Në oborrin e kësaj shtëpie në Rusan të Delvinës, Thëllëza Rakipi sfidon çdo ditë pamundësinë ekonomike, duke punuar metalet së bashku me bashkëshortin, e për të nxjerrë nga to produkte si kazanët e rakisë apo saçët për pjekjen me zjarr.
Fillimisht këtë zanat e ushtronte i shoqi, por fill pas martese edhe Thëllëza nisi ta ndihmonte, nga nevoja për të siguruar të ardhura. 58-vjeçarja tregon se mezi pret sezonin e bërjes së rakisë në Delvinë pasi kështu ka mundësi të shesë më shumë kazan rakie.
“Vetem burri dinte te bente kazane rakie, mesoi duke pare dhe mesoi t’i bente, kur shihja burrin me dukej e veshtire, pastaj fillova te bej dhe une, ai i bënte, ne i kallaisnim, ai dhe djali i bente kazanet e bakrit une i kallaisja”, thotë ajo.
Përpos mundit që përpunimi i metalit kërkon, blerësit janë të rastësishëm, ndërsa çmimet me të cilat i tregtojnë janë të papërfillshme. E megjithatë, Thëllëza sërish prodhon me shpresën se dikush do të kalojë pranë shtëpisë së saj për të blerë diçka.
“Kalimtaret e rruges jane bleresit, shohin saçin, ndalojne pyesin dhe e marrin kush ka nevoje. Nuk kemi kliente besnike qe te marrin saç, ata vijne e marrin dhe nuk shihemi me, ata nuk do blejne saç çdo muaj, nuk vijne me”, thotë 58-vjeçarja.
Edhe pse në sytë e saj vërehet dëshpërimi, Thëllëza vijon të punojë me forcë për të siguruar sadopak të ardhura ekonomike për të mbajtur familjen. Ëndrra e saj është ta kthejë këtë punë dore në industri, por mundësitë janë minimale.
