Bashar al-Assad i Sirisë, ka reguar për herë të parë pasi u arratis nga Damasku drejt Rusisë bashkë me familjen e tij, ku përfitoi azil politik nga presidenti Vladimit Putin.
Në një deklaratë që u publikua në kanalin Telegram të presidencës siriane ditën e sotme, 16 dhjetor, nga Moska, Asadi tha se ai u zhvendos në bazën ajrore ruse në Hmeimim të Sirisë mëngjesin e së dielës, 8 dhjetor dhe Rusia i kërkoi atij të evakuohej kur baza u sulmua me dronë.
“Në asnjë moment nuk kam menduar të heq dorë ose të largohem nga vendi pavarësisht incidenteve,” tha presidenti i rrëzuar, duke shtuar se “qëndroi në Siri deri në orët e para të 8 dhjetorit dhe nuk u largua deri vonë në mbrëmje”.
Sipas Bashar al-Assad, fjalimi i tij u shkrua natën e 8 dhjetorit, pasi baza ushtarake ruse Khmeimim në Siri u vu nën sulm me dron dhe komunikimi ishte i pamundur.
“Fatkeqësisht, kushtet që mbizotëronin në atë kohë, duke përfshirë një ndërprerje të plotë të komunikimeve për arsye sigurie, vonuan publikimin e kësaj deklarate. Ky nuk është një zëvendësim për një rrëfim të detajuar të ngjarjeve të ndodhura, i cili do të bëhet sa më shpejt që të krijohet mundësia”, thekson ai.
Assad theksoi se nuk do të braktisë vendin dhe qytetarët e tij, diçka që nuk e ka bërë kurrë në të kaluarën. Ai e përshkruan veten si personin që refuzoi të tregtonte shpëtimin e Sirisë për përfitime personale, si dhe personi që qëndroi me ushtrinë pranë popullit të tij gjatë viteve të errëta të luftës, personi që nuk hoqi dorë kurrë nga rezistenca në Palestinë dhe Liban, dhe si personi që nuk do ta braktiste popullin dhe ushtrinë e tij.
Çfarë thotë Assad në deklaratën e tij
Së pari, largimi im nga Siria nuk ishte as i planifikuar dhe as nuk ndodhi gjatë orëve të fundit të betejës, siç kanë pretenduar disa. Në vend të kësaj, qëndrova në Damask, duke kryer detyrat e mia deri në orët e para të së dielës, 8 dhjetor 2024.
Ndërsa forcat terroriste depërtuan në Damask, u zhvendosa në Lataki në koordinim me aleatët tanë rusë për të mbikëqyrur operacionet ushtarake. Me mbërritjen time në bazën ajrore Khmeimim atë mëngjes, u bë e qartë se forcat tona ishin tërhequr plotësisht nga të gjitha linjat e betejës dhe se pozicionet e fundit të ushtrisë kishin rënë. Ndërsa situata e fushëbetejës në rajon vazhdoi të përkeqësohej, vetë baza ushtarake ruse u vu nën sulme të shtuara me dronë.
Pa mjete të mundshme për evakuimin e bazës, Moska i kërkoi menaxhmentit të bazës që të organizojë një evakuim të menjëhershëm drejt Rusisë në mbrëmjen e së dielës 8 dhjetor. Kjo ndodhi një ditë pas rënies së Damaskut, pas rënies së pozicioneve të fundit ushtarake dhe paralizimit të mëvonshëm të të gjitha institucioneve shtetërore të mbetura.
Në asnjë moment gjatë këtyre ngjarjeve nuk kam menduar të jap dorëheqjen apo të kërkoj strehim dhe as një ofertë e tillë nuk më është bërë nga ndonjë person apo palë. E vetmja mënyrë veprimi ishte vazhdimi i luftës kundër sulmit terrorist.
Ripohoj se personi i cili që në ditën e parë të luftës refuzoi të shkëmbente shpëtimin e kombit të tij për përfitime personale, ose të ekspozonte popullin e tij në këmbim të ofertave të shumta, është i njëjti person që qëndroi pranë oficerëve të tij dhe Ushtria e ushtarëve në vijën e frontit, në momentet kur fati më i rrezikshëm i kombit dukej i pashmangshëm.
Ai është i njëjti person që gjatë viteve më të errëta të luftës nuk iku, por mbeti me ushtrinë e tij pranë popullit të tij, duke u përballur me terrorizmin dhe bombardimet dhe duke duruar kërcënimet më serioze të një pushtimi të gjithanshëm të kryeqytetit gjatë katërmbëdhjetë viteve të lufte. Për më tepër, personi që nuk e braktisi kurrë rezistencën në Palestinë dhe Liban, as i tradhtoi aleatët e tij që e mbështetën, nuk mund të jetë i njëjti person që do të braktiste popullin dhe ushtrinë e tij dhe kombin të cilit i përket.
Kam pasur një besim të palëkundur në vullnetin dhe aftësinë e tyre për të mbrojtur shtetin, për të mbrojtur institucionet e tij dhe për të mbështetur zgjedhjet e tyre edhe në momentin e fundit.
Kur shteti bie në duart e terrorizmit dhe humbet mundësia e kontributit kuptimplotë, çdo pozicion bëhet i zbrazët nga qëllimi, duke e bërë detyrën e tij të pakuptimtë. Kjo në asnjë mënyrë nuk e pakëson ndjenjën time të thellë të përkatësisë ndaj Sirisë dhe popullit të saj – një lidhje që mbetet e palëkundur nga asnjë pozicion apo rrethanë. Është një lidhje plot shpresë se Siria do të jetë sërish e lirë dhe e pavarur.
