E ftuar në emisionin “Big Brother Radio” ka qenë Ledjona Xheladinaj.
Ajo ka dhënë mendimin e saj dhe gjithashtu ka analizuar lojën e banorëve të shtëpisë më të famshme në Shqipëri.
Nominimi i kësaj të shtune është një nga më të rëndësishmit, pasi si rrallë herë u vendos nga opinionistët, një formulë e aplikuar për herë të parë në formatin e Shqipërisë. Ky nominim çoi “kokë më kokë” Livian dhe Loredanën. Kë shikon Ledjona si më të rrezikuarën?
Si kanë ardhur, sepse dinamikat e lojës ndryshojnë edhe mendoj që sigurisht mendimi im, e rrezikuar është Livia sepse Livia ka qenë gjithmonë nën hijen e Rozanës. Livia është vajzë shumë e zgjuar, e artikuluar dhe ka potencial për të bërë lojën e vet. Unë e kuptoj shumë mirë që aty patjetër do të rrish me dikë sepse është energjia e mirë dhe e ke shumë të nevojshme të rrish me dikë, të pish atë kafen. Patjetër që po, se nuk është gjithmonë loja sepse një person që të jep ty energji të mirë e ke shumë të nevojshme për të qëndruar aty. Është e vështirë që të rrish vetëm absolutisht, por e teproi dhe nuk e ngrinte zërin kur duhej. Kjo më bën të dyshoj që Livia është kthyer kundër grupit të saj dhe e kam shumë të sigurt këtë me bindjen time që e bëjnë thjesht për lojë, për t’i shpëtuar nominimit, por nuk i shpëtohet kështu nominimit.
Më tej, teksa komentoi raportin midis Loredanës dhe Jozit, Ledjona tha se Jozi ka pasur diçka jashtë me Valbonën disa vite më parë dhe se dyshimi i ngritur mbi marrëdhënien e tyre është i vërtetë.
Patjetër që ka diçka më shumë se shok. Që në momentin kur e ka justifikuar Valbona që është shoku i vëllezërve të mi. Pastaj nuk po dinte çfarë po thoshte pas disa ditësh pasi kur gënjen nuk mban mend se çfarë ke thënë. Ata njihen jashtë. Ata kanë qenë të lidhur jashtë shumë kohë më përpara dhe nuk kanë dashur ta thonë aty brenda. Unë mendoj që Jozi kur është futur aty brenda dhe ka parë Valbonën mund ta vazhdonin edhe aty historinë e shumë viteve më parë për të bërë show, por doli Loredana që i pëlqeu më shumë. Më beso që ka për ta pranuar Jozi në vazhdim.
