Maria Pia Covre, ish-prostitutë, sot aktiviste dhe themeluese e Komitetit për të Drejtat Civile të Prostitutave në Itali tregon se përse kriminalizimi është i gabuar për punonjëset e seksit. Sipas saj, ato punojnë gjithnjë dhe më shumë në mënyrë të fshehur, prandaj kjo gjë i vë në rrezik
Pia Covre sot është 69 vjeçe. Mbi shpatulla ka një karrierë të gjatë si prostitutë. Ose më mirë, si punëtore seksi, siç e përkufizon ajo. Bashkë me kolegen Carla Corso në vitin e largët të 1982-shit ka themeluar Komitetin për të Drejtat Civile të Prostitutave, një lloj sindikate, e vetmja në Itali, që për më shumë se 30 vjet ka luftuar për heqjen e ligjit Merlin, legalizimin e prostitucionit dhe njohjen e punës së seksit, me shumë të drejta dhe detyra. Në stafin e Komitetit, ka avokatë, mjekë dhe edukatorë, të cilët merren me problemet, ligjore dhe shëndetësore të prostitutave, por edhe për të hequr nga rruga prostitutën, e cila është e detyruar për të bërë këtë. “Nëse jeni një punëtor i vetëpërcaktuar dhe keni zgjedhur për të bërë këtë punë pa dhunë dhe detyrim, unë nuk shoh asgjë të keqe”, thotë Pia.
Teksa shton se kriminalizimi i prostitucionit është gjithmonë i lidhur me shumë punëtorë të fshehur seksi dhe klandestinë, duke e vënë jetën e tyre në rrezik. “Legalizim do të thotë se kushdo që është një prostitutë mund të regjistrohet në INPS (Institutin Ndërkombëtar të Mbrojtjes Sociale), mund të paguajë taksa për atë që atë të fiton, dhe ndoshta një ditë mund të ketë një pension. Në qoftë se dikush më keqtrajton mua, unë e padis, sepse e di se mund ta bëjë këtë pa u përfshirë në probleme të tjera”, tregon Covre.
Pia, çfarë thotë ligji italian mbi prostitucionin?
Ligji Merlin, me mbylljen e shtëpive publike, nuk e ka shfuqizuar prostitucionit, por e ka mbyllur në mënyrë të paligjshme. Ligji parashikon për veprën penale të prostitucionit, por dhe krimin e inkurajimit të prostitucionit. Ky i fundit, në fakt, nuk lejon punëtorët dhe punëtoret e seksit të punojnë së bashku në ambiente të mbyllura, dhe gjithashtu për të marrë pjesë në vende publike për të gjetur klientët, sepse menaxherët rrezikojnë të humbasin licencat. Janë kufizime që diskriminojnë njerëzit që bëjnë këtë punë.
Sot, megjithatë, shumë prostituta nuk janë shumë të lira…
Ne e dimë këtë shumë mirë. Jemi të parët që marrim kujdesin e viktimave të shfrytëzuara, duke krijuar nga vitet nëntëdhjetë njësi në rrugë për të ndihmuar prostitutat që shfrytëzohen dhe duke sensibilizuar politikanët në këtë temë. Vetëm më vonë erdhi testi i vetëm për emigracionin, në vitin 1998, me nenin e famshëm 18, e cila ofron lëshimin e lejeve të qëndrimit për viktimat e dhunës dhe shfrytëzimit. Legalizimi i prostitucionit do të thotë pikërisht identifikimi i rasteve të trafikimit dhe shfrytëzimit edhe luftimi i atyre. Por sot është ka shumë retorika dhe pak veprim. Në vitin 2012, vetëm pak më shumë se 500 vajza kanë marrë leje qëndrimi, si viktima trafikimi. Janë pak ato që me të vërtetë i ndihmojmë.
Çfarë ndodh tani me prostitutat në Itali? Prostitucioni duket larg nga të vdekurit. Është vlerësuar me 9 milionë klientë në Itali…
Prostitutat sot i janë nënshtruar represionit të vazhdueshëm. Gjatë viteve ka pasur ulje dhe ngritje, herë kur juve ju tolerojnë më shumë, herë kur juve ju tolerojnë më pak. Ndonjëherë këshillohen më shumë për sulmet në rrugë, ndonjëherë me ato nëpër apartamente. Por, kjo do të ndikojë te prostitutat, jo te kriminelët ose tek tutorët që i shfrytëzojnë ato.
