin përsipër përgjegjësitë e tyre dhe t’i zgjidhin ato probleme. Dhe jam i lumtur kur pohoj sot se Shqipëria është në një situatë më të mirë në lidhje me dekriminalizimin dhe reformën në drejtësi nga sa ishte disa muaj më parë. Dhe mendoj se kjo prirje do të vazhdojë. Më lejoni të përmend zgjedhjet në qershor. Unë kam qenë këtu vetëm për një vit e gjysmë dhe të vetmet zgjedhje që kam përjetuar kanë qenë zgjedhjet lokale. Po ju them se kam shpenzuar pjesën më të madhe të kohës sime personale dhe kohën e ambasadës sonë duke bërë kërkime për të kaluarën e kandidatëve për kryetarë dhe duke u përpjekur që të bindnim udhëheqësit politikë që të mos kandidonin njerëz me të kaluar kriminale. Unë mendoj se zgjedhjet e ardhshme do jenë ndryshe. Unë mendoj se ligji për dekriminalizimin i ka dhënë mandatin dhe autoritetin institucioneve shqiptare që të këmbëngulin që njerëzit që garojnë për pozicione publike të mos kenë të kaluar kriminale, qofshin ata në këshillin bashkiak apo kryetarë, apo deputetë. Dhe ky është një hap i madh përpara për Shqipërinë dhe diçka për të cilën njerëzit e zakonshëm në Shqipëri kanë luftuar dhe e duan për Shqipërinë.
Ju keni qenë shumë…diskret mbase? Keni dalë në media por nuk keni folur me gazetarë. A do ju shohim më shpesh tani nëpër intervista, duke filluar nga mua? Tashmë që gjysma e mandatit tuaj ka mbaruar, a do të jeni më i qetë dhe do të filloni të flisni me gazetarët?
Një nga gjërat më tërheqëse dhe të mrekullueshme të Shqipërisë është mikpritja e saj. Dhe si një i huaj që jeton këtu, unë nuk mund ta shpreh dot me fjalë sesa të mirëpritur unë dhe familja ime ndihemi në këtë vend. Unë shkoj shpesh në restorante apo në ambiente të tjera publike, dhe njerëzit janë kaq të interesuar për Shtetet e Bashkuara. Janë të interesuar për mua por mendoj se janë të interesuar në atë që Shtetet e Bashkuara përfaqësojnë. Kjo pjesë e punës sime më pëlqen shumë. Prandaj përgjigja është po, mendoj se ka interes të vazhdueshëm për atë që bëjmë si qeveria e Shteteve të Bashkuara, për mënyrën se si po punojmë me Shqipërinë, për planet tona për të ardhmen, dhe synimi im është që të kaloj më shumë kohë me të rinjtë, me median, me organizatat joqeveritare, dhe sinqerisht më pak kohë me reformën ne drejtësi sepse mendoj se beteja e madhe u fitua. Disa beteja të vogla vazhdojnë ende por mendoj se të gjithë ne do të kemi më shumë kohë të punojmë me shumë gjëra të tjera.
