Simone Muratore sot është 26 vjeç dhe tashmë mund të thuhet se ka parë shumë në jetën e tij.
Përveç sfidave në fushë të luajtura me fanellën e Juventusit që e rriti dhe i dha debutimin në ekipin e parë përkrah Cristiano Ronaldos, lojtari i lindur në vitin 1998 ka fituar mbi të gjitha një betejë edhe më të madhe.
Brenda “Secondo tempo – La storia di Simone Muratore” të kuruar nga Juventus Creator Lab, tregohet ëndrra e Muratores, e ndërprerë nga një diagnozë brutale një neurocitoma e barkushes së majtë e cila e detyroi atë të ndalonte në vetëm 23 vjeç.
Filmi, i disponueshëm në DAZN, tregon një udhëtim prekës, kompleks dhe thellësisht njerëzor. Është historia e Muratores, i cili pas një programi rehabilitimi u përpoq me të gjitha forcat të rikthehej në fushë dhe të niste sërish nga ku e la, por pa mundur të perceptonte të njëjtat ndjesi.
“Nuk jam si më parë, ana e djathtë është më pak e ndjeshme se e majta dhe kujtesa ime shkon e vjen, u përpoqa”. Sot ai është ndihmës trajner i skuadrës së Juventus U-14 të drejtuar nga trajneri Simone Loria.
Ky është një udhëtim në jetën e Muratores, i cili në 2021/2022 shkon të luajë për Tondela, në Portugali. Pas një vizite specialistike ai u ftua të kthehej në Torino për t’iu nënshtruar testeve të mëtejshme që konfirmuan tumorin e trurit: një neurocitoma në barkushen e majtë. Lojtari i nënshtrohet një operacioni 12 orësh:
“Mendova, po sikur nesër të zgjohem dhe të jem i paralizuar, ose nuk zgjohem?” Muratore dhe historia e tij japin një ide të asaj që ka përjetuar djali edhe përmes fjalëve të nënës së tij Sonia: “I ngula sytë në derën e dhomës së ndenjes dhe mendova: Kush e di nëse do ta marr në shtëpi me vete” Ai do të qëndrojë në kujdes intensiv për shtatë netë.
Procesi i rehabilitimit ishte i gjatë dhe i lodhshëm, por Muratore shpejt rifitoi lëvizshmërinë në trupin e tij. Jo gjithçka ishte ashtu siç ishte më parë dhe shoku i tij Lorenzo e thekson këtë:
“Më telefonoi pas stërvitjes dhe më tha se nuk mund të bënte gjërat që kishte më parë, kishte vështirësi të ndjente topin, ishte më i ngadalshëm në mendimin e një pasimi apo një loje”. Pikërisht këtë e konfirmoi më vonë edhe vetë lojtari: “Edhe sot për shumë gjëra nuk jam si më parë, ana e djathtë është më pak e ndjeshme se e majta dhe kujtesa ime shkon e vjen – shpjegon ai. U përpoqa, por kjo nuk do të thotë se sapo të ketë mbaruar karriera ime si lojtar, jeta ime ka mbaruar”.
Juventusi po i hap kështu dyert për një rrugë të re Muratores: “Ata i hapën dyert për të bërë gjithçka – shpjegoi nëna Sonia. “Sapo filloi të ngiste në mënyrë të pavarur, shkoi në Torino”.
Gianluca Pessotto, tani Menaxheri i Koordinimit të Stafit të Ekipeve të Futbollit të Juventusit, donte ta përfshinte atë në ekipin U-14 të bardhezinjve së bashku me Loria-n dhe këtu shpejt filloi një jetë e re për të:
“Sot gjëja e parë për mua është shëndeti dhe familja, ndërsa përpara se futbolli të vinte i pari – shpjegoi ai dhe më pas përfundoi -. Jam i lumtur në Juve dhe mund të qëndroj në Juve dhe të gjithë ditën e ajrit”.