Përveç kësaj, prostitucioni është përdorur shpesh nga kryetarët e komunave për propagandë, sidomos në periudhat para zgjedhjeve. Për t’u bërë mjaft popullor mjafton që të flasësh keq për prostitucionin.
Por çfarë problemesh ka nëse sot dikush do që të bëjë prostitutën vullnetarisht?
Mbi të gjitha ka probleme ligjore të çdolloj. Mjafton që një fqinj të ankohet dhe do t’ju dëbojnë, do t’ju gjobojnë dhe do t’ju përjashtojnë. Të huajt mund të marrin edhe eksplus. Represioni në rrugë ka sjellë gjithnjë spostimin në vendet më margjinale të qytetit, ku janë më shumë të ekspozuara ndaj sulmuesve. Ose dhe duke u fshehur në shtëpi, sot më shumë se 60 për qind punojnë në ambiente të mbyllura. Përveçse kësaj nuk të leverdisë që të punosh me dy apo tre persona. Mbi të gjitha kjo nuk i leverdis as pronarit të shtëpisë, i cili u ka dhënë me qira shtëpinë, sepse mund të akuzohet për inkurajim. Prandaj nuk është e thjeshtë që të gjesh një apartament.
Por jo vetëm; shumë prostituta të huaja shpesh nuk janë me leje të rregullt për të punuar, sepse zyrtarisht nuk janë të punësuara. Kriminalizimi i prostitucionit ka larguar prostitutat që punojnë në mënyrë të parregullt dhe klandestine, duke qenë të pambrojtura. Dhe në shumë raste, për të shmangur problemet ligjore, janë të detyruara që të përballojnë mbështetjen e ndërmjetësve.
Çfarë do të thotë?
Se në qoftë se nuk je një punëtor apo një punëtore e njohur duhet t’i nënshtrohesh një serie mbështetjesh për ndihmë, të cilat shpesh të bëjnë të jesh nën kontrollin e të tjerëve. Për shembull, në qoftë se ata janë të huaj apo nuk kanë një pagë për të siguruar pagesën e një qiraje, luftojnë për të gjetur një apartament. Kështu në kërkim të një qiraje: një pasazh që shkakton atë që bëjnë ndërmjetësuesit, të cilët pastaj mund të pretendojnë për të fituar para, sepse pretendojnë se japin me qira apartamentin e tyre, duke rrezikuar. Disa vijnë dhe për të kufizuar lirinë e lëvizjes së vajzave, përmes shantazhit: “Nëse ato nuk pranojnë, nuk u rinovojnë kontratën”. Sa më shumë ndërmjetësi aq më shumë dobësi ka, me më shumë shantazh.
Vende të caktuara, kanë përcaktuar zonat e prostitucionit
Pia Covre flet gjithashtu dhe për prostitucionin në lidhje me shfaqjen e mosdeklarimit të të ardhurave ekonomike. Sipas Komisionit të Punëve Sociale, nga 70 mijë prostituta italiane në lëvizje qarkullojnë rreth 5 miliardë euro. Në të vërtetë, vitet e fundit ka pasur një kërkim të shfrenuar për të rritur të ardhurat. Prostitutave, duke mos ua njohur punën që bëjnë, gjithnjë e më shpesh u kërkohet të paguajnë taksa për atë që fitojnë. Por Ligji Merlin thotë se shteti nuk mund të ketë përfitim! Është gjithashtu e vërtetë se ka një Dekret (Visco-Bersani), në të cilin thuhet se mund të jenë taksa apo të ardhura që rrjedhin nga aktivitetet kriminale, dhe Gjykata e Lartë e ka konfirmuar atë. Disa kundërshtojnë, të tjerët të paguajnë.
Por risia është se nga viti 2013 kanë filluar të kërkojnë dhe pagesën e TVSH-së. Ata thonë: “Ju nuk e keni hapur numrin e TVSH-së”, dhe ata ju japin numrin zyrtar të TVSH-së.
“Pra, kemi provuar më shumë se një herë për të shkuar në agjenci për të hapur një numër TVSH-je vullnetarisht, si prostituta. Por ata na thonë jo, se nuk pritet. Në praktikë, agjencia e të ardhurave, të vendosë numrin e TVSH-së, por në qoftë se kërkon ta hapësh vullnetarisht nuk ta hapë, sepse të thotë se nuk është një punë”. Sot, megjithatë, faqet reklamuese ndihmojnë që klientët të gjenden më parë, sesa duke qëndruar në shtëpi. Vitet e fundit prostitucioni ka ndryshuar. Mundësohet reklamimi online. Por edhe këtu nuk ka nevojë për rregullim. Është e rëndësishme që të bësh sitet më të fundit, por të kesh edhe kontroll për menaxhimin e tyre. Shumë gra kanë rënë në kurth. Shpesh jepen të dhënat personale. Në raste të tjera ka pasur vajza që kanë ndalur së punuari dhe kur u kërkojnë që t’u hiqen të dhënat, por operatorët nuk e kanë bërë.
Disa, siç kanë bërë së fundmi radikalët në Milano, kanë bërë thirrje për zonimin e prostitucionit, të cilat i mbyllin prostitutat në një pjesë të qytetit. Ju duket një ide e mirë?
Vendet më inteligjente kanë nisur të bëjnë bastisje dhe kanë krijuar tashmë disa zona të veçanta në qytet. Nëse ne do të rrethojmë aktivitetin seksual, do të ketë dhe më shumë kontroll me shërbime dhe punonjës socialë, por shtohet dhe aftësia për të identifikuar autorët e trafikimit. Ky është menaxhimi më i mirë në lidhje me qytetin. Por zonimi ka të bëjë me një pjesë të punës së seksit në rrugë. Sot pjesa më e madhe e punës bëhet në ambiente të mbyllura. Në rrugë kanë mbetur veçanërisht ato që ishin në duart e shfrytëzuesve më të këqij.
Problemi janë vajzat me shkollë që shfrytëzojnë punën për karrierë
Në Parlament, brenda dy viteve janë depozituar 16 kërkesa për legalizimin e prostitucionit. Çfarë do thotë legalizim?
Legalizim do të thotë se kushdo që bën prostitutën mund të regjistrohet në INPS, mund të paguajë taksa për atë që fiton, dhe ndoshta një ditë mund të ketë një pension. Edhe nëse më keqtrajtojnë, unë mund që t’i denoncojë, sepse e di se mund ta bëjë. Sot, në fakt ekziston frika për t’i denoncuar. Nëse shkojmë në polici, duke thënë se na kanë vjedhur, ata do të thonë: “Zonjë ajo nuk duhet të qëndroni në atë punë, kështu që nuk do të vjedhin”. Nëse shkojmë për t’i denoncuar, ndoshta mund të na paralajmërohet eksplusi dhe gjoba. Kur të huajt vijnë këtu, i paralajmërojnë që mos të shkojnë në polici. Nëse gjërat janë kështu, nuk ka asnjë denoncim. Duke e legalizuar këtë punë, krijojmë një lloj regjistri, i cili do të na ndihmojë për të luftuar trafikimin dhe kriminelët. Nëse dikush nuk është e vetëpërcaktuar, nuk do të legalizohet vetëm.
Shumë thonë se prostitucioni fyen dinjitetin e gruas dhe afirmon një model mashkullor. Pse zgjodhët të jeni një prostitutë?
Unë, nuk kisha një shkollë të lartë dhe nuk kam pasur shumë mundësi punësimi. Unë kam qenë një kameriere, një floktore. Të gjitha punë, që me të vërtetë i pëlqeja shumë. Por në krahasim me angazhimin që kërkohet, fitimi ishte shumë modest. Për punën e seksit, shuma e të hollave në vend ishte e pashembullt. Efekti i vetëm anësor ishte se humbisje reputacionin dhe shtoje vlerësimin negativ të vetëmenduarit, por për shkak të gjykimit të të tjerëve unë nuk jam kujdesur ndonjëherë për të, kam zgjedhur për të bërë këtë punë. Një punë që më la kohë të lirë për të studiuar, për të udhëtuar dhe për t’u argëtuar.
Problemi i vërtetë është, më tepër, se sot vajza me kualifikime të mira shkojnë në shtrat me burra të martuar për të bërë karrierë dhe për të marrë role politike: ky është problemi që duhet të trajtohet.
Në vendet e punës ka pak njerëz sot, të pasigurt dhe me pagë të ultë. Një grua inteligjente që nuk do të jetojë duke lypur dhe zgjedh vullnetarisht punën seksuale, pa trauma dhe me njohuri të drejta, që kështu duhet të jetë. Nëse e mendojmë këtë, në një këndvështrim tjetër, gratë fejohen dhe martohen, dhe supozohet se duhet t’u japin burrave një seri me shërbime seksuale, ndonjëherë pa dëshirë. Ne jemi feministet e vërteta. Si mundet ato, që të na akuzojnë për kryerjen e një modeli patriarkal dhe maskilist? Ne jemi të vetmet që nuk e japim falas!
